สวัสดีค่ะ กระทู้นี้เป็นแค่กระทู้ระบายความในใจของู้หญิงพิการคนหนึ่งที่ตอนนี้ไม่สามารถคุยกับใครได้
เราคบกับแฟนมา 2ปี 10เดือนแล้ว มักจะมีปัญหาทะเลาะกันบ่อยครั้ง ทั้งเราผิดบ้าง แฟนผิดบ้าง แต่ทุกครั้งที่เราคืนดีกันเป็นเพราะทางเราที่ง้อ
เคยโดนแฟนนอกใจ นอกกายเมื่อตอนที่คบกันแรกๆ กว่าจะทำจะยอมรับได้มันเจ็บ มันทรมาน แต่ก็ต้องยอมเพราะเรารักเค้ามาก
จนถึงปัจจุบันเค้าไม่มีเรื่องผู้หญิงอีกเลย อาจจะมีคุยกับกิ๊กเก่าบ้าง แต่ก็แค่คุยวันหรือสองวัน เค้าก็หยุด
หลังๆมา การทะเลาะกันของเรามากขึ้น รุ่นแรงขึ้น ถึงขนาดเค้าไม่รับสายเรา ไม่ตอบแชท เป็นเวลา 1-2 อาทิตย์ แต่การกลับมาคุยกันคือเราไปหาเค้าถึงที่บ้าน และเป็นแบบนี้มา 1 ปี แต่ละครั้งที่ไปหาถึงที่บ้านเราก็จะโดนเค้าทำกับเราเหมือนไม่มีตัวตน ไม่มีค่า ไม่ว่าจะเป็น
1. ให้นั่งรอที่ใต้หอตั้งแต่สองทุ่มถึงตีสอง
2. ให้เรานั่งรอที่ออฟฟิตแต่ก็ไม่ออกมาเจอเรา
3. นั่งรอหน้าตลาดทางเข้าหมู่บ้านตั้งแต่หนึ่งทุ่มจนถึงสี่ทุ่ม (หลังจากดื่มเหล้าเสร็จ) แต่ไม่แวะรับเรา แล้วให้เดินเข้าไปเองระมาณ 1 โล
4. เราเข้าไปในบ้านคุยกับเค้าง้อเค้า แต่เค้ากลับไม่คุยกับเราแต่คุยกับน้องชายที่นั่งอนู่ด้วยกัน
ล่าสุด เราเข้าโรงบาลเมื่อวันที่ 8/07 แล้วแฟนก็มาเยี่ยมเราแค่ชั่วโงเดียว แต่เราก็เข้าใจว่าเค้าทำงาน แล้วก็เตรียมกลับบ้านต่างจังหวัด
หลังจากนั้นวันพฤหัสที่ 11 แฟนทำงานเราโทรหาก็ไม่รับ แต่เห็นว่าเค้าออนเฟสอยู่ เลยโทรเฟส ก่อนที่เราจะไม่ได้คุยกันอีกเราพ๔ดกับเค้าว่า "คุยกับเมียน้อยอยู่ละสิ" ตั้งแต่วันนั้นจนถึงปัจจุบัน 1 สัปดาห์ที่เราไม่ได้คุยกัน เราโทร ส่งข้องความ คลิปขอโทษ ง้อ ก็ไม่มีอะไรตอบกลับจากเค้า
ไม่มีแม้แต่จะถามเราว่า "ออกจากโรงบาลหรือยัง อาการเป็นยังงัยบ้าง" และการทะเลาะกันครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้าย เพราะเเราเดินไปไหนมาไหนไม่ได้
จะไปง้อเค้า จะไปหาเค้าถามว่าจะเอายังงัยที่บ้านเหมือนทุกครั้งก็ไม่ได้ ทุกวันนี้พยายามทำใจ ร้องไห้ทุกัน อีกไม่นานคงจะกลายเป็นโรคซึมเศร้า
ที่ผ่านมาเราอยากจะขอบคุณเค้าที่ช่วยเหลือ คบกับเราเป็นแฟน ให้โอกาสคนพิการแบบเรา ถ้าไม่เลิกกันวันนี้สักวันเราก็เลิกกันอยู่ดี
เพราะถ้าพ่อแม่เค้ารู้ว่าเราพิการ พ่อแ่เค้าก็ให้เลิกกันอยู่แล้ว (ตั้งแต่คบกันมาจะ 3 ปี เค้าไม่เคบอกพ่อแ่ว่าเราเป็นยังงัย)
สุดท้าย สำหรับเค้า ทุกคน ทุกอย่างสำคัญหมด ยกเว้นตัวเรา!!
