สวัสดีค่ะ ตอนนี้กำลังเจอกับมรสุมนิดหน่อย ไม่รู้จะเรียกว่าเครียดไหม เพราะพยายามไม่ให้ตัวเองเครียดอยู่555
เริ่มเลยละกันนะคะ
เราเป็นลูกสาวคนเล็ก มีพี่สาว1คน(อายุห่างกัน7ปี) แต่คนละพ่อ ก็คือพอพ่อของพี่มีพี่ออกมาก็ทิ้งกับแม่ จนมาเจอกับพ่อเราละมีเรา แล้วพ่อเราก็ทิ้งแม่อีก แล้วแม่ก็ได้แฟนใหม่ตอนเราอยู่อนุบาล (ไม่งงเนาะ55)
พ่อเลี้ยงรักเรากับพี่สาวมากๆ อยากได้อะไรก็ได้ เรารักพ่อเลี้ยงมากๆ รู้สึกเหมือนนี่แหล่ะพ่อฉัน ฉันมีพ่อ แบบความรู้สึกไม่ได้รู้สึกว่าเขาเป็นแค่พ่อเลี้ยงเราเลย พ่อทำหน้าที่พ่อได้ดีมากๆ สอนการบ้าน สอนการใช้ชีวิต สอนทุกอย่าง พ่อสูบบุหรี่ แต่ไม่ได้กินเหล้า ทุกคนเคยพยายามให้พ่อเลิก ก็ไม่ได้ แต่ลดได้ค่ะ เหลือเพียงวันละมวน ก็โอเค ดีกว่าปกติที่วันละไม่ต่ำกว่า3มวน
ตอนที่เรากำลังเรียนอยู่ม.ต้น พี่สาวเราก็แต่งงาน ออกไปมีครอบครัว มีลูกชายคนนึง
ที่บ้านก็จะเหลือเรา พ่อ แม่ กับยาย
จึงเป็นเรื่องปกติที่เรากับพ่อจะสนิทกัน มากกว่ากับพี่สาว
เมื่อก่อนแม่เราจะดุมากๆ ขออะไรยากมากๆ55 ยิ่งพี่สาวนางเป็นเด็กที่ดื้อๆแก่นๆ พี่จะโดนแม่ตีบ่อยมาก ถ้าเทียบกว่าเราก็คือเราเทียบไม่ได้เลย พี่ชอบว่าแม่อ่ะรักเรามากกว่า ก็คงเหมือนหลายบ้านๆมั้งคะ ที่พี่คนโตจะชอบคิดแบบนี้
เราจึงไม่ค่อยสนิทกับพี่เท่าไหร่ ด้วยความที่อายุห่างกันด้วย
แต่พี่เรา นางสตรองมากเลยนะ นางผ่านไรมาเยอะมาก พอมีลูกกับแฟน ลูกยังไม่มันเข้าโรงเรียนแฟนก็ทิ้ง
เลยต้องเอาลูกมาฝากแม่เลี้ยง และออกไปทำงานทั้งงานโรงงาน แม้กระทั่งเป็นเด็กดริ้งที่ภูเก็ตอ่ะค่ะ นางบอกว่าอยากได้ผัวฝรั่ง รู้สึกว่านางจะผ่านมาประมาณ2คน ก็ยังไม่เจอคนจริงใจ จนมาถึงคนที่3 เป็นฝรั่งที่เด็กกว่านาง คนนี้ยังคบกับนางจนถึงปัจจุบันนี้ (ประมาณ6ปีกว่าแล้ว) เขารักพี่เรามาก เคยมาที่บ้าน ก็ดูแฮปปี้กับครอบครัวเรามาก เขารักลูกของนางด้วย
อ่ะถือว่าชีวิตครอบครัวนางแฮปปี้ดี
