ชายในฝัน สู่วันที่ดี
................
- เราล้มลงอีกแล้ว บนพื้นถนนที่ชื้นแฉะ แถมยังอยู่ในซอยเปลี่ยวยามค่ำที่ฝนพรำ ไม่รู้ว่าวิ่งมานานแค่ไหน แต่นานพอให้ขาล้า อ่อนแรง จนล้มลงง่าย ๆ แบบนี้ -
- เบื้องหน้ามีชายผู้หนึ่ง ชายที่ยืนใกล้เพียงก้าว เขายืนปลายเท้าชี้ไปข้างหน้า แต่เอี้ยวตัวหันมาพร้อมหงายมือยื่นเป็นสัญญาณให้จับอย่างอ่อนโยน ชายภายใต้ชุดสูทเรียบร้อย ค่อย ๆ ยิ้มให้มา -
- ลักยิ้มน้อย ๆ ที่แก้มซ้าย ฟันกระต่ายคู่หน้านั้น คางบุ๋มที่ดูเข้ากันกับโครงหน้า เสียดายที่ความมืดบดบังครึ่งบนของหน้าไว้ แต่รู้ว่าใจสั่นเหลือเกิน แม้ว่าครั้งนี้ จะเป็นความฝันครั้งที่เกือบร้อยแล้วแน่ ๆ –
ติ๊ด ติ๊ด ... ติ๊ด ติ๊ด
เฮ้อ ฝันแบบนี้อีกแล้วเหรอเนี่ย ช่วงนี้ฝันบ่อยขึ้นนะ เมื่อก่อนยังแค่เดือนละครั้ง พักนี้แทบจะวันเว้นวันได้ แต่ก็อาจจะเป็นลางดีก็ได้นะ อาจจะได้เจอเนื้อคู่เร็ว ๆ นี้ ใครกันนะที่ยื่นมือมาดึงเราในจังหวะที่เราอ่อนล้า น่ารักจัง
... แย่ละ กี่โมงแล้วเนี่ย วันนี้มีนัดกับลูกค้าด้วย หา ! 6 โมงแล้ว ซวยแน่ มัวแต่ฝันเพลิน เมื่อคืนอุตส่าห์อดใจไม่ดูซีรี่ส์ นอนตั้งแต่เที่ยงคืนแล้วนะ เอาไงดีเรา
“แม่ ! วันนี้ตื่นสาย กินข้าวไม่ทัน นี่น้ำคงไม่อาบละ ล้างหน้าเปลี่ยนชุดไปเลย”
“เออ ก็ว่าตะโกนขึ้นไปไม่มีใครตอบ โทรไปก็ไม่รับ กะว่าจะไปตามซะหน่อย เห็นสายแล้ว”
“ปกติก็ต้องออกบ้านก่อนหกโมง แม่ก็รู้ ทำไมไม่ขึ้นมาปลุกล่ะแม่”
“เอ้า กี่ครั้งแล้วที่ชั้นปลุกแล้วโดนเหวี่ยงกลับมา รู้ไม๊ว่าตื่นแต่เช้า ทำกับข้าว ซักผ้า มันเหนื่อยนะ แล้วก็กินมั่งไม่กินมั่ง ไม่กินก็ต้องเสียของ หัดตื่นเองให้ได้ซะบ้างเหอะ ขึ้นไปก็เมื่อยขา ขาชั้นไม่ดีแล้วนะ”
“พอเลยแม่ เมื่อคืนก็คุยกันอยู่ ว่าวันนี้ต้องรีบไป ให้ช่วยปลุกหน่อย แล้วข้าวถ้าวันไหนกินไม่ทัน มินก็ใส่กล่องไม่ใช่เหรอ ไอ้วันที่ต้องเททิ้งเพราะแม่ทำเยอะเกิน กินกันไม่หมดเอง จำไม่ได้เหรอไง แม่จะเสียงดังทำไม”
“อะไร ชั้นก็พูดแบบนี้ ชั้นจะพูดไม่ได้เหรอไง ชั้นแก่แล้ว คงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานหรอกนะ ถ้าไม่คิดจะรักษาน้ำใจกันคงต้องหนีไปอยู่พลูโตแล้วแหละ”
“โอ๊ยยยย ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยยย พอเถอะแม่ ต้องรีบไปแล้ว สวัสดีค่ะ”
“เออ เดินทางปลอดภัย ซื้อข้าวโพดทอดกลับมาด้วย”
เฮ้อ ประจำ ทุกเช้า จะมีวันไหนที่คุยกันดี ๆ ไม๊เนี่ย แม่ชอบคิดว่าเราดื้อ อวดดีตลอด แม่ชอบเชื่ออะไรแปลก ๆ ซึ่งไม่ตรงกับความจริงเลย ... หกโมงยี่สิบสอง แย่แน่ ๆ ขอให้ไปทันเถอะ
................
