ขอคำแนะนำหน่อยค่ะ

ช่วง1ปีที่ผ่านมาเรารู้สึกว่าเราแปลกไปจากสิ่งที่เคยชอบเราก็ไม่อยากจะทำมันอีกเราเบื่อทุกอย่างไม่อยากทำอะไรเลยไม่อยากเจอใครหรือให้ใครเข้ามายุ่งกับเราเรานอนอยู่บนเตียงหรือนั่งเล่นเปิดเพลงฟังผ่านไปไม่ถึง5นาทีเราจะเหม่อแล้วไม่รับถึงอะไรรอบข้างเพลงที่เปิดไว้เราไม่รับรู้ถึงเสียงนั้นเลยเวลาอยู่คนเดียวอยู่ๆก็รู้สึกเศร้าแล้วร้องไห้บ่อยๆตอนแรกเราก็ไม่คิดอะไรมากพอไปๆมาๆมันกลับหนักกว่าเดิมเราเริ่มมีความคิดที่อยากจะฆ่าตัวตาย(เราไม่อยากทำร้ายตัวเองให้เจ็บแต่เราอยากยิงหัวนัดเดียวตายเลยไรงี้จะได้ไม่ทรมาน5555)แล้วก็มีอีกหลายอย่างเราเลยSearchตามอาการที่เราเป็นเราได้อ่านหลายกระทู้มากเราเห็นcomment ส่วนใหญ่บอกให้ทำแบบทดสอบโรคซึมเศร้าความเครียดต่างๆบางcommentก็บอกให้ลองไปพบจิตแพทย์ดูเราเลยตัดสินใจทำแบบทดสอบโรคซึมเศร้าต่างๆผลออกมาเหมือนกับหมดว่าเป็นโรคซึมเศร้าระดับค่อนข้างรุนแรงควรพบจิตแพทย์ด่วนณตอนนั้นจากใจเลยคือเรากลัวการไปหาจิตแพทย์เราไม่กล้าไปเราตัดสินใจปรึกษาเพื่อนคนนึงที่เราไว้ใจว่าเราจะทำยังไงดีเพื่อนเราก็บอกไปหาจิตแพทย์เถอะมันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด(เพื่อนเราเป็นโรคซึมเศร้าและกำลังรักษาอยู่) เราทำใจอยู่ประมาณ1เดือนเราตัดสินใจไปพบจิตแพทย์(ไปกับเพื่อนคนก่อนหน้านี้)พอไปถึงตรงจุดคัดแยกผู้ป่วยเราก็ยื่นเอกสารบัตรประชาชนต่างๆก็ไปตรงจุดคัดแยกที่มีพยาบาลนั่งอยู่และถามอาการพยาบาล:เป็นอะไรมาเรา:มาพบจิตแพทย์ค่ะพยาบาล:บอกอาการมาสิไม่บอกจะรักษาถูกไหมแล้วมากับใคร เราบอกอาการไป) มากับเพื่อนค่ะพยาบาล:แล้วทำไมไม่พาผู้ปกครองมาเนี่ยแล้วอายุก็ไม่ถึง เราน้ำตาคลอไปแล้วจร้าจะบอกยังไงว้ะก็ที่มีอาการแบบนี้เพราะคำพูดของคนในครอบครัวใครจะไปบอกว้ะแต่ทำไงได้เราเลยนิ่งๆไม่ตอบอะไร)ปล.เราอายุแค่17 พยาบาล:ทีหลังกรุณาพาพ่อแม่ผู้ปกครองมาด้วยเรา:ค่ะหลังจากนั้นก็ไปทำบัตรแล้วไปที่แผนกจิตเวชแล้วก็ได้เข้าไปพบพี่พยาบาลพี่เค้าน่ารักมากพูดให้เราผ่อนคลายพี่เค้า:หนูบอกพี่ได้ไหมคะว่ารู้มีอาการยังไง เราบอกอาการไป) พี่:หนูเคยคิดที่จะฆ่าตัวตายไหมคะแล้วเคยบอกจำนวนครั้งด้วยนะเรา:เคยค่ะประมาณครั้ง2ครั้งพี่:โอเคค่ะพี่จะนัดเรามาอีกทีนะแต่อาจจะนานหน่อยถ้าวันไหนหนูไม่ไหวโทรมาที่เบอร์หลังใบนัดนะคะเรา:ค่ะ  เราได้คิวอีก2เดือนตอนนี้เหลืออีกแค่เดือนกว่าๆเราเริ่มร้องไห้บ่อยขึ้นคิดอยากฆ่าตัวตัวแทบทุกครั้งที่ร้องไห้เรากลัวการคุยโทรศัพท์กับคนอื่น(ทุกคนเลยแม้แต่เพื่อสนิทพ่อแม่เรามีอาการนี้มานานมากแล้วจนจำไม่ได้เลยแหละ)จนแม่เราบอกเป็นอะไรของแค่ให้โทรหา…..ให้แค่นี้ทำไม่ได้หรือไงเราได้แต่เงียบ(โดนบ่อยแล้ว) เราไปเจอเว็บหนึ่งเค้าบอกให้บอกคนที่เราไว้ใจเพื่อนๆที่สนิทเราทำใจนานมากกกกจนตัดสินใจบอกไปเราคิดว่ามันคงดีขึ้นแต่เราคิดผิดพอเราบอกไปเรากลับรู้สึกแย่กว่าเดิมเราไม่อยากมองหน้าคนที่รู้เรื่องของเรา(เหมือนกูเป็นบ้าอ่ะไปบอกเค้าเองแต่มารู้สึกไม่โอเคไม่อยากมองหน้าคนพวกนั้นปล.เราไม่ได้บอกเรื่องที่เราอยากฆ่าตัวตายนะ) ตอนนี้เรารู้สึกได้เลยว่ามันเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆแม่ก็บอกแปลกไปนะไม่มีความรู้สึกอะไรเลยหรือไงคนอื่นเค้าเดือนร้อนกันขนาดไหนแต่กลับนิ่งไม่รู้สึกอะไรเลย  ขอโทษที่พิมพ์ยาวนะคะถึงจะไม่ค่อยมีสาระก็เถอะ5555 เราอยากรู้ว่าเราควรทำยังไงดีกับความรู้สึกที่ไม่อยากมองหน้าคนพวกนั้นเหมือนเรารู้สึกกลัวยังไงไม่รู้อธิบายไม่ถูก-.- ขอบคุณสำหรับคนที่ให้คำแนะนำล่วงหน้านะคะ#อย่าด่าหนูเลย🙏🏻