รักครั้งแรกของเราฟังดูอาจจะดูแก่แดดหน่อย เกิดขึ้นตอน ม.ต้น ชอบมา5ปี เจ้าตัวรู้นะ แต่ก็จบด้วยความเหนื่อยในปีที่5 ฝืนไปก็ไม่ไหว เราตัดโอกาสที่จะเจอคนดีๆไปเยอะมากๆกับคนๆนี้ ตลอด5ปี มีคนเข้ามาคุย เข้ามาสานสัมพันธ์กับเราตลอดแต่เราเลือกจะปฎิเสธพวกเขาไปด้วยคำว่า ยังไม่พร้อม
รักครั้งที่2 เขาเข้ามาตอนที่เราชอบคนแรกอยู่ได้3ปี เราปฏิเสธเขา แต่เขาตามตื้อจนเข้าปีที่2 ที่เรา2คนรู้จักกัน เราเริ่มรู้สึกอยากจะจริงจังกับคนนี้ด้วยความที่เราหวังลมๆแล้งๆกับคนแรกมานาน มันเหมือนอยู่ในจุดอิ่มตัวของเขามั้ง พอเข้าปีที่2 เราเริ่มเปิดใจให้เขา แต่เขากับเริ่มหายไป เราพยายามตาม เหมือนที่เขาพยายามกับเราตอนแรก ตอนนั้นเหมือนเราสลับบทบาทกัน เขาหนี เราตาม จนรู้ข่าวว่าเขาเริ่มต้นใหม่แล้ว เราก็ยินดีนะ ครั้งนี้เราผิดเอง เราปากแข็ง เรายอมรับ
รักครั้งที่3 เขาเป็นเพื่อนของแฟนเพื่อนเรา เราคุยกันได้2เดือน ทุกอย่างโอเค เรารับเขาได้ เขารับเราได้ จนวันนึงเพื่อนเราเลิกกับแฟน มันทำให้เขาคนนั้นเริ่มหายไปจากเรา โดยโพสต์สถานะว่า เราควรจะหยุดแค่นี้ เราคงไปต่อไม่ได้แล้ว
รักครั้งที่4 ครั้งนี้เราไปแอบชอบหนุ่มคนนึงเรียนดี กีฬาเด่น เป็นตัวท็อปของภาควิชานั้น เราชอบเขามาได้1ปี เราเริ่มอยากเปิดตัวให้เขารู้ว่าเราคนนี้นะที่คอยดูแลคุณอยู่ห่างๆ จนวันนึงเขาฝากเพื่อนของเขาที่บังเอิญเป็นเพื่อนเราด้วยมาบอกเราว่า คนสวยๆมีตั้งเยอะแยะทำไมกูต้องเอา... เจ็บ และจุกมาก และจบด้วย
รักครั้งที่5 เริ่มจากเราชอบเขาก่อน เราเริ่มทักเขา เขาตอบเราคุยกันได้ประใาณ2เดือน วันนึงเราเห็นเขาโพสต์รูปผู้หญิงพร้อมตั๋วหนัง เราเฟลมาก เราเลยเลือกที่หยุด ไม่ทักเขาไป สรุปคือ เขาทักมา ถามว่าทำไรอยู่ วันนี้ไม่ได้คุยกันเลยนะ ทำไมไม่ทักมา เราแบบ คืออะไร? ผู้หญิงคนนั้นคือใคร? ได้แต่สงสัยแต่ก็ไม่ได้ถาม คิดว่าไม่มีอะไร จนเราเริ่มรู้สึกเองว่าคนนั้น ไม่ใช่แฟนเขาแต่ก็คุยๆกันอยู่ และเขาเริ่มศึกษาดูใจกันก่อน เราจึงยอมถอยออกมา
ความผิดหวังมันไม่ได้จบแค่5ครั้ง แต่ๆทุกครั้งจะจบลงคล้ายๆเดิม เราก็ได้แต่หาพลังบวกในชีวิต พยายามเป็นคนเฮฮาในสายตาทุกๆคน บทเรียนทุกๆอย่างในชีวิตในทุกๆเรื่องล้วนเป็นสีสันที่เข้าเติมในชีวิตเราก็เท่านั้น จะให้มีแต่สีดำ สีขาวก็คงจะหม่นหมองไปหน่อย เติมสีชมพู สีฟ้า สีส้มอะไรแบบนี้เข้ามาก็คงจะดูสวยงามไม่น้อยนะคะ
