กำลังจะหย่ากับสามีค่ะแต่ตอนนี้คิดไม่ตกว่าควรทำอย่างไรกับลูกดี
ตอนนี้ลูกสาวอายุ1.8 ขวบตั้งแต่ลูกเกิดเราเลี้ยงมาคนเดียวตลอด24*7 ชม. ไม่มีที่บ้านคอยช่วย สามีจะช่วยบ้างหลังเลิกงานคือเล่นกับลูก1-2ชม. แล้วก็เข้านอนกัน แต่5เดือนที่ผ่านมานี้เรากับสามีไม่ได้คุยกันเลยอยู่กันแบบอากาศธาตุ พอจะต้องคุยเรื่องลูกก็จบลงที่ทะเลาะกัน สามีตะโกนชี้หน้าด่าทำหน้าตาเคียดแค้นใส่เรา ไม่สนว่าเรากำลังอุ้มลูกเข้าเต้าอยู่ (สังเกตเวลาลูกไม่สบายใจ/เจ็บตัวจะรีบเดินมาขอจุ๊บเต้าทันที) แล้วสามีก็จะออกจากบ้านไปค้างที่อื่น...เป็นแบบนี้เสมอ
เราจึงตัดสินใจว่าหย่าเหอะ แต่เรื่องลูกจะเอาอย่างไรดี?.....ที่คุยกันคือสามีจะมาเจอลูกวันอาทิตย์ละครั้งหลังเที่ยงตกดึกมาส่งคืนเราซึ่งเรามองว่ามันไม่พอ...เราจึงคิดว่าให้ลูกลืมพ่อไปเลยดีกว่ามั้ง? ไม่ต้องมาเจออีกหากโตมาค่อยบอกไปพ่อตายแล้ว อายุแค่1.8 ไม่น่าจำได้นานเดี๋ยวก็คงลืมดีกว่าลูกเจอพ่อแค่วันอาทิตย์6-8ชม. เพราะต่อไปเดี๋ยวจะเกิดคำถามพร้อมปัญหาที่ตามมาว่า “ทำไมพ่อแม่ไม่อยู่ด้วยกัน” คือแค่ตอนนี้ตอนสามีกลับบ้านดึก/ไม่กลับบ้านลูกก็เรียกแล้ว “ปะป๊าๆ” เราเห็นแล้วเจ็บจี๊ดน้ำตาซึมสงสารลูกมาก.... หรือเราควรจัดการเวลาให้ลูกเจอพ่ออย่างไรดีคะ รบกวนแนะนำหรือแชร์ประสบการณ์หน่อยค่ะ
ปล. เรามั่นใจะว่าสามารถเลี้ยงลูกให้โตมามีความสุขได้ ที่ผ่านมาเราก็เลี้ยงมาคนเดียวตลอด ไม่เคยเผลอดุด่าหรือตีลูกเพราะอารมณ์แม้เราจะเหนื่อยแค่ไหนไปไหนมาไหน2คนแม่ลูก เราพาลูกขี่คอ, ลูกล้มร้องไห้เราก็ทำท่าล้มตามลูกหยุดร้องยิ้มออก, เดินไปเต้นไปกระโดดไป, ร้องเพลงกันทุกที่คือเราไม่แคร์และไม่อายสายตาใครถึงแม้เราจะแต่งตัวสวยงามเราก็กล้าล้มลงไปนอนกับพื้นถ้ามันทำให้ลูกหัวเราะมีสุขภาพจิตที่ดี.....เราจึงกลัวมากค่ะหากลูกต้องเสียสุขภาพจิตจากการที่เห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน หรือพ่อแม่ไม่คุยกันแบบนี้
+ 1 เรากังวลเรื่องแนวทางการเลี้ยงลูกของสามีเช่นสอนให้ตบตีเรา...ค่ะบอกลูก “ตีอีกๆ ผู้หญิงคนนี้เป็นนังมาร ตีเข้าไป” ลูกกรี๊ดก็ปรบมือให้กลายเป็นลูกเราชอบกรี๊ดซะงั้น ในขณะที่เราสอนลูกห้ามตีใคร ลูกตีตุ๊กตาสัตว์เรายังดีดมือให้ลูกขอโทษตุ๊กตา ให้อ่อนโยนกับทุกสิ่ง ต่อไปจะได้ไม่เผลอไปตีหมาแมวหรือตีเด็กอื่น แต่สามีด่าเราค่ะว่าปล่อยลูกตีไปสิ จะตีเด็กอื่นก็ตีไปเดี๋ยวสักวันก็รู้เองว่าห้ามตี.....เราแบบเงิบ...
