เรียกว่าเป็นอาการทางจิตวิทยาไหม?

คือ..หนูค่อนข้างเหมือนเป็นคนมี2บุคลิกค่ะกลางวันร่าเริงมาก เข้ากับคนอื่นเข้ากับเพื่อนได้ดี เเต่พออยู่คนเดียวหรือเวลากลางคืนจะหน่วงมาก ถึงขั้นอยู่เฉยๆเเค่นอนฟังเพลง ก็ถึงกับนอนร้องไห้ออกมา ทั้งๆที่วันนั้นหรือตอนนั้นไม่ได้มีปัญหาให้คิดมาก เพียงเเต่ทุกๆคืน หนูนอนไม่หลับ ในหัวคิดเรื่องในอดีต หรือผลจากการถูกกระทำในอดีตค่ะ หนูมีปมเรื่องครอบครัว เรื่องการโดนเหยียดหยามดูถูก ส่งผลให้ตอนกลางคืนเรื่องราวพวกนั้นมันหลอกหลอนอยู่ในหัวหนูซ้ำๆ นอนไม่หลับ บางวันถึงเช้า หนูกลายเป็นคนที่กลัวเพลงเศร้าไม่กล้าเเม้เเต่จะเปิดฟัง เพราะเมื่อไหร่ที่ฟังมันจะทำให้หน่วงมาก เเละเรื่องราวพวกนั้นก็จะอยู่ในหัวซ้ำๆ หนูไม่เคยเเสดงบุคลิกนี่ให้ใครเห็น เเม้เเต่เเม่ หนูไม่มีพ่อ พ่อเลิกกับเเม่ตั้งเเต่หนูอยู่ป.3 (ขอไม่เล่าละเอียดนะค่ะ เเต่ปัญหาที่เจอตอนนั้นมันหนักสำหรับเด็กคนหนึ่งมาก)
จากนั้นหนูรับภาระทุกอย่าง ถูกสังคมเเวดล้อมกดดัน ถูกบุคคลที่เหนือกว่ารอเหยียบย่ำ 10กว่าปีที่เรื่องทุกอย่างๆที่โดนมามันยังฝังอยู่ในใจ หนูไม่กล้าก้าวข้ามสิ่งพวกนั้นไปได้ หนูเอาเรื่องพวกนั้นมาตีกรอบตัวเอง หนูเหมือนมี2คนในร่างเดียวที่อีกคนเข็มเเข็งพร้อมชนกับทุกอย่างที่เข้ามา เเต่อีกคนกลับอ่อนเเอขี้เเพ้กับอดีต จมปลักกับสิ่งที่ตัวเองทรมานมาตลอด หนูเริ่มมีอาการเเสดงชัดขึ้น เเละมันเริ่มหน่วงมากขึ้น หนูทรมานมากเวลาที่นอนไม่หลับเเล้วเรื่องพวกนั้นมันวนอยู่หัว ภาพทุกอย่างคำพูดทุกคำมันชัดเจนมาก อาการเเบบนี้หนูรู้สึกว่าเป็นหนักขึ้น หนูเริ่มสังเกตตัวเองมาได้สักพัก เลยมาตั้งกระทู้ อยากรู้ว่าอาการเเบบนี้เป็นอาการทางจิตไหมค่ะ เเล้วมีวิธียังไงให้หนูลืมสิ่งเหล่านั้น 
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่