ปัจจุบันพี่สาวเราก็ทำงานเป็นคนดูแลห้องในคอนโดให้กับฝรั่งที่มาเช่าคอนโด(ในกทม.)อยู่ คืออารมณ์เหมือนเวลาเขาไม่อยู่ห้องหรืออยากให้ทำความสะอาดใ้ห้เขาก็จะเรียกพี่เราไปทำให้ มีหลายห้องค่ะ เงินดี ไม่ต่ำกว่าเดือนละ50,000 ฝรั่งบางคนที่ไว้ใจพี่เรา ก็จะให้พี่เราพาไปเที่ยวต่างจว. แล้วก็ให้ค่าเหนื่อยไม่น้อยเลย
ปี2560 พ่อทิ้งพวกเราไปอีกแล้วค่ะ เป็นการทิ้งที่แกไม่อยากทำเลย พ่อเลี้ยงเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งในช่องปากระยะสุดท้าย โดยเข้าออกโรงบาลรักษาตัวอยู่เกือบ3เดือน พ่อจากไปด้วยอายุ52 อยู่กับครอบครัวเรามา12ปี
พ่อเสียไปช่วงต้นเดือนกรกฎา และเราต้องเข้าไปเรียนมหาลัยช่วงสิ้นเดือนกรกฎา ช่วงนั้นร้องไห้ทุกวัน คิดแต่ว่าทำไมๆ ทำไมพ่อไม่ได้อยู่ดูความสำเร็จของเรา
และครอบครัวเราก็เจอแต่มรสุมมาเรื่อยๆค่ะ
สิ้นปีของ2560 แม่ตรวจเจอเชื้อHIVค่ะ คือตอนนั้นแม่เครียด ทุกคนเครียด มันหนักมากๆค่ะ พี่สาวพาแม่ไปตรวจซ้ำที่โรงพยาบาลในกรุงเทพ ผลก็คือมีเชื้อจริงๆ ตอนนั้นเราคุยกับพี่ ให้พยายามคุยกับแม่ให้แม่ไม่คิดมาก
พอแม่ได้รับยาต้าน พูดคุยกับจิตแพทย์ เราสองพี่น้องก็คุยเล่นกับแม่มากขึ้น จากที่เมื่อก่อนไม่ค่อยหนอกล้อกับแม่เพราะแม่ดุมาก ยิ้มยาก 555
หลังจากที่แม่จมกับความเครียดอยู่เกือบ3เดือน เรื่องจิตใจแม่ก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ
ปัจจุบันแม่เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยค่ะ
เราสองพี่น้องก็สนิทกันมากขึ้น หยอกล้อกับแม่เล่าอะไรต่ออะไรให้กันฟังทุกเรื่อง แม่หัวเราะทุกครั้งที่คุยกับพวกเรา เราดีใจที่เห็นแม่ยิ้มได้กินได้ มีความสุข พยายามไม่พากันคิดถึงเรื่องโรคนั้นเลย ถึงเวลากินยาต้านก็จะโทรไปบอกแม่ตลอดทุกวัน
และ...เมื่อ3เดือนที่แล้ว พี่เราตรวจพบวัณโรค มาแล้วค่ะแม่ก็เริ่มเครียด เราก็ห่วงทั้งแม่ทั้งพี่ เราต้องให้กลจ.ทุกคนในบ้านเลยตอนนั้น ต้องเข้มแข็งให้มากที่สุด และพี่ก็รักษาตัวอยู่เกือบเดือน ก็ดีขึ้น
ตอนนี้พี่สาวเราหาเลี้ยงทั้งครอบครัว
เรากำลังเรียนมหาลัยอยู่ปีที่3แล้ว ใกล้แล้วๆ><
เรากู้กยศ.เรียนทั้งค่าเทอมและค่าครองชีพ เพื่อจะได้ไม่ลำบากพี่ เงินค่าขนมขอพี่แค่เดือนละ3,000ค่ะ
