มีปัญหากับคนในบ้านบ่อยเพราะอะไร?

ตามหัวข้อเลย ตอนนี้เราค่อนข้างมีภาวะเครีย ไม่อยากอยู่กับคนในครอบครัว อยู่ด้วยนานๆแล้วทะเลาะตลอด ซึ่งช่วงแรกเราคิดว่าผู้ใหญ่แหละชอบมีปัญหากับเรา
เราจะทำอะไร จะไปไหน
และเวลาสนทนากัน เวลาที่บางเรื่องเรารู้สึกว่ามันเป็นสิ่งที่ไม่ถูกเราก็แย้ง เค้าก็ว่าให้เราว่าเราเป็นคนหัวรุนแรง(เราเป็นคนพูดตรงๆแบบไม่ใช่หยาบคายนะ คืออันไหนไม่ดีก็ว่าไม่ดีไม่ใช่บอกว่าโคตรแย่ ไรงี้) ซึ่งนั้นแหละ เป็นสาเหตุให้หลายๆครั้งเราทะเลาะกับที่บ้านบ่อยมาก เราเลยเลือกเป็นฝ่ายฟังอย่างเดียว อันไหนผิดถูกเดี๋ยวเขารู้จากคนนอกบ้าน เค้าก็จะเข้าใจเอง แต่ถ้าเป็นเราบอกเค้าจะไม่เข้าใจ ไม่เชื่อเด็ดขาด พอหลังๆเข้าเลยกลายเป็นว่าเรากลายเป็นคนเก็บตัว ไม่ชอบสุงสิงกับใคร ไม่อยากออกความเห็น ไม่อยากจะต้องโดนด่า แล้วเราก็แทบจะไม่คุยเลย แต่ทุกวันจะถามเป็นปกติ ถามแบบจะตอบยังไงก็ได้แบบ 
ตื่นเช้าจัง
วันนี้ทำอะไรกิน 
เย็นนี้ทำอะไร
วันนี้จะออกไปไหนไหม 
กินข้าวเช้า,เที่ยงยัง อะไรแบบนี้ 
แล้วคนที่บ้านก็ตอบแค่ กินไม่กิน ทำอะไร ไปไหน แค่นั่น หลายครั้งที่เค้าชอบตอบว่า บอกไปก็ไม่รู้จะถามทำไม
คือไม่มีบทสนทนายาวๆ ไม่มีเรื่องตลกขบขันคุยกัน 
แล้วพอเป็นแบบนี้คนที่บ้านชอบเอาไปเล่าให้คนข้างนอกฟังว่า เราอะ พูดน้อย ไม่ค่อยอารมย์ดี ไม่เหมือนคนนั้นคนนี้ แย่ ไม่รู้จักเอาอกเอาใจ อะไรเทือกนี้ 
จนตอนนี้เรารู้สึกจริงๆว่า เราเป็นแบบนั้นจริงๆ 
เราไม่ชอบจะเริ่มต้นสนทนากับใคร 
ไม่อยากรู้จักใครใหม่ๆ 
อยากอยู่คนเดียว 
ชอบคิดถึงตอนที่ตัวเองโดนด่าตอนนั้นอยู่บ่อยๆ แบบบางทีมันก็คิดขึ้นมาเอง ว่าแบบเราผิดอะไร ผิดตรงไหน เราก็คุยก็ถามแล้วนะ ถามว่าเอาใจมั้ยก็สุดๆนะ แบบกับข้าวบางครั้งมันก็มีบ้างที่ไม่ถูกปากแต่เราก็บอกว่าอร่อย ถามสูตรว่าทำยังไงจะได้ไปทำให้คนอื่นกิน คือเราทิ้งความเป็นตัวตนของเรา(ที่มันไม่ดี) 555
แต่เราก็ปรับหาเขาแล้วนะ แต่เขาก็ยังพูดกับเราแบบเดิมๆ คำที่ตอนนั้นเราฟังแล้วเราก็เสียใจอะ แล้วเราก็จะร้องไห้ออกมาแบบกลั้นไม่อยู่ 
**แต่ตอนนี้เราชินกับคำพูดของคนที่บ้านแล้วนะ แต่แค่ถ้าพูดถึงตอนที่เกิดเรื่องตอนนั้นที่เราแย้งไปแล้วเค้าว่าเรา แล้วสถานการณ์มันก็แย่มาเรื่อยๆอะ เรายังคงเจ็บอยู่ แล้วก็ร้องไห้ เราเรียกว่า อคติ กับอดีตได้มั่ย แล้วจะแก้ได้ยังไง
เรากลัวว่าเราจะเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจนแก้ไม่ได้ 
แล้วกลัวว่าเราจะเข้ากับคนอื่นไม่ได้เพราะเราเอง

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ปล. มีบางครั้งหนักเลยแบบ เราจะเผลอคิดว่า ไม่เอาแล้ว ไม่อยู่แล้ว อยู่ไปก็เข้ากับคนอื่นไม่ได้ นิสัยเสียแบบนี้อยู่กับใครก็ไม่ได้..แบบไปเที่ยวดาวอื่นไปเลยอะ (ไม่อยากใช้คำนั้น เพราะเราก็รับความคิดตัวเองไม่ได้เหมือนกัน)

ใครเคยเป็นบ้าง?
แล้วหายมั้ย?
มาเล่าสู่กันฟังนะคะ  
ขอบคุณทุกคนล่วงหน้านะคะ