ทำไงดีให้แม่เข้าใจเรา รับฟังเรา

คือเราเป็นคนที่มีอะไรก็เล่าให้แม่ฟังตลอด คือเรามีความรู้สึกอยากร้องไห้ รู้ศึกเศร้าตลอดเวลา เวลาอยู่คนเดียว รู้สึกกังวลบ้าง เครียดบ้าง รู้สึกไม่อยากอยู่ในผู้คนเยอะๆ อยากอยู่คนเดียวในที่ไกลๆ เราเล่าให้แม่เราฟังทำนองนี้ แต่แม่เรากลับบอกเราว่าไร้สาระบ้าง บอกว่าก็เพราะเราเป็นแบบนี้ไง เราถึงขี้เกียจ เราว่าอันที่ขี้เกียจอะเราว่ามันไม่เกี่ยวกันเลยเว้ย แต่แม่เราเราพูดแบบนั้นอะ และทุกครั้งที่เราระบายความรู้สึก ว่าเราเครียดบ้าง รู้สึกอยากร้องไห้มัก แม่ก็มักจะพูดว่าไร้สาระตลอด คือเราต้องร้องไห้ออกมาตลอดเวลาที่โทรเล่าความรู้สึกเหล่านั้น ให้แม่ฟัง แล้วแม่กลับบอกว่าไร้สาระ คือบางครั้งเราก็อยากได้กำลังใจ  คำแนะนำบ้าง คือเรารู้สึกว่าไม่มีใครเข้าใจเราเลยแม้แต่แม่ตัวเอง เราควรทำยังไงดีให้ความรู้สึกเหล่านั้นหายไป และให้แม่เข้าใจความรู้เหล่านั้นว่าเราไม่โอเค เราอยากให้แม่เราเข้าใจความรู้สึกเราบ้างว่าเราไม่โอเคกับความรู้สึกเหล่านั้น