จนเมื่อต้นเดือน พี่เราป่วยเข้ารพ. เป็นไข้เลือดออกขั้นรุนแรง แม่รู้ข่าวก็จะไปหาพี่เลย เราเลยต้องลาเรียนเพื่อไปอยู่กะหลายกะยายที่บ้าน ให้แม่ไปเฝ้าพี่ ช่วงนั้นก็คือแม่ก็คิดมาก ด้วยความที่แม่เป็นคนคิดมากอยู่แล้ว เราก็พยายามให้กำลังใจกับแม่ตลอด
พี่นอนอยู่รพ.2อาทิตย์ เราก็กลับมาเรียน
ออกจากรพ.มาได้ไม่ถึงอาทิตย์ตอนนี้พี่อยู่ในห้องไอซียูค่ะ ปอดติดเชื้อ หมอคาดว่าวัณโรคจะกลับมาอีก กำลังตรวจอยู่ ต้องให้อยู่ในห้องไอซียูที่ปลอดเชื้อไว้ก่อน
อาการเครียดของแม่ก็กลับมาอีกแล้วค่ะ เราต้องคอยโทรไปเล่นกับทั้งแม่และพี่บ่อยๆ ไม่ให้พวกเขาคิดมาก
รู้ไหมคะว่าตอนเด็กๆ ทุกคนในบ้านจะห่วงเรามากๆในเรื่องของสภาพจิตใจ พ่อจะชอบบอกว่า เราอ่ะขี้แย เอะอะก็เอาแต่ร้องไห้ นิดๆหน่อยๆก็ร้องละ ก็จริงๆค่ะ เมื่อก่อนเราเป็นแบบนั้นจริงๆ5555
แต่ตอนนี้ พ่อจะเห็นหนูไหม หนูคือคนที่เข้มแข็งที่สุดนะ หนูไม่ร้องไห้ง่ายๆแล้วนะ หนูปลอบพี่กับแม่ได้ด้วยนะ พ่อภูมิใจไหมคะ🙂🙂
เราแค่อยากระบายค่ะ อยากบอกตัวเองอยากให้ตัวเองรู้ว่า เธอไม่อ่อนแอแล้วนะ อย่าร้องนะ สู้ๆ เพื่อให้กำลังใจทุกคนนะ
สู้เพื่อบอกทุกคนให้สู้✌🏻
จากคนที่เคยอ่อนแอที่สุด ที่กำลังเข้มแข็งที่สุด
เริ่มเลยละกันนะคะ
เราเป็นลูกสาวคนเล็ก มีพี่สาว1คน(อายุห่างกัน7ปี) แต่คนละพ่อ ก็คือพอพ่อของพี่มีพี่ออกมาก็ทิ้งกับแม่ จนมาเจอกับพ่อเราละมีเรา แล้วพ่อเราก็ทิ้งแม่อีก แล้วแม่ก็ได้แฟนใหม่ตอนเราอยู่อนุบาล (ไม่งงเนาะ55)
พ่อเลี้ยงรักเรากับพี่สาวมากๆ อยากได้อะไรก็ได้ เรารักพ่อเลี้ยงมากๆ รู้สึกเหมือนนี่แหล่ะพ่อฉัน ฉันมีพ่อ แบบความรู้สึกไม่ได้รู้สึกว่าเขาเป็นแค่พ่อเลี้ยงเราเลย พ่อทำหน้าที่พ่อได้ดีมากๆ สอนการบ้าน สอนการใช้ชีวิต สอนทุกอย่าง พ่อสูบบุหรี่ แต่ไม่ได้กินเหล้า ทุกคนเคยพยายามให้พ่อเลิก ก็ไม่ได้ แต่ลดได้ค่ะ เหลือเพียงวันละมวน ก็โอเค ดีกว่าปกติที่วันละไม่ต่ำกว่า3มวน
ตอนที่เรากำลังเรียนอยู่ม.ต้น พี่สาวเราก็แต่งงาน ออกไปมีครอบครัว มีลูกชายคนนึง
ที่บ้านก็จะเหลือเรา พ่อ แม่ กับยาย
จึงเป็นเรื่องปกติที่เรากับพ่อจะสนิทกัน มากกว่ากับพี่สาว
