เค้าเป็นแฟนคนแรกค่ะ คบกันนานเกือบ 10 ปี
เลิกกัน 3 ปีแล้ว แรกๆเค้าก็ยังเป็นห่วงเราดี แต่ตอนนี้ เค้าโดนคนใหม่ห้ามไม่ให้คุยกับเราแล้ว
ปีแรก เราดาวน์ เศร้า ตื่นมาตอน ตี 5 ร้องไห้แบบนี้ตลอด
ปีนี้ดีขึ้นเยอะ แต่อยู่ๆก็ตื่นมาเช้าตรุ่ เศร้าๆอีก
รู้สึกเป็นคนมีปมในใจ อยากจะเคลียร์ความรู้สึกลบๆออกไป
เราใจหายที่คนที่เราเคยรักมากๆ อยู่ดีๆก็หายไปจากโลกของเรา
ตอนที่คบกัน เค้าดีกับเรามากนะ เราเคยรักกันมาก และมันก็มีความไม่เข้าใจกัน
ตอนที่เลิกกันเราพยามกีดกันเค้าจากคนใหม่ เพราะนางมีอาชีพ ผญกลางคืน เรารับไม่ได้
เค้าก็โกรธเรามาก เค้าเคยตบหน้าเรา และคนใหม่ของเค้าก็ด่าเรารุนแรง
เราช๊อค และต้องเข้าพบจิตแพทย์ เพราะเราไม่เคยโดนทำร้ายร่างกาย หรือจิตใจขนาดนี้มากก่อน
สักพักเค้าก็กลับมาคุยดีกับเรา บอกจะเป็นเพื่อนเรา แต่มันก็ไม่เหมือนเดิม ความรักความห่วงใยที่มีให้เรามันหายไปหมดเลย
เราก็เป็นเพื่อนที่ไม่ดีเท่าไหร่ เรายังมีความน้อยใจ ยังอยากให้โทรหา มาเจอกัน สุดท้ายมันก็คุยกันไม่ได้ เพราะแฟนใหม่เค้าหึงเรามาก
เราก็ไม่รู้จะทำยังไง เหมือนโลกของเรามันมีแต่เค้ามาตลอด ไม่เข้าใจว่า ความรักที่มีให้กัน มันหายไปไหน
เราไม่เคยเลิกกับใคร เราทำตัวไม่ถูก เราทำใจไม่ได้ที่เค้าจะหายไปเลย เหมือนไม่มีเค้าอีกแล้วในโลกที่เรารู้จัก
เราเหมือนคนบ้า ร้องไห้ทุกวัน โทษคนนั้นคนนี้ โทษตัวเอง รู้สึกชีวิตมันไร้ความหมาย ทำไมความสัมพันธ์ตั้ง 10 ปี มันมลายหายไปตอนไหน
ทุกวันนี้ ทำได้แค่ยอมรับความจริง เค้าไม่เคยกลับมาแคร์เราอีกเลย ทั้งที่เมื่อก่อนแคร์เราสุดๆ หายใจเข้าหายใจออก ก็คือรักเราคนเดียว
กว่าเราจะยอมรับการเปลี่ยนแปลงได้ เราเสียน้ำตาไปเยอะมากค่ะ และกลายเป็นคนซึมๆเศร้าๆ
เรามีแฟนใหม่แล้วก็จริง แต่เราก็ยังอ่อนแอ ยังมีความคิดคำนึงว่า อยากให้แฟนเก่ากลับมาเป็นเพื่อนเรา อยากให้อะไรๆมันดีกว่านี้
แต่สุดท้ายแล้ว ถ้ามันจะไม่เกิดขึ้น เราก็อยากจะหายจากความรู้สึกเศร้าๆ แบบนี้ ภาพที่เราใส่ชุดนักศึกษาเดินตามแฟนเก่าไปเรียนยังชัดเจนในใจเรา
เราอยากจะให้มันเป็นแค่ความทรงจำที่สวยงาม แต่ไม่กระทบจิดใจเราอีก เราต้องทำยังไงคะ เราพยายามแล้วที่จะก้าวเดินต่อไป
แต่ดูเหมือนเราไม่เข้มแข็งขึ้นสักที เราก็พยายามทุกทางแล้วนะคะ ภายนอกเราดูร่าเริง ทั้งทำงานหนัก ทั้งออกกำลังกาย หากิจกรรมทำ แต่ภายในมันอมทุกข์... เรากลัวที่จะอยู่กับความหลังแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ มันดูโง่งมงายมากเลย
