เรากับแฟนคบกันมาเกือบ7ปีและตอนนี้เราแต่งงานกันแล้วแต่ยังไม่ถึงปี  ทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปด้วยดีเพราะเราเพิ่งกลับจากการไปเที่ยวด้วยกัน แต่..อยู่ๆเรารู้สึกถึงความเปลี่ยนไปของแฟนเลยเริ่มเชคโทรศัพท์ ทั้งที่ปกติเราไม่ก้าวก่ายกัน และก็ได้กลิ่นตุๆว่ามันต้องมีอะรัย ก็ค่อยๆสังเกตเค้าเรื่อยๆ  เริ่มจากคุยกับเราน้อยลง ติดโทรศัพท์และเล่นโซเซียลหนักขึ้น เราเห็นเค้าไปกดไลค์น้องคนนึงที่ทำงานแบบกดทุกรูป ทั้งๆที่ก่อนหน้าไม่เคยไลค์เลยยยยย  และน้องคนนี้มีครอบครัวแล้วซึ่งเราเองก็รู้จักเค้าเคยเจอกันหลายครั้ง  งานแต่งงานเราเค้าก็มากับครอบครัวเค้า   เรารู้ว่าเค้าสนิทกับแฟนเราที่สุด ในที่ทำงานแล้วตอนนี้แฟนเราต้องสอนงานเค้า ทุกอย่างชวนให้เราคิดแต่ก็ยังไม่แน่ใจ เพราะมันไม่น่าเป็นไปได้ เชคไลน์แฟนคะ ก็พบบางอย่าง (ขอไม่ลงรายละเอียดนะ) ที่ทำให้แน่ใจว่าเค้าคุยคนอื่นแน่นอน และคนอื่นที่ว่าก็ใช่คนที่เราคิดไว้ไม่มีผิด เราก็ถามเค้าเลยคำตอบก็อย่างที่รู้กันคือไม่มีอะรัย เราคิดมาก แต่เค้าไม่รู้ตัวเองหรอกว่าเค้าเปลี่ยนไปแค่ไหน เราเริ่มทะเลาะกันหนักขึ้นเพราะเราอยากรู้ความจริง เราอยากให้มันชัดเจน มันคงดีกว่าถ้าเรารู้จากปากเค้าเอง ถ้าไม่มีอะรัยเค้าต้องตอบสิ่งที่เราสงสัยและพฤติกรรมต่างๆของเค้ายิ่งชัดเจน จนสุดท้ายเค้ายอมรับว่าคุยมากกว่าเพื่อนร่วมงานจริง !!!!!!!!  ของแบบนี้ตอบมือข้างเดียวไม่ดังใช่มั้ย เราทึ่งว่าเค้าสองคนทำไปได้งัย เค้าบอกว่าเค้าวอกแวกเอง เค้าขอโทด โอเคเมื่อความจริงปรากฎ กล้ายอมรับเราก็ให้อภัยได้อยุ่แล้วแต่ยังงัยก็ต้องหยุด เราบอกเค้าก่อนที่มันจะไปไกลกว่านี้ แต่เรารู้คะว่ามันยากเพราะเจอกันทุกวันอีกอย่าเค้า2คนเพิ่งเริ่มคุยคงกำลังแฮปปี้กันแต่เราดันไปรู้ซะก่อน  เรายอมรับว่าระแวงคะ ยิ่งหนักกว่าเดิม เครียดจน น้ำหนักลงหลายกิโลเลยเพราะเรารับรู้ตลอดว่ามันยังไม่จบ ยังมีอะรัยให้เราได้รับรู้และเห็น และยังคงทะเลาะกันอย่างต่อเนื่อง เราถามตัวเองนะว่าเราบกพร่องตรงไหนถามเค้าว่าเราจะปรับกันยังงัย คุยกันเข้าใจกันดีแต่ไม่ทำ  พฤติกรรมยังคงเหมือนเดิม หนักกว่าเดิม กลางค่ำกลางคืนไม่หลับไม่นอน เล่นแต่โทรศัพท์ จนเรามาเห็นว่ามีข้อความจากน้องคนนั้นส่งเข้ามาตอนสี่ห้าทุ่ม มันคงไม่ปกติแล้วเพราะไม่ใช่เวลางาน  คือแบบว่าจับได้ทางนึงไปโผล่อีกทาง เราเหนื่อยใจมากและท้อใจกับเค้าจริงๆ เรามีโอกาสคุยกับผญนะ แต่ใครจะไปยอมรับว่า ใช่คะหนูแอบคุยกะแฟนพี่!! คงไม่มี  เหมือนทุกอย่างจะจบยาก!!!!เพราะเค้า2คน ต่างยอมรับสถานะนี้ ต่างคนต่างมีของกันแต่ก็แอบคุยกันอ่อยกัน มองกัน เค้าอาจสนุกกันแต่สิ่งที่เค้าทำ กำลังทำให้คนๆนึงทุกข์ใจ ไม่ซิยังมีอีกคนที่ถ้ารู้ก็คงเสียใจนั่นก็คือสามีและลูกๆของน้องเค้า เค้าสองคนคิดว่าไม่ผิด ไม่ได้มีรัย แค่คนมันสนิทกัน ถามว่าถ้าวันนี้ไม่มีแล้วเราปล่อยให้เค้าเปนแบบนี้ไปเรื่อยๆ มันจะไม่มีอะรัยมากไปกว่านี้จริงเหรอ เรายอมรับว่าเราเหนื่อยที่จะตาม เหนื่อยที่จะพูด เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องมีแต่เราที่อยากให้ความสัมพันธ์มันดีขึ้น นี่ชีวิตคู่นะแต่กลับมีแต่เราที่อยากรักษาไว้  ตอนนี้ไม่คิดไม่ทำรัยแล้ว ปล่อยเค้าอยากทำรัยก็ทำ จะคุยกับใคร สนิทกับใครก็ตามใจ โตแล้วผิดชอบชั่วดีรู้หมด เราก็จะทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุด ถ้ามันสุดแล้วจะเกิดอะรัยก็แค่ยอมรับมัน เราคิดจะเลิกนะ แต่มองกลับไปเราเองก็ผิดที่ละเลยเค้า เราห่างเหินกันมาพอสมควร พอรู้ตัวเราแค่อยากทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้น เราปรับปรุงตัวทุกอย่างเปลี่ยนให้เค้าเห็นว่าเราทำเต็มที่แล้ว ซึ่งเค้าไม่เห็น เค้าคิดแต่ว่าเราจับผิดและหาเรื่อง  เค้าเบื่อและรำคานเรา ไม่สนใจใส่ใจเราแม้แต่หน้อย ถามเค้าว่าเราถอยกันคนละก้าวมั้ย ก็กลายเป็นว่าเค้าคิดว่าเราต้องการไปจากเค้า อะรัยๆก็จะทิ้งเค้า เอะ!!! คือเราอยู่คุณก็ไม่ใส่ใจเราจะไปก็โทษเราอีก  ตอนนี้ทำรัยก็ไม่เข้าตา  เราแค่อยากรักษาครอบครัวของเราไว้ เสียใจที่มันเปนแบบนี้ ช่วงนี้มันจะหน่วงๆ เพราะไม่รู้ความสัมพันธ์จะเป็นแบบไหนต่อไป  .... แต่เราก็จะทำให้ดีที่สุดที่เราจะทำเพื่อเค้าเพื่อครอบครัวของเรา