[เกือบจะเอาลงเกมถุงมือ] เรื่องสั้นกุดดุด ไม่มีที่มาที่ไป นึกได้ก็เขียน :)

ปัง ปัง ปัง ปัง
burst shot ผ่านร่างไปไม่ถึงสิบเซนต์ ด้วยอานุภาพแห่ง .223 full metal jacket ทำให้รู้สึกถึงอวัยวะที่ระรัวอยู่ในร่าง

แสงจากเครื่องยิงวีซ่าสู่นรกที่ตกค้างในซอกหลืบสมองแล่นไปประมวลผลกับภาพสถานที่ด้วยความเร็วเกินจินตนาการ

แลมด้ากระโดดยิงเป้าหมายด้วยheckler&koch g41 ในระบบfull auto โดยไม่รอให้ .223 ปลิวหาเขาซ้ำสอง เขาหมุนตัวหลบกระสุนกลางอากาศแล้วกลิ้งเข้าบังเกอร์โดยอัตโนมัติ

การซ้อมรบที่แสนสาหัสได้จัดท่าทางให้กับเขาและทีม คำกล่าวของหัวหน้านั้นจริงที่สุด

แลมด้าโผตัวออกมาจากบังเกอร์ อะดรีนาลีนเร่งรีบทำงานด้วยความบีบคั้น เวลาของเขาช้าลงภาวะจากการทำงานร่วมกันของสมอง

สองมือและสายตากะตำแหน่งที่กระสุนจะเดินทางไปถึงในเสี้ยววินาที นิ้วชี้ขวางองุ้มบีบรัดไกปืนกดกับโกร่งไกแนบแน่น กลไกที่ถูกกระตุ้นปล่อยหัวกระสุนออกจากการจองจำอย่างต่อเนื่อง หมุนควงสว่านออกมาจากกระบอกเหล็กกล้าอย่างรวดเร็วและรุนแรงสู่เป้าหมายที่มีชีวิต ไร้ชีวิต เคยมีชีวิต และกำลังจะไร้ชีวิต

จบแบบงงงงเช่นนี้แล