ครอบครัวไม่ใส่ใจ

ตลอดเวลาที่ผ่านมาพยายามไม่น้อยใจ เราอายุยังไม่เยอะค่ะ ยังเรียนมัธยม แต่เราดันไปได้ยินแม่คุยกับพี่ว่าแม่ไม่เคยรักเราได้เท่าที่รักพี่ ชีวิตเรามันแย่มากค่ะ ทำอะไรแม่ก็ว่า จริงๆนะคะ บางเรื่องที่แม่ผิดแม่ก็ไม่เคยขอโทษ กลับโยนว่าเราผิด สมมุติเราวางของไว้ แม่เดินชน แม่ก็จะบอกว่าเราผิด แม่เล่นพวกเฟสอะไรไม่เป็นคือบางอย่าง แม่ให้เราสอน เราทำไม่เป็นจริงๆ แม่ก็ด่าว่าเรา แม่ด่าเราว่าลูกนรก ลูกทรพี เราตั้งใจเรียนมาก เราขายของหาเงินเองเพราะบางอย่างก็ยากจะขอแม่ แต่พี่เราได้ทุกอย่างเลยค่ะ ทุกอย่างจริงๆ วันเกิดพี่ พี่ก็ได้รถ ทรส ใหม่ออก ขอก็ได้ ใช้ของแพงๆ คือเราก็มีได้นะคะไม่ใช่ไม่ได้ แต่ไม่ได้เยอะแบบพี่ เราอยากได้รถ แม่ก็บอกว่าเราขับไม่เหมือนพี่ ใจไม่กล้า เลยไม่ซื้อให้ นาฬิกา ของเราพัง เรายังไม่ได้เลยค่ะ พี่ใส่แบบapple watch พี่ได้ไปตปท เราไปได้แค่ตจวกับเพื่อน ขนาดแข่งบาส พี่เราขอ แม่ก็พาไปซื้อรองเท้า ของเราแม่ไม่ให้แข่ง เรามองกระดานไม่เห็น ขอไปตรวจค่าสายตา แม่บอกอยากอ้อร้อ แต่แว่นพี่เป็นหมื่น เราขอจัดฟัน ก็คือโดนด่าแล้ว พี่เราจัด2-3รอบเพราะทำรีหาย เราก็พอเข้าใจว่าธุรกิจตอนนี้อาจจะแย่ เราไม่อยากเปรียบเทียบอะไรเลย แต่แค่บางอย่าง เราอยากคุยกับคนในครอบครัว ไม่อยากเก็บเครียด เช่นเราเจอteacherเราก็บอกว่านี่อะteacher แม่ก็คือว่าเราว่า ไร้สาระ จะบอกทำไม ไม่ได้อยากรู้ พ่อก็คือด่าเราทุกวัน ว่าไม่มีระเบียบ ล่าสุดเราโดนยึดมือถือเพียงเพราะไม่อ่านนส แล้วเราโทรคุยกะเพื่อนสนิทละแม่รู้ เราคือเถียงสุดใจเลยโดนยึด พร้อมด่า  คือเราจะอ่านทุกวันได้ยังไงคะ คือเหนื่อย ท้อ อยากผ่อนคลาย เราเรียนพิเศษเลิกดึกทุกวัน2-3ทุ่ม นอนตี2-3 แค่แบบพอวันศุกร์เรานอนไว ตื่นแบบบ่ายโมง โดนหาว่าเล่นทรสจนนอนดึก ค่าเรียนพิเศษบางอย่างก็ต้องออกเอง จริงๆก็ออกเองทุกอย่าง เราร้องไห้ทุกวัน คิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้ง เหนื่อยมากค่ะ ทำไมชีวิตต้องเล่นตลกแบบนี้ เราทำให้ทุกอย่าง เราถามแม่หลายครั้งว่าเกิดมาทำไม เราไม่ได้อยากเกิดมา แม่ก็บอกว่า คิดว่าเกิดมาจะเป็นคนดีกว่านี้ เราเหนื่อยค่ะ เหนื่อยมาก ไม่อยากสนทนาอะไรกับครอบครัวอีก ไม่อยากอยู่บ้าน ไม่อยากต้องทนฟังอะไรที่ช้ำใจ ไม่อยากโดนด่าอีกแล้ว ควรทำไงดีคะ หนีออกจากบ้านดีไหม มีเงินเก็บอยู่บ้าง หรือว่า ควรคุยกับแม่ยังไง เราเหนื่อยจนไม่รู้จะทำไงแล้ว เคยโดนตีจนแขนซ้น  ความสุขของเราคือวงเกาหลี  กับการถ่ายพวกวิว พวกท้องฟ้า เราโดนด่าว่าบ้านผช ถ่ายวิวไรงี้ก็คือ โดนว่าไร้สาระ เหนื่อยแล้วค่ะ ชีวิตไม่มีความสุข อยากออกจากจุดนี้ไวๆ เหมือนชีวิตตื่นขึ้นมาก็ไร้เป้าหมาย เคยมีเป้าหมาย แต่โดนที่บ้านดูถูก หนักมาก เหนื่อยค่ะ เหนื่อย คิดว่าสักวัน จะมีชีวิตที่ดีกว่านี้ แล้วอะไรที่เกี่ยวกับเราเค้าจำไม่เคยได้เลย ว่าเราเรียนห้องไหน อายุเท่าไหร่ วันเกิดเรายังจำกันไม่ได้เลย ไม่เคยใส่ใจ เราไม่อยากได้อะไรเหมือนพี่เลย ขอแค่ความรัก ความใส่ใจ เด็กคนนึงต้องการแค่นี้ เราควรทำไงให้รู้สึกดีขึ้นคะ