ไม่เคยสมหวังในเรื่องของความรักเลย
รักครั้งที่2 เขาเข้ามาตอนที่เราชอบคนแรกอยู่ได้3ปี เราปฏิเสธเขา แต่เขาตามตื้อจนเข้าปีที่2 ที่เรา2คนรู้จักกัน เราเริ่มรู้สึกอยากจะจริงจังกับคนนี้ด้วยความที่เราหวังลมๆแล้งๆกับคนแรกมานาน มันเหมือนอยู่ในจุดอิ่มตัวของเขามั้ง พอเข้าปีที่2 เราเริ่มเปิดใจให้เขา แต่เขากับเริ่มหายไป เราพยายามตาม เหมือนที่เขาพยายามกับเราตอนแรก ตอนนั้นเหมือนเราสลับบทบาทกัน เขาหนี เราตาม จนรู้ข่าวว่าเขาเริ่มต้นใหม่แล้ว เราก็ยินดีนะ ครั้งนี้เราผิดเอง เราปากแข็ง เรายอมรับ
รักครั้งที่3 เขาเป็นเพื่อนของแฟนเพื่อนเรา เราคุยกันได้2เดือน ทุกอย่างโอเค เรารับเขาได้ เขารับเราได้ จนวันนึงเพื่อนเราเลิกกับแฟน มันทำให้เขาคนนั้นเริ่มหายไปจากเรา โดยโพสต์สถานะว่า เราควรจะหยุดแค่นี้ เราคงไปต่อไม่ได้แล้ว
รักครั้งที่4 ครั้งนี้เราไปแอบชอบหนุ่มคนนึงเรียนดี กีฬาเด่น เป็นตัวท็อปของภาควิชานั้น เราชอบเขามาได้1ปี เราเริ่มอยากเปิดตัวให้เขารู้ว่าเราคนนี้นะที่คอยดูแลคุณอยู่ห่างๆ จนวันนึงเขาฝากเพื่อนของเขาที่บังเอิญเป็นเพื่อนเราด้วยมาบอกเราว่า คนสวยๆมีตั้งเยอะแยะทำไมกูต้องเอา... เจ็บ และจุกมาก และจบด้วย
รักครั้งที่5 เริ่มจากเราชอบเขาก่อน เราเริ่มทักเขา เขาตอบเราคุยกันได้ประใาณ2เดือน วันนึงเราเห็นเขาโพสต์รูปผู้หญิงพร้อมตั๋วหนัง เราเฟลมาก เราเลยเลือกที่หยุด ไม่ทักเขาไป สรุปคือ เขาทักมา ถามว่าทำไรอยู่ วันนี้ไม่ได้คุยกันเลยนะ ทำไมไม่ทักมา เราแบบ คืออะไร? ผู้หญิงคนนั้นคือใคร? ได้แต่สงสัยแต่ก็ไม่ได้ถาม คิดว่าไม่มีอะไร จนเราเริ่มรู้สึกเองว่าคนนั้น ไม่ใช่แฟนเขาแต่ก็คุยๆกันอยู่ และเขาเริ่มศึกษาดูใจกันก่อน เราจึงยอมถอยออกมา
ความผิดหวังมันไม่ได้จบแค่5ครั้ง แต่ๆทุกครั้งจะจบลงคล้ายๆเดิม เราก็ได้แต่หาพลังบวกในชีวิต พยายามเป็นคนเฮฮาในสายตาทุกๆคน บทเรียนทุกๆอย่างในชีวิตในทุกๆเรื่องล้วนเป็นสีสันที่เข้าเติมในชีวิตเราก็เท่านั้น จะให้มีแต่สีดำ สีขาวก็คงจะหม่นหมองไปหน่อย เติมสีชมพู สีฟ้า สีส้มอะไรแบบนี้เข้ามาก็คงจะดูสวยงามไม่น้อยนะคะ