สวัสดีค่ะ มีเรื่องจะปรึกษาเกี่ยวกับความรัก
ตอนนี้เครียด ทะเลาะกันทุกวัน เหนื่อยมากค่ะแต่ปล่อยมือกันไม่ได้เพราะต่างฝ่ายต่างหวงและยึดติดกันและกันมากๆ
เราทำงานใน รพ. มีตำแหน่งสำคัญระดับหนึ่ง ส่วนแฟนยังไม่ได้ทำงานอะไร อายุ 27 ปีเท่ากัน เขาเรียนยังไม่จบ ป.ตรีค่ะ มีทำงานช่วยครอบครัวบ้าง แต่ยังไม่มีอาชีพอะไรแน่นอน รายได้แทบไม่มี คล้ายๆฟรีแลนซ์ ขายของบ้างอะไรบ้าง แต่เขาก็เป็นผู้ชายที่โอเคคนหนึ่ง แม้ไม่มีแต่ไม่ค่อยหวงเงินกับแฟน เวลามีเงินจะช่วยดูแลเราบ้างเวลาทานข้าว ซื้อของให้บ้าง แต่เวลาเขาไม่มีเราก็ช่วยเขาค่ะ แต่ส่วนใหญ่เขาจะไม่มีและเครียดหนักเรื่องเงินตลอดเพราะเขามีหนี้และไม่มีเงินเดือนประจำ เรื่องนี้จะมีผลกระทบนิดหน่อยคือเขาเครียดแล้วจะไม่อยากคุยกับเราเลยไม่โทรหาไม่สนใจ แต่โพสต์เฟสบุ๊คเกือบทุกชั่วโมง เหมือนให้ความสำคัญกับเฟสบุ๊คมากมีคนติดตามเยอะ และเขาก็บอกว่านั่นคือช่องทางทำมาหากินเขา และเขากำลังทำมาหากินไม่อยากสนใจอย่างอื่น (แม้แต่เรา)555 แต่ถ้าคนอื่นทักไปนี่รีบตอบมากนะคะ ไม่ว่าจะใช่ลูกค้าหรือไม่ใช่ ถ้ามีคนมาขอคำปรึกษา เขาจะให้คำปรึกษาดีมาก และเร็วมาก บางครั้งจึงทำให้เราน้อยใจ นี่คือปัญหาแรก
เรื่องต่อมา เราอยู่ห่างกันหลายร้อยกิโล เจอกันเดือนละครั้ง และเราเป็นผู้หญิงที่หน้าตาดีจึงมีคนมาขายขนมจีบเรื่อยๆ ด้วยความที่ทะเลาะกันบ่อยและเขาจะบอกเลิกเราและบอกว่าอยากอยู่คนเดียวบ่อยๆ ช่วงที่มีปัญหาหรือช่วงที่ทะเลาะแล้วบอกเลิกกัน บางทีเราก็มีเริ่มคุยกับคนอื่น ซึ่งเขาก็คุยเหมือนกันแหละค่ะ เคยจับได้ แต่ก็อาจจะแค่คุย ส่วนเราก็แค่คุยเหมือนกัน พอเขารู้เขาเสียใจหนักมากและโวยวายต่อว่า ว่าเราคุยกับคนอื่นทำไม เราแค่ทะเลาะกันไม่ใช่เลิก เขาไม่โอเคและระแวงเรามาตลอด (ทั้งที่ตัวเองก็คุยเนี่ยนะ) แต่พอคิดว่าเลิกกันไม่ได้เขาบอกว่าเขาใจจะขาด เพราะเขาหวงเรามาก เราเลยกลับมาคบกันแบบเหมือนจะดีกันค่ะ แต่เราก็ระแวงเขาเขาก็ระแวงเรา อยู่กันแบบไม่มีความสุขเลย
เวลาที่เราจับได้เรื่องผู้หญิง เขาจะหงุดหงิด ไม่ตอบแบบดีๆแถมโวยวายว่าเราชอบหาเรื่อง ส่วนเวลาเขาสงสัยเราเรื่องผู้ชายเราจะคอยตอบเขาดีๆเพื่อรักษาน้ำใจเขาว่าเขาสงสัยเขาก็ทุกข์มากพออยู่แล้ว เราต้องพูดดีให้เขาสบายใจและอธิบายทุกอย่างตามความเป็นจริง แต่เราไม่เคยได้รับคำอธิบายดีๆจากเขาเลยค่ะ เวลาเราน้อยใจจะถามอะไรเขาเขาก็จะโวยวายกลับมาก่อน เเล้วก็ทะเลาะกันรุนแรงทั้งที่เราอยากรู้เราเป็นฝ่ายสงสัย เราควถูกเขาง้อแต่เรากลับเป็นฝ่ายผิดทุกครั้งที่มีเรื่องสงสัยจะถามเขายกตัวอย่างคำถามบางส่วนนะคะ
เรา : เตงผู้หญิงคนที่บอกว่าเป็นเพื่อนเคยไปเจอกัน ที่เคยจีบกันอะ เลิกคุยแน่แล้วใช่ไหม
เขา : จะถามทำไมเนี่ย สมองคิดเรื่องอื่นไม่เป็นหรือไง เค้าต้องคอยมาตอบคำถามงี่เง่าของเตงแบบนี้ทุกวันไหม ชีวิตไม่เป็นอันทำอะไรพอดี
