ชีวิตของผม

กระทู้คำถาม
สวัสดีครับ ผมมีเรื่องจะเล่าเกี่ยวกับชีวิตของผมนะครับ ผมเกิดวันที่  31/05/34 ตามบัตรประชาชนและใบเกิด แต่พ่อแม่บอกว่าผมเกิดวันที่ 31/05/33 ตรงกับวันพฤหัสบดี เวลา 01.30น.(ยามโจร)  ขอเกริ่นก่อนนะว่าฐานะทางบ้านผม จนมากกกก พ่อติดเหล้ามาก เมาทุกวัน
  เริ่มจากเล่าคราวในช่วงวัยเด็กอนุบาล ผมเข้าเรียนที่ โรงเรียนใกล้บ้าน แม่จะพาไปส่งแล้วแม่กลับบ้านเลย เพราะแม่ต้องไปรับจ้างรายวัน  ผมติดแม่ ร้องไห้กลับบ้าน  วิ่งจากโรงเรียนไปบ้านืใครจะรั้งไว้ก้อไม่ฟัง ถึงบ้านไม่มีใครอยู่ 555 ไปรับจ้างทำงานกันหมด  ตอนเด็กผมชอบวาดรูปปลาโลมามากกกกกกกก  พอวันต่อมาไปโรงเรียน ตอนนี้ครูเริ่มจะจับตัวไว้ได้แล้ว  พอถึงช่วงบ่าย ทุกคนต้องนอน  แต่ผมดันปวดขึ้น ถอดกางเกงไม่เป็น ขี้ใส่กางเกงเลย เดือดร้อนพี่ที่ดูแลต้องพาไปห้องน้ำ 5555 ผมเป็นคนที่เรียนโง่มากในห้องเรียน อ่านไม่ออก ท่อง ก-ฮ ไม่ได้ สระก้อท่องไม่ได้ เขียนก้อเขียนไม่ได้ ทั้งๆมีเส้นปะนะ  ในห้องมี 16 คนผมสอบได้ที่ 16  เก่งมากกกกก
มีอยู่เหตุการณ์หนึ่งที่ผมจำได้ขึ้นใจไม่เคยลืมเลย  
วันหยุดเสาร์อาทิตย์  พ่อกับแม่ต้องไปรับจ้างทำงาน ปมเห็นแม่ขึ้นรถกระบะไป แม่ไม่ให้ผมไปด้วยผมร้องไห้ วิ่งตามรถกระบะ วิ่งไม่ทันรถไม่จอด ปมร้องไห้นานมากกก จนหยุดร้องเอง  เห็นเหตุการณ์ที่ผมจำได้ขึ้นใจไม่มีวันลืม  แล้วทุกวันแม่ๆปมไม่เคยมา มีแต่ย่ามา บางครั้งย่าก้อไม่มาผมต้องไว้ครูแทนแม่  ปมไม่เคยได้รับอ้อมกอดจากแม่และพ่อเลย แต่ผมไม่รู้สึกเสียใจนะ เพราะอะไรไม่รู้ พอถึงวันเปิดเทอมเขาต้องเอาเงินมาจ่ายค่าเทอม แม่ผมไม่มี แม่ต้องมาคุยกับครูใก้ครูช่วย  มีครูหลายท่านที่ช่วยผมมาตลอด  เรื่องการเรียน ป.1-ป.2 ผมได้ที่โหล่ตลอด อ่านหนังสือไม่ออก ไม่มีความกล้า ไปอ่านบนหน้ากระดาน เสียงสั่น แขนขาสั่น โดนตีตลอด  พอมาช่วงป.3 มีคาบช่วงบ่าย ที่ครูบอกให้นั่งสมาธิ ผมก้อนั่งนะ เพื่อนทุกคนก้อนั่ง แต่พอครูออกไป ก้อพากันเสียงดัง  แต่ผมยังนั่งสมาธิอยู่ อยู่ๆผมก้อเห็นแสงสีขาวเกิดขึ้นระหว่างหน้าผาผม ตอนนั้นทุกอย่างดูเงียบมาก ผมดีใจลืมตาขึ้น ปรากฎว่ารอบข้างผมเพื่อนพากันเสียงดังมาก แต่ทำไมผมถึงไม่ได้ยินเสียงช่วงที่ผมเห็นแสงสีขาว ปมจึงทุบโต๊ะ บอกให้เพื่อนเงียบ แต่ๆๆๆๆครูมาพอดี ผมเลยโดนดีไปตามระเบียบ  ตั้งแต่นั้นมา ผมเริ่มเรียนดีขึ้นมาก สอบได้ที่ 2,3 ของห้องมาตลอดจนจบมอปลายอเกรดผม 3.5 ขึ้นตลอด มีติด 0 ตอนมอ.1