เลิกกับแฟน 3 ปีแล้วแต่ยังคิดถึง มักจะตื่นตอนเช้าตรู่แล้วเศร้าๆ ทำยังไงจะลืมได้คะ
เลิกกัน 3 ปีแล้ว แรกๆเค้าก็ยังเป็นห่วงเราดี แต่ตอนนี้ เค้าโดนคนใหม่ห้ามไม่ให้คุยกับเราแล้ว
ปีแรก เราดาวน์ เศร้า ตื่นมาตอน ตี 5 ร้องไห้แบบนี้ตลอด
ปีนี้ดีขึ้นเยอะ แต่อยู่ๆก็ตื่นมาเช้าตรุ่ เศร้าๆอีก
รู้สึกเป็นคนมีปมในใจ อยากจะเคลียร์ความรู้สึกลบๆออกไป
เราใจหายที่คนที่เราเคยรักมากๆ อยู่ดีๆก็หายไปจากโลกของเรา
ตอนที่คบกัน เค้าดีกับเรามากนะ เราเคยรักกันมาก และมันก็มีความไม่เข้าใจกัน
ตอนที่เลิกกันเราพยามกีดกันเค้าจากคนใหม่ เพราะนางมีอาชีพ ผญกลางคืน เรารับไม่ได้
เค้าก็โกรธเรามาก เค้าเคยตบหน้าเรา และคนใหม่ของเค้าก็ด่าเรารุนแรง
เราช๊อค และต้องเข้าพบจิตแพทย์ เพราะเราไม่เคยโดนทำร้ายร่างกาย หรือจิตใจขนาดนี้มากก่อน
สักพักเค้าก็กลับมาคุยดีกับเรา บอกจะเป็นเพื่อนเรา แต่มันก็ไม่เหมือนเดิม ความรักความห่วงใยที่มีให้เรามันหายไปหมดเลย
เราก็เป็นเพื่อนที่ไม่ดีเท่าไหร่ เรายังมีความน้อยใจ ยังอยากให้โทรหา มาเจอกัน สุดท้ายมันก็คุยกันไม่ได้ เพราะแฟนใหม่เค้าหึงเรามาก
เราก็ไม่รู้จะทำยังไง เหมือนโลกของเรามันมีแต่เค้ามาตลอด ไม่เข้าใจว่า ความรักที่มีให้กัน มันหายไปไหน
เราไม่เคยเลิกกับใคร เราทำตัวไม่ถูก เราทำใจไม่ได้ที่เค้าจะหายไปเลย เหมือนไม่มีเค้าอีกแล้วในโลกที่เรารู้จัก
เราเหมือนคนบ้า ร้องไห้ทุกวัน โทษคนนั้นคนนี้ โทษตัวเอง รู้สึกชีวิตมันไร้ความหมาย ทำไมความสัมพันธ์ตั้ง 10 ปี มันมลายหายไปตอนไหน
ทุกวันนี้ ทำได้แค่ยอมรับความจริง เค้าไม่เคยกลับมาแคร์เราอีกเลย ทั้งที่เมื่อก่อนแคร์เราสุดๆ หายใจเข้าหายใจออก ก็คือรักเราคนเดียว
กว่าเราจะยอมรับการเปลี่ยนแปลงได้ เราเสียน้ำตาไปเยอะมากค่ะ และกลายเป็นคนซึมๆเศร้าๆ
เรามีแฟนใหม่แล้วก็จริง แต่เราก็ยังอ่อนแอ ยังมีความคิดคำนึงว่า อยากให้แฟนเก่ากลับมาเป็นเพื่อนเรา อยากให้อะไรๆมันดีกว่านี้
แต่สุดท้ายแล้ว ถ้ามันจะไม่เกิดขึ้น เราก็อยากจะหายจากความรู้สึกเศร้าๆ แบบนี้ ภาพที่เราใส่ชุดนักศึกษาเดินตามแฟนเก่าไปเรียนยังชัดเจนในใจเรา
เราอยากจะให้มันเป็นแค่ความทรงจำที่สวยงาม แต่ไม่กระทบจิดใจเราอีก เราต้องทำยังไงคะ เราพยายามแล้วที่จะก้าวเดินต่อไป
แต่ดูเหมือนเราไม่เข้มแข็งขึ้นสักที เราก็พยายามทุกทางแล้วนะคะ ภายนอกเราดูร่าเริง ทั้งทำงานหนัก ทั้งออกกำลังกาย หากิจกรรมทำ แต่ภายในมันอมทุกข์... เรากลัวที่จะอยู่กับความหลังแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ มันดูโง่งมงายมากเลย