ผมก็เป็นเด็กปกติ ที่เรียนจบ ม.3 หลังจากนั้นทุกคนต้องเลือกสายที่ตัวเองว่าเราจะไปสายไหน สำหรับคนอื่นเขาอาจจะเลือกสายที่ตัวเองสนใจ แต่สำหรับผม ผมโดนบังคับเข้า อาชีวะ ช่างยนต์(เขาบอกจะให้ผมออกมาทำธุรกิจอะไรสักอย่างเลยบังคับให้ผมเรียนเขาบอกบังคับ)ซึ่งส่วนตัวตอนนั้นผมไม่ชอบมากๆ ผมไม่ชอบแบบสุดๆ ผมเลยต้องเรียนแบบไม่จำใจ ผมเคยทะเลาะกับพ่อว่าผมไม่ชอบผมไม่อยากเรียน พ่อผมบอกว่า "คิดว่าจะทำสวนไหวหรอ?"คือตอนนั้นผมก็ เสียใจมากๆ แค่เส้นทางชีวิตยังเลือกเองไม่ได้เลย(ผมชอบงานเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์)ส่วนตัวผมเป็นคนมองโลกในแง่ดี แต่พอลองเรียนผมท้อมากตอนปี1 ทำอะไรก็ไม่ได้ ปฏิบัติก็สอบไม่ค่อยจะผ่านผมไม่ค่อยอยากจะพยายาม เท่าไหร่เพราะผมไม่ชอบสิ่งที่ผมเรียนอยู่ทุกวัน ผมทนมาจนขึ้นปี2 มันก็ปกติแต่ถ้าเมื่อไหร่ผมสอบปฏิบัติผมมักจะทำไม่ได้ และโดนเพื่อนๆหัวเราะเป็นประจำ ผมไม่รู้จะทำยังไงผมก็บ่นกับเพื่อนสนิทของผมเสมอมา " กูมาเรียนเอาความรู้ที่กูไม่อยากจะได้กูไม่ชอบช่างยนต์และไม่เคยคิดจะชอบ" ผมแท็บจะนั่งร้องไห้ตลอดเมื่อนึกถึงเรื่องนี้" ผมก็ยังทนมันต่อไป ณ ปัจจุบัน ปี3ผมได้มาฝึกงาน
ผมได้เจอกับนรกที่แท้จริง เวลาผมทำงานผมไม่เคยรู้วึกokกับงานที่ผมทำถึงจะทำได้แต่ผมไม่เคยชอบเลยผมพยายามหยุดงานบ่อย หาเรื่องหยุด เพราะผมไม่เคยชอบ!! ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว 4เดือยแห่งนรก
เวลาผมทำอะไรไม่ได้ ผมก็จะคิดในใจเสมอ "กูไม่ชอบแต่ทำไมกูต้องมาทำ"ผมต่อต้านงานแบบสุดๆผมไม่สนเกรดที่จะออกผมไม่จนว่าจะจบไม่จบ ผมไม่เคยสนใจ เพราะนี่ไม่ใช่งานที่ผมอยากทำ ผมแค่อยากเลือกเส้นทางที่ผมชอบ การที่ผมทำงานที่ผมชอบมันจะมีแรผลักดันเสมอเพราะ ถึงจะยากแค่ไหนแต่ผมก็ชอบมันผมก็จะพยายามจนทำได้แต่สิ่งที่เป็นอยู่

กูไม่ไหวแล้ว
โดนพ่อบังคับเรียนในสายที่ไม่ชอบ ทำไงดีครับ?
ผมได้เจอกับนรกที่แท้จริง เวลาผมทำงานผมไม่เคยรู้วึกokกับงานที่ผมทำถึงจะทำได้แต่ผมไม่เคยชอบเลยผมพยายามหยุดงานบ่อย หาเรื่องหยุด เพราะผมไม่เคยชอบ!! ผมไม่รู้จะทำยังไงแล้ว 4เดือยแห่งนรก
เวลาผมทำอะไรไม่ได้ ผมก็จะคิดในใจเสมอ "กูไม่ชอบแต่ทำไมกูต้องมาทำ"ผมต่อต้านงานแบบสุดๆผมไม่สนเกรดที่จะออกผมไม่จนว่าจะจบไม่จบ ผมไม่เคยสนใจ เพราะนี่ไม่ใช่งานที่ผมอยากทำ ผมแค่อยากเลือกเส้นทางที่ผมชอบ การที่ผมทำงานที่ผมชอบมันจะมีแรผลักดันเสมอเพราะ ถึงจะยากแค่ไหนแต่ผมก็ชอบมันผมก็จะพยายามจนทำได้แต่สิ่งที่เป็นอยู่