เมื่อก่อนแม่เราจะดุมากๆ ขออะไรยากมากๆ55 ยิ่งพี่สาวนางเป็นเด็กที่ดื้อๆแก่นๆ พี่จะโดนแม่ตีบ่อยมาก ถ้าเทียบกว่าเราก็คือเราเทียบไม่ได้เลย พี่ชอบว่าแม่อ่ะรักเรามากกว่า ก็คงเหมือนหลายบ้านๆมั้งคะ ที่พี่คนโตจะชอบคิดแบบนี้
เราจึงไม่ค่อยสนิทกับพี่เท่าไหร่ ด้วยความที่อายุห่างกันด้วย
แต่พี่เรา นางสตรองมากเลยนะ นางผ่านไรมาเยอะมาก พอมีลูกกับแฟน ลูกยังไม่มันเข้าโรงเรียนแฟนก็ทิ้ง
เลยต้องเอาลูกมาฝากแม่เลี้ยง และออกไปทำงานทั้งงานโรงงาน แม้กระทั่งเป็นเด็กดริ้งที่ภูเก็ตอ่ะค่ะ นางบอกว่าอยากได้ผัวฝรั่ง รู้สึกว่านางจะผ่านมาประมาณ2คน ก็ยังไม่เจอคนจริงใจ จนมาถึงคนที่3 เป็นฝรั่งที่เด็กกว่านาง คนนี้ยังคบกับนางจนถึงปัจจุบันนี้ (ประมาณ6ปีกว่าแล้ว) เขารักพี่เรามาก เคยมาที่บ้าน ก็ดูแฮปปี้กับครอบครัวเรามาก เขารักลูกของนางด้วย
อ่ะถือว่าชีวิตครอบครัวนางแฮปปี้ดี
ปัจจุบันพี่สาวเราก็ทำงานเป็นคนดูแลห้องในคอนโดให้กับฝรั่งที่มาเช่าคอนโด(ในกทม.)อยู่ คืออารมณ์เหมือนเวลาเขาไม่อยู่ห้องหรืออยากให้ทำความสะอาดใ้ห้เขาก็จะเรียกพี่เราไปทำให้ มีหลายห้องค่ะ เงินดี ไม่ต่ำกว่าเดือนละ50,000 ฝรั่งบางคนที่ไว้ใจพี่เรา ก็จะให้พี่เราพาไปเที่ยวต่างจว. แล้วก็ให้ค่าเหนื่อยไม่น้อยเลย
ปี2560 พ่อทิ้งพวกเราไปอีกแล้วค่ะ เป็นการทิ้งที่แกไม่อยากทำเลย พ่อเลี้ยงเสียชีวิตด้วยโรคมะเร็งในช่องปากระยะสุดท้าย โดยเข้าออกโรงบาลรักษาตัวอยู่เกือบ3เดือน พ่อจากไปด้วยอายุ52 อยู่กับครอบครัวเรามา12ปี
พ่อเสียไปช่วงต้นเดือนกรกฎา และเราต้องเข้าไปเรียนมหาลัยช่วงสิ้นเดือนกรกฎา ช่วงนั้นร้องไห้ทุกวัน คิดแต่ว่าทำไมๆ ทำไมพ่อไม่ได้อยู่ดูความสำเร็จของเรา
และครอบครัวเราก็เจอแต่มรสุมมาเรื่อยๆค่ะ
สิ้นปีของ2560 แม่ตรวจเจอเชื้อHIVค่ะ คือตอนนั้นแม่เครียด ทุกคนเครียด มันหนักมากๆค่ะ พี่สาวพาแม่ไปตรวจซ้ำที่โรงพยาบาลในกรุงเทพ ผลก็คือมีเชื้อจริงๆ ตอนนั้นเราคุยกับพี่ ให้พยายามคุยกับแม่ให้แม่ไม่คิดมาก
พอแม่ได้รับยาต้าน พูดคุยกับจิตแพทย์ เราสองพี่น้องก็คุยเล่นกับแม่มากขึ้น จากที่เมื่อก่อนไม่ค่อยหนอกล้อกับแม่เพราะแม่ดุมาก ยิ้มยาก 555
