พอมีลูกแล้ว รู้สึกว่ามันหดหู่ไปหมด ไม่มึวามสุขเลย

เป็นคนรักเด็กค่ะ แล้วก็อยากมีลูกมาก รู้สึกว่าเวลาเห็นครอบครัวที่มีเด็กๆมันน่ารัก

แต่พอมีเองจริงๆแล้ว มันไม่เป็นแบบที่คิดไว้เลย
ลูกเป็นเด็กกินยาก วันๆแทบไม่กินอะไรเลย
ตอนนี้ 2 ขวบ 2 เดือนแล้ว การเจริญเติบโตช้า ปวดใจทุกครั้งเวลาถอดเสื้อผ้าลูก เห็นแต่กระดูกซี่โครง
สารพัดจะสรรหาวิธี ที่ทำให้เค้ากิน

เค้ากินน้อยตั้งแต่แรกเกิด กินนมไม่จุเหมือนเด็กคนอื่น
เรารู้สึกแย่ ที่เห็นลูกไม่โต ไม่แข็งแรง เราไม่มีความสุขเลย เราเลี้ยงเค้าอย่างดี
ตามพื้นฐานสมุดสีชมพู  วิธีไหนที่ว่าดีเราทำหมด
ทำจนท้อ ไม่มีอะไรดีขึ้น บางคนเลี้ยงลูกทิ้งๆขว้างๆ
แต่ผลลัพของลูกเค้าทำไมดีกว่าลูกเรา
แข็งแรง อ้วนท้วนสมบูรณ์

จนตอนนี้รู้สึกว่าคิดผิดจริงๆ
เราไม่น่ามีลูกเลย ย้อนกลับไปได้เราจะไม่มีลูก
ทีแต่ความทุกข์ ยิ่งตัวเองเป็นแบบนี้
เวลาอยู่กับลูก เราก็แสดงอาการด้านลบออกมา
ไม่น่าเลยจริงๆ เราควรทำยังไงดีคะ