เรื่องราวของเรามันเกิดขึ้นซึ่งก็ผ่านมาประมาณ 2 ปีเเล้ว
เเต่ยอมรับตรงๆว่ายังลืมคนคนนั้นไม่ได้จริงๆ
ความสัมพันธ์ของเราเริ่มต้นจากคำว่าเพื่อน
กลายเป็นเพื่อนสนิทช่วงนั้นเป็นช่วงม.ปลายประมาณ
ม.6 ซึ่งเพื่อนเราคนนี้เค้าก็มีเเฟนนะ เเต่ช่วงม.6เค้าเลิกกับเเฟนซึ่งเค้าอยู่คนละจังหวัดกัน เเละเป็นช่วงที่เราก็เลิกกับเเฟนสมัยม.ปลายเหมือนกัน ตอนนั้นเราสนิทกันมาก
ไปออกกำลังกายด้วยกันเกือบจะทุกเย็น เสร็จก็ไปหาของกิน เวลาเค้าเเอบชอบใครเค้าจะมาปรึกษาเรา
ซึ่งตอนนั้นเราก็ได้เเต่เก็บไว้ในใจว่าเราชอบเค้า
จนเค้าได้คบกับคนที่เค้าเเอบชอบ
เเล้วต่างคนต่างหายไป จนเราเข้ามหาลัย
เค้าก็ติดต่อกลับมาอีกทีเราคุยกันเเทบจะทุกวัน โทหากันบ้าง ส่งรูปให้กันบ้าง มีบางครั้งเค้าก็มาหาเราที่มหาลัย
เเล้วต่างก็หายกันไปอีก
จนเค้าติดต่อกลับมา เเบบประมาณว่าอยากเจอเค้าหรือเปล่า
รีบมาเจอก่อนจะไม่ได้เห็นหน้า ซึ่งก็คุยหยอกล้อทั่วไป
เเต่ทุกอย่างก็เป็นใจให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เราคิด
เราสองคนได้ไปเที่ยวด้วยกัน ระหว่างทางเราเปิดเพลงประมาณว่าเเอบรักเพื่อน ดีจังมีเธอใกล้ๆ ซึงตอนนั้นมันเป็นอะไรที่ดีมากๆ
เที่ยวเสร็จก็กลับเข้าที่พักซึ่งตอนนั้นเราต่างคนต่างเมา
เพราะดื่มไปพอประมาณ
เค้าก็ยกเรามานอนที่เตียงเเล้วเก็บของเพื่อจะนอน
เค้าเดินมาหาเราที่เตียงเเล้วเค้าถามเราว่าเราชอบเค้าหรอ
เเล้วเราถามกลับ ตอนนั้นเหมือนต่างคนต่างได้บอกความในใจที่มีต่อกัน
สำหรับเราเราชอบเค้าตั้งเเต่วันเเรกที่เค้าเข้ามาเรียนม.4
เเต่เราก็มีเเฟนเเล้วก็ชอบตามประสาไม่ได้คิดอะไรเกินเลย
เเล้วในคืนนั้นเราก็ได้ตกลงเป็นเเฟนกัน
จบทริปก็เดินทางกลับซึ่งทุกอย่างก็ปกติ
จนสองสามวันผ่านไปเราต้องไปเที่ยวต่างจังหวัดกับเพื่อน
เเละเค้าต้องไปเรียนต่ออีกที่หนึ่งกลายเป็นว่า
เราไม่สามารถติดต่อเค้าได้เลย
เราพยายามติดต่อเเต่ก็ไม่สามารถ เค้าบล้อคไลน์ เฟส ไอจี
บล้อคทุกอย่าง
จนตอนนี้เรื่องก็ผ่านมา 2 ปีเเล้วเรายังเราก็ยังตัดใจจากเค้าไม่ได้
ถ้ามีโอกาสอยากจะพบได้คุยกันอีกสักครั้ง
เรายังรักเเกมากนะ ยังอยากคุยอยากเล่นกับเเกเหมือนเดิม
ถ้าเเกเห็นได้เห็นเราอยากให้เเกรู้ว่าเรารักเเกมากๆ
เเต่มันคงไม่มีโอกาสเเล้วเเหละ
เเกช่วยกลับมาบอกเราได้ไหมที่เเกหายไปจากชีวิตเราหมายความว่าอะไร เราจะได้ตัดใจจากเเกสักที
ทุกวันนี้เรายังดูรูปถ่าย ดูเเชทเก่า ฟังเพลงที่เเกเคยให้เราฟังอยู่นะ
หวังว่าเเกสบายดี เราไม่ได้โกรธเเกเลย
ขอให้เเกโชคดีในชีวิตทุกเรื่องที่เเกหวังไว้นะ
ขอบคุณที่เเกเป็นเพื่อนที่ดีคอยช่วยเหลือเรามาตลอด
ขอบคุณที่เป็นความสุขในชีวิตเรานะ
มีสิทธิ์เเค่คิดถึง
เเต่ยอมรับตรงๆว่ายังลืมคนคนนั้นไม่ได้จริงๆ
ความสัมพันธ์ของเราเริ่มต้นจากคำว่าเพื่อน
กลายเป็นเพื่อนสนิทช่วงนั้นเป็นช่วงม.ปลายประมาณ
ม.6 ซึ่งเพื่อนเราคนนี้เค้าก็มีเเฟนนะ เเต่ช่วงม.6เค้าเลิกกับเเฟนซึ่งเค้าอยู่คนละจังหวัดกัน เเละเป็นช่วงที่เราก็เลิกกับเเฟนสมัยม.ปลายเหมือนกัน ตอนนั้นเราสนิทกันมาก
ไปออกกำลังกายด้วยกันเกือบจะทุกเย็น เสร็จก็ไปหาของกิน เวลาเค้าเเอบชอบใครเค้าจะมาปรึกษาเรา
ซึ่งตอนนั้นเราก็ได้เเต่เก็บไว้ในใจว่าเราชอบเค้า
จนเค้าได้คบกับคนที่เค้าเเอบชอบ
เเล้วต่างคนต่างหายไป จนเราเข้ามหาลัย
เค้าก็ติดต่อกลับมาอีกทีเราคุยกันเเทบจะทุกวัน โทหากันบ้าง ส่งรูปให้กันบ้าง มีบางครั้งเค้าก็มาหาเราที่มหาลัย
เเล้วต่างก็หายกันไปอีก
จนเค้าติดต่อกลับมา เเบบประมาณว่าอยากเจอเค้าหรือเปล่า
รีบมาเจอก่อนจะไม่ได้เห็นหน้า ซึ่งก็คุยหยอกล้อทั่วไป
เเต่ทุกอย่างก็เป็นใจให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่เราคิด