+ 2 เรากับสามีไม่ได้มีปัญหาเรื่องมือที่3 (เอหรือมีแต่เราไม่รู้) แต่ทัศนคติไม่ตรงกัน เราขอให้ปรับเข้าหากันเค้าบอก ไม่ ถ้าจะให้เค้าปรับก็เลิกกันเหอะ สรุปเราก็ปรับๆๆๆ ปรับจนเสียตัวตน ขนาดที่พยาบาลทำลูกหยุดหายใจเรายังไม่วีนได้แต่ยิ้มบอกไม่เป็นไร เพราะกลัววีนแล้วสามีจะด่าทะเลาะกันอีก
กำลังจะหย่ากับสามี...เราควรทำอย่างไรเรื่องลูกดีคะ
ตอนนี้ลูกสาวอายุ1.8 ขวบตั้งแต่ลูกเกิดเราเลี้ยงมาคนเดียวตลอด24*7 ชม. ไม่มีที่บ้านคอยช่วย สามีจะช่วยบ้างหลังเลิกงานคือเล่นกับลูก1-2ชม. แล้วก็เข้านอนกัน แต่5เดือนที่ผ่านมานี้เรากับสามีไม่ได้คุยกันเลยอยู่กันแบบอากาศธาตุ พอจะต้องคุยเรื่องลูกก็จบลงที่ทะเลาะกัน สามีตะโกนชี้หน้าด่าทำหน้าตาเคียดแค้นใส่เรา ไม่สนว่าเรากำลังอุ้มลูกเข้าเต้าอยู่ (สังเกตเวลาลูกไม่สบายใจ/เจ็บตัวจะรีบเดินมาขอจุ๊บเต้าทันที) แล้วสามีก็จะออกจากบ้านไปค้างที่อื่น...เป็นแบบนี้เสมอ
เราจึงตัดสินใจว่าหย่าเหอะ แต่เรื่องลูกจะเอาอย่างไรดี?.....ที่คุยกันคือสามีจะมาเจอลูกวันอาทิตย์ละครั้งหลังเที่ยงตกดึกมาส่งคืนเราซึ่งเรามองว่ามันไม่พอ...เราจึงคิดว่าให้ลูกลืมพ่อไปเลยดีกว่ามั้ง? ไม่ต้องมาเจออีกหากโตมาค่อยบอกไปพ่อตายแล้ว อายุแค่1.8 ไม่น่าจำได้นานเดี๋ยวก็คงลืมดีกว่าลูกเจอพ่อแค่วันอาทิตย์6-8ชม. เพราะต่อไปเดี๋ยวจะเกิดคำถามพร้อมปัญหาที่ตามมาว่า “ทำไมพ่อแม่ไม่อยู่ด้วยกัน” คือแค่ตอนนี้ตอนสามีกลับบ้านดึก/ไม่กลับบ้านลูกก็เรียกแล้ว “ปะป๊าๆ” เราเห็นแล้วเจ็บจี๊ดน้ำตาซึมสงสารลูกมาก.... หรือเราควรจัดการเวลาให้ลูกเจอพ่ออย่างไรดีคะ รบกวนแนะนำหรือแชร์ประสบการณ์หน่อยค่ะ
ปล. เรามั่นใจะว่าสามารถเลี้ยงลูกให้โตมามีความสุขได้ ที่ผ่านมาเราก็เลี้ยงมาคนเดียวตลอด ไม่เคยเผลอดุด่าหรือตีลูกเพราะอารมณ์แม้เราจะเหนื่อยแค่ไหนไปไหนมาไหน2คนแม่ลูก เราพาลูกขี่คอ, ลูกล้มร้องไห้เราก็ทำท่าล้มตามลูกหยุดร้องยิ้มออก, เดินไปเต้นไปกระโดดไป, ร้องเพลงกันทุกที่คือเราไม่แคร์และไม่อายสายตาใครถึงแม้เราจะแต่งตัวสวยงามเราก็กล้าล้มลงไปนอนกับพื้นถ้ามันทำให้ลูกหัวเราะมีสุขภาพจิตที่ดี.....เราจึงกลัวมากค่ะหากลูกต้องเสียสุขภาพจิตจากการที่เห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน หรือพ่อแม่ไม่คุยกันแบบนี้
+ 1 เรากังวลเรื่องแนวทางการเลี้ยงลูกของสามีเช่นสอนให้ตบตีเรา...ค่ะบอกลูก “ตีอีกๆ ผู้หญิงคนนี้เป็นนังมาร ตีเข้าไป” ลูกกรี๊ดก็ปรบมือให้กลายเป็นลูกเราชอบกรี๊ดซะงั้น ในขณะที่เราสอนลูกห้ามตีใคร ลูกตีตุ๊กตาสัตว์เรายังดีดมือให้ลูกขอโทษตุ๊กตา ให้อ่อนโยนกับทุกสิ่ง ต่อไปจะได้ไม่เผลอไปตีหมาแมวหรือตีเด็กอื่น แต่สามีด่าเราค่ะว่าปล่อยลูกตีไปสิ จะตีเด็กอื่นก็ตีไปเดี๋ยวสักวันก็รู้เองว่าห้ามตี.....เราแบบเงิบ...
+ 2 เรากับสามีไม่ได้มีปัญหาเรื่องมือที่3 (เอหรือมีแต่เราไม่รู้) แต่ทัศนคติไม่ตรงกัน เราขอให้ปรับเข้าหากันเค้าบอก ไม่ ถ้าจะให้เค้าปรับก็เลิกกันเหอะ สรุปเราก็ปรับๆๆๆ ปรับจนเสียตัวตน ขนาดที่พยาบาลทำลูกหยุดหายใจเรายังไม่วีนได้แต่ยิ้มบอกไม่เป็นไร เพราะกลัววีนแล้วสามีจะด่าทะเลาะกันอีก