ตอนประถม ผมทะเลาะกับเพื่อนผู้หญิงคนหนึ่งเรื่องที่ว่าเขานามสกุลไม่เหมือนพ่อเขา ปมบอกว่าพ่อแม่เขาไม่ได้จดทะเบียนสมรสกัน  เถียงกันไปกันมา ผมโมโห  ผมใช้เชือกฟาง รัดคอเพื่อนคนนั้น จนเขาหายใจไม่ออก เพื่อนๆในห้องต่างมาห้าม พอปมได้สติถึงเอาออก แล้วมารัดคอตัวเอง
เพื่อนคนนี้ในเวลาต่อมาเป็นคนที่ผมแอบชอบด้วยแหละ ผมได้เงินไปโรงเรียน 2 วัน 5 บาท บางวันก้อไม่ได้เพราะที่โรงเรียนมาอาหารกลางวันให้ วันไหนผมอยากกินขนม ผมต้องไปเดินตรงที่เขาเข้าแถวหน้าเสาธงกัน เดินมองหาเหรียญที่เขาทำตกไว้  ก้อเจอบ้างไม่เจอบ้าง พอเริ่มขึ้นป.4ป.5 เริ่มได้เข้าไปช่วยขายของในสหกรณ์โรงเรียน สมัยปมจะมีเงินบันผลทุกปี เพื่อนจะได้กันคนละ 10,20 บาท ส่วนปม ไม่ได้เพราะไม่ค่อยได้ซื้อ  ไม่มีตัง  เข้าไปขายของในสหกรณ์ เช่นขายลูกชิ้น ขายแตงโมผ่าซีก  มีครั้งหนึ่งผ่าแตกโมเยอะก่อนไปขายไม่หมด โดนครูว่าเอา แล้วไล่ให้ไปขายให้ผม ขายยังไงก้อไม่หมด ครูเลยให้กินฟรี ตั้งแต่นั้นมาเลยไม่ได้เข้าไปขายอีกเลย
ปมเล่นกีฬาอะไรไม่เป็นสักอย่าง เพราะผมสนใจธรรมมากกว่า ชอบเข้าห้องสมุด ไปอ่านหนังสือ ที่สิงสถิตผมคือห้องสมุด  ผมก้อเป็นหัวโจก ในเรื่องไม่ดีหลายเรื่อง ทำไพ่ให้เพื่อนเล่น แต่ตัวเองเล่นไม่เป็น เอาใบกระถิน ใบไม้ มาหั่นฝอยๆๆให้พันให้เพื่อนสูบ ตัวเองไม่สูบืเพราะแพ้ควัน ทำผีถ้วยแก้วเล่นในวัด เล่นหมากเก็บ กระโดดยาง ตามฤดูกาล พอปฺ.6 ลงสมัครประธานนักเรียน ได้ที่ 3 ได้เป็นรองประธาน  นำสวดมนต์โรงเพลงชาติ  ชักธงชาติ จำบทสวดมันไม่ได้ 55555 ได้เป็นหัวหน้าห้อง แต่ครูเข้ามาไปบอกเพื่อนทำความเคารพ โดนให้วิ่งรอบสนามทั้งห้อง เพื่อนๆโกรธมาก ต่อมาเพื่อนเลยไม่ให้เป็นหัวหน้าห้องอีกเลย  พออยู่ป.6 ก้อคุยเรื่องเพศกันมากขึ้น จับกลุ่มคุยกัน  มีวัดกันด้วยว่าใครใหญ่กว่ากัน เหมือนมันเป็นมารุ่นต่อรุ่น เพราะรุ่นพี่ที่จบไปก่อนเขาก้อทำให้เห็น 55555  มาช่วงนี้มั้งผมเริ่มสนใจ ที่จะรู้ว่าคนนี้ขนาดเท่าไร เป็นยังไง
แต่ก้อไม่มีอะไรมา พอถึงช่วงจะไปเรียนต่อมอต้น
ก่อนจะจบครูบอกว่าให้ไปบอกแม่ให้เอาเงินมาจ่าย 500 บาทค่าหนังสือถ้าไม่จ่ายไม่จบ บอกแม่ๆก้อไม่มีตังมาจ่าย ไปคุยกับครูคนเดิมครูก้อบอกจะออกให้ก่อนแต่ต้องผ่อนจ่ายให้ครูนะ  บอกก่อนนะ ปมจะไม่ค่อยเล่นกับเพื่อนผู้ชายจะเล่นกับเพื่อนผู้หญิงมากกว่าโดนล้อว่าเป็นตุ๊ดตลอด ใครว่าผมเป็นตุ๊ดจะโกรธมากกกกกกกกก
เดี๋ยวมาต่อสมัยมัธยมครับ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่