หนูมีพี่น้องทั้งหมด 4 คน พี่ชาย 1 คน น้องชาย 1 คน น้องสาว 1 คน ตอนนี้หนูพึ่งเรียนจบ ป.ตรีเลยมาหางานทำที่ กทม.กับพ่อแม่ ซึ่งพี่ชายมีครอบครัวแล้วและอยู่บ้านภรรยา น้องชายทำงานอยู่กับพ่อแม่ น้องสาวกำลังเรียน ปวช.2ใน กทม. หนูโตมาที่บ้าน(อยู่กับตายาย จ.บุรีรัมย์) หนูใช้ชีวิตค่อนข้างลำบาก หาเงินเรียนเองจนจบ ป.ตรี แต่น้องสาวเกิดที่ กทม.และเรียนที่นี่ พอหนูมาอยู่กับพ่อแม่ หนูทำทุกอย่างล้างจาน งานบ้าน ซักผ้าของทุกคน(5คน) ขับรถไปส่งแม่ที่ทำงานทุกเช้า หาเตรียมกับข้าว โดยที่น้องสาวไม่ช่วยอะไรทั้งที่เมื่อก่อนคือหน้าที่น้อง เวลาแม่ใช้น้องก็บ่น เถียง น้องสาวหนูหน้าตาดีแต่ไม่ค่อยมีมารยาท พูดไม่เพราะ ติดแฟน ไม่ค่อยสนใจเรียน (แต่หนูจบ ป.ตรี เกียรตินิยมอันดับ2 แม่กับพ่อชมว่าหนูเรียนเก่ง แต่น้องสาวกลับพูดว่า หยุดพูด..รำคาญ) เสื้อผ้าน้องก็ไม่เคยซักเองตั้งแต่เด็กจนโต หนูเข้าใจว่าโดนเลี้ยงมาไม่เหมือนกัน แต่ไม่อยากให้โทษพ่อแม่เพราะแกไม่ค่อยมีเวลาเลี้ยงและแกก็ทำดีที่สุดแล้ว ที่หนูทนอยู่เพราะหนูสงสารแม่ที่แบกรับปัญหา ทำงานเหนื่อยมาหนูก็อยากแบ่งเบาภาระแกถึงแกจะไม่ได้เลี้ยงมา ปัญหาก็คือ หนูจะพูดกับน้อง สอนน้อง หรือแนะนำน้องว่ายังไงไม่ให้ทะเลาะกัน ซึ่งเขาเป็นคนเอาแต่ใจ ไม่ชอบให้ใครส่ง และดื้อตามประสาเด็กวัยรุ่นหลงเพื่อนน่ะค่ัะ
ใครมีวิธีรับมือกับน้องที่ไม่ได้โตมาด้วยกันบ้าง