เราเป็นทอม ส่วนเขาเป็นผู้หญิงที่มีแฟนเป็นผู้ชาย
เราชอบเขาทั้งที่เขามีแฟนอยู่แล้ว เราชอบเขามากและเราก็ทำให้เขาชอบเราได้ในวันนี้ เราต่างคิดว่าเราทั้งคู่คือรักแท้ เพราะเรารักกันมากจริงๆ จะไปไหนทำอะไรคือหวานตลอดแทบจะกลืนกินกันได้ตลอดเวลา มีความสุขมากที่ได้อยู่ด้วยกัน จนวันนึงเขาก็ได้มาใช้ชีวิตกับเรา และวันนี้ก็มาถึงเขาคิดถึงอดีด เราคิดว่าเป็นเพราะเราที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ เรามีปัญหาทะเลาะกันมาสักพักเพราะเราชอบกัดชอบประชด ต้องย้อนก่อนว่าตอนแรก เราอยู่ในฐานะพี่ที่รู้จักกัน เราไปไหนมาไหน 3 คนเสมอ เที่ยวกินข้าวเดินเล่น เราก็ไม่คิดอะไรเพราะเรารู้ว่าเขาคือแฟนกัน จนเราอยู่ในชีวิตพวกเขาเราได้รับรู้ทั้งสุขทุกข์ ทะเลาะของคนทั้งคู่ ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะ แต่ที่เห็นที่ฟังมันคือเรื่องของเขาสองคนไม่เกี่ยวกับเราจริงๆ เราเเละเธอก็มีโอกาสได้ใกล้ชิดกันเสมอ มานอนบ้านเราบ้างไปเที้ยวต่างจังวัน 2 คนบ้าง คือเรารู้สึกดีต่อกันเวลาที่เรา 3 คนไปไหนต่อไหนกัน เราก็มีบางอารมณ์ในใจแต่บางทีเราแค่แซวเพราะเป็นคนปากหมา จนถึงวันที่เรารู้สึกเหนื่อยกับเรื่องนี้ จะถอยทั้งที่รักเขาเข้าแล้ว สุดท้ายเขาก็ทะเลาะกันแรงขึ้นทุกวัน มานอนบ้านเรานานขึ้นยาวขึ้น จนเขาทะเลาะจนคิดว่าเลิกกันละจริงๆละไปกันไม่ได้ละ แล้วเขาก็เข้ามาในชีวิตเราอย่างเต็มตัว แต่เขายังคุยกันเสมอนะ ด้วยความที่คบกันมานาน เราไม่อะไรอยู่แล้วเพราะเราอยู่มาแบบนี้ตั้งแต่แรก จนฟังเขาทะเลาะกันซ้ำๆบ่อย แต่ก็เช้าอีกวันก็เหมือนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยน ไม่มีวันจบ วนซ้ำไปมาเรื่องเดิม แต่เราสองคยก็ดีต่อกันมาตลอดนะ หวานและดีต่อกันมาก จนเราเริ่มมีคำพูดว่าทำไม ทำไม อ่าว คุยกันดีแล้วหรอเมื่อคืนยังด่ากันเลย อ่าว ยังไม่จบอีกหรอทะเลาะเรื่องเดิมอีกแล้ว คือ มันวนไปเวียนมา จนกลายเป็นเรากับเขาที่ทะเลาะกันเอง เรื่องของแฟนเก่าเขา เขาไม่เคยเลิกกันจริงๆเลย ติดต่อกันตลอด แต่บอกเราเลิกกันแล้ว ด้วยนิสัย และเราก้เห็นแบบนั้ยจริงๆ ด้วยเราที่ทุ่มเทดูแลเอาใจใส่ ก็อาจมีน้อยใจพูดและมีปัญหางี่เงาเสมอจนบั่นทอนใจกันมา และความหวานและความรักก็จางลงพร้อมกับความเศร้าเพราะอยู่ๆ เขาก็คิดถึงบ้านที่ๆเขาเคยอยู่ร่วมกัน เขาคิดถึงแฟนเขาและอยากกลับไป บางทีเหตุผลก็อยากอยุ่คนเดียว อยากห่างกันบ้างเหมือนแต่ก่อนได้เจอกันทีดีใจมาก แต่ตอนนี้ อึดอัด เรายอมรับเรารู้ว่าอะไรๆจะต้องมาถึงจึดนี้ แล้วจะทำยังไงดี ทั้งไม่อยากให้ไปและอยากให้ไป เพราะก่อนเราจะมาถึงวันนี้เขาก็มีปัญหากันมาอยู่แล้ว แต่ไม่เคยร้ายแรงเราเป็นผู้รับฟังและเห็นทั้งคู่ก็ได้แต่เข้าใจ จนวันนี้ ความคิดถึงมันน่ากลัวมาก แล้วถ้าเขากลับไป มันก้เหมือนเดิม แล้วเราที่รักษาแผลตัวเองกำลังจะดีถ้าเขากลับมาอีก จะทำยังไง รู้ว่าไม่ดีรู้ว่าไม่ควร แต่ก็หลีกหนีไม่ได้ กรรม แล้วเรื่องนี้ สุดท้ายแล้ว เราคิดว่าเธอ เสียใจที่สุด ช่วงเวลาที่เธอคิดถึงอยากกลับแต่ก้ไม่ไปเพราะกลัวเราจะไม่เหมือนเดิม แต่ก้คิดถึงเสียใจอยู่กับเรา เรายอมรับแรกๆเจ็บมากแต่ตอนนี้ เราแค่อยากให้เรื่องนี้มันจบ ต่อให้เขากับไป จะดีหรือไม่ดี เราก็ยอมรับแล้วและอนาคตเป็นเรื่องของอนาคต เขากับไปสุขเราก็ต้องสุขเพื่อตัวเอง
เขารักเราจริงๆหรือแค่วันนั้นเขาเหงา?