ตอนชอบไม่เจอ​ พอเลิกชอบ​กลับได้เจอกันบ่อยขึ้น​ มีใครมีประสบการณ์​เหมือนกันบ้าง?

คือเราเพิ่งเรียนจบและทำงานที่นี่มาได้ประมาณครึ่งปีแล้วค่ะ​ ที่ทำงานเราเป็นธุรกิจแบบครอบครัว​ซึ่งมีเราเป็นพนักงาน(เป็นคนนอก)​แค่คนเดียว​    เมื่อต้นปีที่ผ่านมา เราได้เจอกับลูกๆเจ้านายเรา​วัยไล่เลี่ยกัน​กับเราเลยค่ะ​ เพิ่งเรียนจบนอกกลับมาทั้งสองคน​ ก่อนเจอเจ้านายเราชอบถามเราว่าเราโสดมั้ย? ลูกเขายังโสดนะ​ หน้าดีด้วย​ ชอบอวยลูกตัวเองให้ฟัง​ตลอด​ แต่พอได้เจอกันจริงๆ​ สำหรับเราๆก็ว่าเฉยๆนะ​ ไม่ได้เคลิ้มไปกับคำโปรยของเจ้านายเราแต่อย่างใด​ จนกระทั่งเห็นลูกๆช่วยพ่อแม่ทำงาน​ ดูแลกิจการของบ้าน บางทีก็มาช่วยเราบ้าง​ ทำให้เรารู้สึกประทับใจ​ดูว่าน่ารัก​ขึ้นมาซะดื้อๆเลย​ ​ ยอมรับค่ะว่าแอบปลื้มคนพี่​ ​ ​ ช่วงแรกๆเราก็พยายามหลบหน้าหลบตานะคะ​ เวลาเจอกันก็จะทำหน้านิ่งๆและทักทาย​ (แต่ในใจจริงๆคือเขินมากกกก)เนื่องจากไม่คุ้นเคยกัน เขาเองก็คงไม่ชินเหมือนกัน​ ​ ​ เราชอบแอบมองเมื่อมีโอกาสค่ะ​ ไม่แน่ใจว่าเขารู้ตัวรึเปล่า​  แต่เหมือนคนอื่นในครอบครัวเขาจะรู้นะคะ​ ช่วงแรกๆแม่เขามีหัวเราะแซวๆบ้าง​ เหมือนน้องเขาเองก็น่าจะดูออก​ และเวลาเขาเจอเราแค่สองคนเหมือนเขาชอบตกใจ​ ทำตัวลนลาน​ ​ ทำตัวไม่ถูก​ แต่พออยู่กับครอบครัวเขาจะนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นค่ะ​ อาการนี้เราเองก็เป็นบางครั้งเวลาเจอกันแบบจะเอ๋ไม่ทันตั้งตัว​(เราเป็นคนขี้ตกใจง่ายค่ะไม่ใช่แค่กับเขา)​ แต่ทั้งหมดที่เล่ามาเราไม่เคยคุยกันเลยนะคะนอกจากทักทายกันตามมารยาทเมื่อเจอกัน​ หลังๆมาเขาชอบหลบหน้าหลบตาเวลาเจอเราค่ะ​  พอเห็นเราเดินมาเขาก็จะหลบตามองพื้นแล้วเดินผ่าน​ เราเองก็เริ่มไม่กล้าทักทายเขาเหมือนกัน​ ถ้าเห็นเขาระยะไกลหรือเรกำลังยุ่งกับงานเราจะแกล้งทำเป็นมองไม่เห็นเขาเลย​ จะทักทายก็ต่อเมื่อยืนตรงหน้าและเลี่ยงไม่ได้แล้ว​ มีบางครั้งแอบเห็นเขาหันมามองนะคะ​ เป็นแบบนี้มาสักพัก​ จนตอนนี้เรารู้สึกเฉยๆกับเขาไม่รู้สึกชอบ​ ตื่นเต้นดีใจเหมือนตอนเจอกันใหม่ๆ​ อาจเป็นเพราะเรารู้สึกเหนื่อยที่ต้องมาคอยรู้สึกเฟลเวลาถูกเขาหลบหน้าด้วย​และคิดว่าเรื่องนี้มันเป็นไปไม่ได้ด้วย เราเลยปลงๆจนไม่รู้สึกอะไรแล้ว​ แต่ตอนหลังๆเราได้เจอกันบ่อยขึ้นค่ะ​ เราคุ้นเคยกับทุกคนที่บ้านเขายกเว้นแต่กับเขาคนเดียว​ เวลาเจอกันจากที่เมื่อก่อนเราเคยเป็นฝ่ายทักทายเขาก่อนตลอดกลายเป็นว่าตอนนี้เขาเริ่มเป็นฝ่ายทักเราก่อน​ จากที่เมื่อก่อนเคยหลบหน้าเขาเพราะเขินเรากลับมองหน้าเขาได้ตรงๆเลย​อย่างสบายใจ​ บางทีเราหลบเขาเองก็มี ส่วนแม่เขาก็ยังคงถามเราอยู่เป็นระยะๆแต่ไม่ค่อยพูดถึงลูกๆของเขาแล้ว​ 0+++0
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่