ควรไปต่อ หรือพอแค่นี้ 2ปี 10เดือน รักมาเจ็บมาก
เราคบกับแฟนมา 2ปี 10เดือนแล้ว มักจะมีปัญหาทะเลาะกันบ่อยครั้ง ทั้งเราผิดบ้าง แฟนผิดบ้าง แต่ทุกครั้งที่เราคืนดีกันเป็นเพราะทางเราที่ง้อ
เคยโดนแฟนนอกใจ นอกกายเมื่อตอนที่คบกันแรกๆ กว่าจะทำจะยอมรับได้มันเจ็บ มันทรมาน แต่ก็ต้องยอมเพราะเรารักเค้ามาก
จนถึงปัจจุบันเค้าไม่มีเรื่องผู้หญิงอีกเลย อาจจะมีคุยกับกิ๊กเก่าบ้าง แต่ก็แค่คุยวันหรือสองวัน เค้าก็หยุด
หลังๆมา การทะเลาะกันของเรามากขึ้น รุ่นแรงขึ้น ถึงขนาดเค้าไม่รับสายเรา ไม่ตอบแชท เป็นเวลา 1-2 อาทิตย์ แต่การกลับมาคุยกันคือเราไปหาเค้าถึงที่บ้าน และเป็นแบบนี้มา 1 ปี แต่ละครั้งที่ไปหาถึงที่บ้านเราก็จะโดนเค้าทำกับเราเหมือนไม่มีตัวตน ไม่มีค่า ไม่ว่าจะเป็น
1. ให้นั่งรอที่ใต้หอตั้งแต่สองทุ่มถึงตีสอง
2. ให้เรานั่งรอที่ออฟฟิตแต่ก็ไม่ออกมาเจอเรา
3. นั่งรอหน้าตลาดทางเข้าหมู่บ้านตั้งแต่หนึ่งทุ่มจนถึงสี่ทุ่ม (หลังจากดื่มเหล้าเสร็จ) แต่ไม่แวะรับเรา แล้วให้เดินเข้าไปเองระมาณ 1 โล
4. เราเข้าไปในบ้านคุยกับเค้าง้อเค้า แต่เค้ากลับไม่คุยกับเราแต่คุยกับน้องชายที่นั่งอนู่ด้วยกัน
ล่าสุด เราเข้าโรงบาลเมื่อวันที่ 8/07 แล้วแฟนก็มาเยี่ยมเราแค่ชั่วโงเดียว แต่เราก็เข้าใจว่าเค้าทำงาน แล้วก็เตรียมกลับบ้านต่างจังหวัด
หลังจากนั้นวันพฤหัสที่ 11 แฟนทำงานเราโทรหาก็ไม่รับ แต่เห็นว่าเค้าออนเฟสอยู่ เลยโทรเฟส ก่อนที่เราจะไม่ได้คุยกันอีกเราพ๔ดกับเค้าว่า "คุยกับเมียน้อยอยู่ละสิ" ตั้งแต่วันนั้นจนถึงปัจจุบัน 1 สัปดาห์ที่เราไม่ได้คุยกัน เราโทร ส่งข้องความ คลิปขอโทษ ง้อ ก็ไม่มีอะไรตอบกลับจากเค้า
ไม่มีแม้แต่จะถามเราว่า "ออกจากโรงบาลหรือยัง อาการเป็นยังงัยบ้าง" และการทะเลาะกันครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้าย เพราะเเราเดินไปไหนมาไหนไม่ได้
จะไปง้อเค้า จะไปหาเค้าถามว่าจะเอายังงัยที่บ้านเหมือนทุกครั้งก็ไม่ได้ ทุกวันนี้พยายามทำใจ ร้องไห้ทุกัน อีกไม่นานคงจะกลายเป็นโรคซึมเศร้า
ที่ผ่านมาเราอยากจะขอบคุณเค้าที่ช่วยเหลือ คบกับเราเป็นแฟน ให้โอกาสคนพิการแบบเรา ถ้าไม่เลิกกันวันนี้สักวันเราก็เลิกกันอยู่ดี
เพราะถ้าพ่อแม่เค้ารู้ว่าเราพิการ พ่อแ่เค้าก็ให้เลิกกันอยู่แล้ว (ตั้งแต่คบกันมาจะ 3 ปี เค้าไม่เคบอกพ่อแ่ว่าเราเป็นยังงัย)
สุดท้าย สำหรับเค้า ทุกคน ทุกอย่างสำคัญหมด ยกเว้นตัวเรา!!