ผมรู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่ง ผมรู้สึกชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอ ผมจึงตัดสินใจทักเธอไปแล้วเราก็ได้รู้จักกัน เธออายุมากกว่าผม 1 ปี555 คุยกันประมาณเดือนกว่าๆเราก็คบกัน คบกันมาเกือบสองเดือน ทุกครั้งที่เราโทรคุยกันเธอมักจะตัดสายใส่ผมทุกวันเวลาเดิม....ผมรู้อยู่แล้วว่าเธอคุยกับใครสักคนนึง ผมถามว่าใครเธอก็บอกแค่เพื่อน
เป็นแบบนี้มาหลายอาทิตย์จนผมทนไม่ไหวผมจึงถามเธอให้แน่ใจไปเลย เธอก็บอกมาว่าเป็นรุ่นพี่ที่ๆเทอเคยไปฝึกงานเขาเป็นทอม.....ผมเลยให้เธอเลือกละหว่างผมกับทอมคนนั้น เธอผมเลือกทอม😢 สุดท้ายเธอก็บอกเลิกผม สิ่งที่ผมพอทำได้ตอนนั้นก็แค่ขอให้เธอโชคดีกับคนที่เธอเลือก ผมไม่โกรธเธอเลยสักนิด ผมแค่เสียใจที่เธอกลัวว่าทอมคนนั้นจะเสียใจ แต่เธอไม่สนใจเลยว่าผมจะเป็นยังไง แต่ถึงผมจะรู้สึกแย่ยังไง ผมก็เคารพในการตัดสินใจของเธอ.
ผมอยากถามว่า...การที่เรารักใครสักคนจริงๆ เราควรปล่อยเขาไปเจอสิ่งที่ดีกว่าใช่ไหม.
ถ้าเรารักใครสักคนจริงๆ
เป็นแบบนี้มาหลายอาทิตย์จนผมทนไม่ไหวผมจึงถามเธอให้แน่ใจไปเลย เธอก็บอกมาว่าเป็นรุ่นพี่ที่ๆเทอเคยไปฝึกงานเขาเป็นทอม.....ผมเลยให้เธอเลือกละหว่างผมกับทอมคนนั้น เธอผมเลือกทอม😢 สุดท้ายเธอก็บอกเลิกผม สิ่งที่ผมพอทำได้ตอนนั้นก็แค่ขอให้เธอโชคดีกับคนที่เธอเลือก ผมไม่โกรธเธอเลยสักนิด ผมแค่เสียใจที่เธอกลัวว่าทอมคนนั้นจะเสียใจ แต่เธอไม่สนใจเลยว่าผมจะเป็นยังไง แต่ถึงผมจะรู้สึกแย่ยังไง ผมก็เคารพในการตัดสินใจของเธอ.
ผมอยากถามว่า...การที่เรารักใครสักคนจริงๆ เราควรปล่อยเขาไปเจอสิ่งที่ดีกว่าใช่ไหม.