เรา :แค่ถาม เตงตอบดีๆว่า ไม่ได้คุยและไม่คิดจะคุยแบบนี้เป็นไหมล่ะ ทำไมต้องว่าเค้าด้วย
แล้วเราก็ทะเลาะกันรุนแรงขึ้นค่ะ
เฮ้อออออ นี่แหละค่ะปัญหาคู่ของเราคบกันมาหนึ่งปีนิดๆ ทางบ้านเช่นพ่อแม่เราก็แล้วแต่เรา แต่ญาติส่วนใหญ่ไม่โอเค เรารับราชการทางญาติเราเขาอยากได้คนที่เหมาะสมกับเราทางหน้าตา ฐานะ การศึกษา แต่เรื่องพวกนี้ก็ไม่ค่อยมีผลกับเรามากค่ะ คนอื่นมองว่าเราต่างกัน แต่เราคิดว่าเราช่วยกันหาเงินสร้างตัวไปได้
แต่เรื่องไม่เข้าใจกันนี่แหละ สำหรับเราคือปัญหายิ่งใหญ่มากกกกก เราเป็นคนชอบน้อยใจ และคิดเล็กคิดน้อย เราอยากได้แฟนที่เป็นผู้ใหญ่มีเหตุผล พูดดีๆกับเรา อธิบายดีๆเวลาเรางอนแบบนี้อะค่ะ และไม่ต้องติดโชเชี่ยวมาก แต่แฟนเราถึงขั้นอัพความเคลื่อนไหวตัวเองบ่อยมาก ทั้งเรื่องส่วนตัวและความรู้เกี่ยวกับงานของเขา ในโซเชี่ยล คนอาจจะมองว่าเขาประสบความสำเร็จหรือเก่งดีก็ว่าไป และมีผู้หญิงจากทางเฟสทักเข้ามาคุยเรื่อยๆ เราก็หวงอยู่ค่ะ แก้ปัญหาด้วยการขึ้นสถานะในเฟสบุ๊ค แต่เรารู้ว่าความจริงเขาก็เป็นคนธรรมดาที่ชอบอวดอะไรทุกอย่างลงเฟสบุ๊ค
แต่เรายังคิดว่าผู้ชายคนนี้ยังไม่ใช่สำหรับเรา เรารักเขานะคะเขาคือผู้ชายคนแรกของเราไม่ใช่แฟนคนแรกนะแต่คือมีอะไรกันคนแรก เพราะเราคิดว่าเราโตแล้วเรื่องนี้ควรลองเพื่อให้รู้ว่าเข้ากันได้หรือไม่ได้ แต่นี่ก็เป็นหนึ่งในข้อดีค่ะเราเข้ากันได้ดีมากเรื่องนี้
จะเล่าแต่ปัญหาก็ไม่ใช่ ขอเล่าข้อดีของการคบกันบ้างเพื่อให้ให้เพื่อนๆช่วยให้คำแนะนำได้ดีนะคะ
สรุปข้อดี
1. เราทั้งคู่ไม่ดื่ม ไม่เที่ยวเลย คบกันไปในทางที่ดีเช่นพากันนั่งสมาธิ ไปปฏิบัติธรรมตามวัด ซึ่งแต่ก่อนเขาก็เคยมีดื่มบ้างค่ะ แต่เราไม่เคยดื่มเลยเพราะเราตั้งใจไว้ตั้งแต่เด็กว่าจะไม่แตะต้องเหล้าเบียร์ ซึ่งนี่ก็เป็นเหตุผลที่เราคิดว่าผู้ชายที่จะชอบเข้าวัดเหมือนเราไม่ได้หาง่ายเลย
2. เข้ากันได้ดีเรื่องบนเตียง
3.ช่วยเหลือกันเรื่องเงินยามลำบากส่วนใหญ่เราจะช่วยค่ะตอนนี้เพราะเขาไม่มีเงินเดือนประจำ แต่ถือว่าเรื่องนี้เราซัพพอร์ตกันได้ไม่หวงกันเขาสปอร์ตกับเรามากถ้าเขามีเงิน
4.เขาไม่หล่อมากแต่น่ารัก เรารักเขาที่รอยยิ้ม
แต่ นั่นแหละค่ะ ช่วงนี้คือช่วงกลับมาคบกันแบบตั้งใจมาก และยังทะเลาะกันทุกวันเรื่องผู้หญิงและผู้ชายที่เข้ามาระหว่างที่เราสองคนบอกเลิกกัน ซึ่งความจริงช่วงที่เลิกก็คุยกันทุกวันค่ะคำว่าเลิกคือแค่พูดแต่ก็คุยกันเหมือนเดิมแต่คุยแบบห่างๆ เราเลยอึดอัด หนักใจทุกข์ใจ รักเขาแต่ก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่ ไม่อยากทะเลาะอยากได้ความสบายใจ
ใครมีวิธีทำให้ความไว้ใจ สบายใจระหว่างรักกลับมาอีกครั้งแนะนำด้วยนะคะ หรือเราควรบอกเลิกเลยดีไหม งืออออออ
คบกับแฟนได้หนึ่งปี แต่ไม่ค่อยเข้าใจกัน ควรเลิกไหม