ขอเกริ่นเลยว่าเราทำงานเป็นพีอาร์ค่ะ ในเล้าจชื่อดังแห่งนึง ปกติไม่เคนสานต่อความสัมพันธ์กับลูกค้าเลยค่ะตลอดระยะเวลาการทำงานมาทั้งหมด
จนกระทั่งเจอลูกค้าเป็นวัยรุ่นกลุ่มนึงค่ะ อายุเราเท่ากันซึ่งต้องบอกเลยว่าเรายังอายุ20ต้นๆ เขาเลือกเรานั่งแล้วก็กินเหล้ากันสนุกสนานวันเราก็กล้บ
โดยขับรถยนต์ส่วนตัวปกติ เขาขอไปส่งที่รถเราก็ปติเสธเป็นปกติอยู่แล้ว วันนั้นเพื่อนเขาขอไลน์เราไว้ค่ะ เพื่อจะติดค่อกัร แต่ตัวเขาไม่ได้ขออะไร จนกระทั่ง
วันนึงเพื่อนเขาทักมาว่าจะเข้ามาร้านแต่ความจริงคือลูกค้าเราให้เพื่อนทักแล้วได้นั่งด้วยกันอีกครั้งคะ วันนั้นเรารถเสียด้วยความเห็นว่าเป็นเพื่อนกันแล้ว
เลยยอมให้เขามาส่งที่คอนโด เขาก็ส่งแค่ล๊อบบี้ไม่มีทีท่าจะลวนลามหรือขอขึ้นมาบนห้อง หลังจากนั้น วันหยุดเราเขาก็มารับเราไปกินเหล้าปาร์ตี้จนเป็นเพื่อนกันเราไมมีแฟนค่ะปัจจุบัน แต่เขาก็ตรงๆกับเราพอได้คุยกันว่าเขามีคนคุยนะซึ่งเราก็มีเหมือนกัน หลังจากนั้นเราสองคนได้เจอกันภายนอกมากขึ้น โดยเราขอให้เขาไม่มองเราในฐานะพีอาร์ เขาก็บอกว่าเขาไม่เคยมองเราเป้นพีอาร์เลย เขาและเพื่อนเขาทุกคนเห็นเราเป็นเพื่อน จากวันนั้นถึงวันนี้ จนกระทั่งเราไม่สบาย เขาก็พาไปรพ รับส่งตลอดจนเราไม่อยากคุยกับคนอื่นแล้วตอนนี้ เขาดูแลเราดีมากๆแบบที่เราไม่เคยได้รับจากใคร แล้วเขากับเราก็รู้สึกดีเหมือนกันนตอนนี้แต่เราไม่เคยเรียกร้องหรือทวงถามเรื่อวคนคุยเขาเขาก่เช่นกัน เราให้ความเป้นส่วนตัวของกันและกัน จนกระทั้งตอนนี้ผ่านมาสักพัก เราควรรู้สึกยังไงต่อดีคะ
ลูกค้ากับพีอาร์รักกันได้ไหมคะ?
จนกระทั่งเจอลูกค้าเป็นวัยรุ่นกลุ่มนึงค่ะ อายุเราเท่ากันซึ่งต้องบอกเลยว่าเรายังอายุ20ต้นๆ เขาเลือกเรานั่งแล้วก็กินเหล้ากันสนุกสนานวันเราก็กล้บ
โดยขับรถยนต์ส่วนตัวปกติ เขาขอไปส่งที่รถเราก็ปติเสธเป็นปกติอยู่แล้ว วันนั้นเพื่อนเขาขอไลน์เราไว้ค่ะ เพื่อจะติดค่อกัร แต่ตัวเขาไม่ได้ขออะไร จนกระทั่ง
วันนึงเพื่อนเขาทักมาว่าจะเข้ามาร้านแต่ความจริงคือลูกค้าเราให้เพื่อนทักแล้วได้นั่งด้วยกันอีกครั้งคะ วันนั้นเรารถเสียด้วยความเห็นว่าเป็นเพื่อนกันแล้ว
เลยยอมให้เขามาส่งที่คอนโด เขาก็ส่งแค่ล๊อบบี้ไม่มีทีท่าจะลวนลามหรือขอขึ้นมาบนห้อง หลังจากนั้น วันหยุดเราเขาก็มารับเราไปกินเหล้าปาร์ตี้จนเป็นเพื่อนกันเราไมมีแฟนค่ะปัจจุบัน แต่เขาก็ตรงๆกับเราพอได้คุยกันว่าเขามีคนคุยนะซึ่งเราก็มีเหมือนกัน หลังจากนั้นเราสองคนได้เจอกันภายนอกมากขึ้น โดยเราขอให้เขาไม่มองเราในฐานะพีอาร์ เขาก็บอกว่าเขาไม่เคยมองเราเป้นพีอาร์เลย เขาและเพื่อนเขาทุกคนเห็นเราเป็นเพื่อน จากวันนั้นถึงวันนี้ จนกระทั่งเราไม่สบาย เขาก็พาไปรพ รับส่งตลอดจนเราไม่อยากคุยกับคนอื่นแล้วตอนนี้ เขาดูแลเราดีมากๆแบบที่เราไม่เคยได้รับจากใคร แล้วเขากับเราก็รู้สึกดีเหมือนกันนตอนนี้แต่เราไม่เคยเรียกร้องหรือทวงถามเรื่อวคนคุยเขาเขาก่เช่นกัน เราให้ความเป้นส่วนตัวของกันและกัน จนกระทั้งตอนนี้ผ่านมาสักพัก เราควรรู้สึกยังไงต่อดีคะ