หลังจากที่แม่จมกับความเครียดอยู่เกือบ3เดือน เรื่องจิตใจแม่ก็เริ่มดีขึ้นเรื่อยๆ
ปัจจุบันแม่เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยค่ะ
เราสองพี่น้องก็สนิทกันมากขึ้น หยอกล้อกับแม่เล่าอะไรต่ออะไรให้กันฟังทุกเรื่อง แม่หัวเราะทุกครั้งที่คุยกับพวกเรา เราดีใจที่เห็นแม่ยิ้มได้กินได้ มีความสุข พยายามไม่พากันคิดถึงเรื่องโรคนั้นเลย ถึงเวลากินยาต้านก็จะโทรไปบอกแม่ตลอดทุกวัน
และ...เมื่อ3เดือนที่แล้ว พี่เราตรวจพบวัณโรค มาแล้วค่ะแม่ก็เริ่มเครียด เราก็ห่วงทั้งแม่ทั้งพี่ เราต้องให้กลจ.ทุกคนในบ้านเลยตอนนั้น ต้องเข้มแข็งให้มากที่สุด และพี่ก็รักษาตัวอยู่เกือบเดือน ก็ดีขึ้น
ตอนนี้พี่สาวเราหาเลี้ยงทั้งครอบครัว
เรากำลังเรียนมหาลัยอยู่ปีที่3แล้ว ใกล้แล้วๆ><
เรากู้กยศ.เรียนทั้งค่าเทอมและค่าครองชีพ เพื่อจะได้ไม่ลำบากพี่ เงินค่าขนมขอพี่แค่เดือนละ3,000ค่ะ
จนเมื่อต้นเดือน พี่เราป่วยเข้ารพ. เป็นไข้เลือดออกขั้นรุนแรง แม่รู้ข่าวก็จะไปหาพี่เลย เราเลยต้องลาเรียนเพื่อไปอยู่กะหลายกะยายที่บ้าน ให้แม่ไปเฝ้าพี่ ช่วงนั้นก็คือแม่ก็คิดมาก ด้วยความที่แม่เป็นคนคิดมากอยู่แล้ว เราก็พยายามให้กำลังใจกับแม่ตลอด
พี่นอนอยู่รพ.2อาทิตย์ เราก็กลับมาเรียน
ออกจากรพ.มาได้ไม่ถึงอาทิตย์ตอนนี้พี่อยู่ในห้องไอซียูค่ะ ปอดติดเชื้อ หมอคาดว่าวัณโรคจะกลับมาอีก กำลังตรวจอยู่ ต้องให้อยู่ในห้องไอซียูที่ปลอดเชื้อไว้ก่อน
อาการเครียดของแม่ก็กลับมาอีกแล้วค่ะ เราต้องคอยโทรไปเล่นกับทั้งแม่และพี่บ่อยๆ ไม่ให้พวกเขาคิดมาก
รู้ไหมคะว่าตอนเด็กๆ ทุกคนในบ้านจะห่วงเรามากๆในเรื่องของสภาพจิตใจ พ่อจะชอบบอกว่า เราอ่ะขี้แย เอะอะก็เอาแต่ร้องไห้ นิดๆหน่อยๆก็ร้องละ ก็จริงๆค่ะ เมื่อก่อนเราเป็นแบบนั้นจริงๆ5555
แต่ตอนนี้ พ่อจะเห็นหนูไหม หนูคือคนที่เข้มแข็งที่สุดนะ หนูไม่ร้องไห้ง่ายๆแล้วนะ หนูปลอบพี่กับแม่ได้ด้วยนะ พ่อภูมิใจไหมคะ🙂🙂
เราแค่อยากระบายค่ะ อยากบอกตัวเองอยากให้ตัวเองรู้ว่า เธอไม่อ่อนแอแล้วนะ อย่าร้องนะ สู้ๆ เพื่อให้กำลังใจทุกคนนะ
สู้เพื่อบอกทุกคนให้สู้✌🏻