โอ๊ย เจ็ดโมงครึ่งแล้วยังไม่ขึ้นทางด่วนเลย กะแล้ว ทุกครั้งจริง ๆ พอออกหลังหกโมง ทั้งโรงเรียน ทั้งโรงงาน ทั้งทำท่อ พาติดกันไปหมด น่าเบื่อ ระยะทางแค่นี้แท้ ๆ เสียเวลา บอกใครไปก็ไม่เชื่อ ไปเถอะ ขยับไปเถอะ พลีสสสสส
- สวัสดีฮะ ผู้ฟังที่รัก คุยข่าววันนี้นะฮะเรามาดูกันว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างที่น่าสนใจ เรื่องแรกเกิดความขัดข้องตลอดเส้นทางสายที่ เอ-สามเก้า เนื่องจากมีขบวนไอพ่นส่วนบุคคลการกุศลขอใช้เส้นทางนะฮะ คาดว่าจะใช้เวลาสำหรับขบวนเพียง 5 นาทีเท่านั้น แต่ตอนนี้เริ่มเกิดเสียงบ่นจากคนใช้เส้นทาง เพราะรอประธานในพิธีมาสองชั่วโมงแล้ว ยังไงรออีกนิดนึงนะฮะ -
... เฮ้อ วิทยุก็มีแต่เรื่องเดิม ๆ ต่อให้การเดินทางจะพัฒนาไปยังไง ตั้งแต่ได้พบแร่จากอวกาศเมื่อ 20 ก่อน ก็มีแต่คนรวยเท่านั้นที่มีปัญญาได้ใช้งานเทเลพอร์ต ลำพังแคปซูลความเร็วเสียงยังแพงเกินไปสำหรับชนชั้นกลางอย่างเราเลย ทำได้แค่ทนใช้ลูกบอลท่อสาธารณะราคาถูก คุณภาพห่วยต่อไป
- ข่าวที่สอง ขอให้ทุกคนระวังตัวเรื่องฆาตกรต่อเนื่องที่ยังจับตัวไม่ได้นะฮะ จากที่คาดเดารูปแบบของการลงมือแล้ว เชื่อว่าน่าจะมีหลายคน และวันนี้น่าจะมีเหยื่อผู้โชคร้ายเพิ่มขึ้นอีกในบริเวณที่ท่องเที่ยวที่คนมารวมตัวกันจำนวนมาก ยังไงอย่าไปไหนคนเดียว หาเพื่อนเดินด้วยตลอด และคอยตื่นตัวระวังภัยเสมอนะฮะ -
... “เชื่อว่า” เหรอ หึ สิ่งที่เชื่ออาจจะไม่ใช่ความจริงก็ได้นะ อาจจะมีคนเดียวก็ได้ นี่ก็เรื่องเดิม ๆ คนก็ยังป่วยทางจิตยังไงยังงั้น ยิ่งเทคโนโลยีไปไกลเชื่อมกี่กาแลคซี่เท่าไหร่ คนบนโลกยิ่งแปลกไปทุกที กี่ล้านปีก็เหมือนเดิม เชื่อไม๊ ต่างดาวยังนิสัยกว่าเยอะ ขอให้อย่าเจออะไรแบบนี้เล้ยยยย
- ข่าวถัดมาที่ทุกคนรอคอยนะฮะ ประกาศรางวัลผู้โชคดีได้เปลี่ยนอวัยวะเหมือนเกิดใหม่ฟรีนะฮะ ผู้โชคดีคืออออ - ตรู๊ดดดดด ตรู๊ดดดดด ตรู๊ดดดดด
“หา ! สวัสดีค่ะ ! มินพูดสายค่ะ ... เอามาค่ะ ไฟล์ VR present สวยงามอร่ามตาแน่นอน เดี๋ยวระหว่างทางจะ upload ไปให้นะคะ ... ก็นั่นแหละค่ะ ตามที่หัวหน้าเห็น ติดอยู่ไม่ยอมขยับเลยเนี่ย ... เหรอคะ ได้เหรอคะ เกรงใจมากเลย แต่ก็จะดีมากเลยค่ะ ... โอเคค่ะ พร้อมไปเดี๋ยวนี้เลย ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ งานนี้เราต้องจบสวยแน่นอนค่ะ”
โอ๊ย ขอบคุณหัวหน้าที่ออกค่าเดินทางให้ จะได้วาร์ปไปซักที เอาล่ะ กำหนดเป้าหมายได้ใน 3 ... 2 ... 1 เดินทาง !
................
“โอเค ผมชอบมาก ภาพรวมลงตัวขึ้นเยอะ ยังไงผมขอเปลี่ยนวัสดุตกแต่งห้องรับแขกนิดหน่อย ละก็คุณมินช่วยดูตำแหน่งของครัวดี ๆ นะครับ เดี๋ยวให้คุณซองช่วยประสานงานกับซินแสให้ ผมว่า คุณมินแก้งานกับคุณซองตรงนี้แหละ เดี๋ยวผมส่งรายละเอียดว่าอยากแก้อะไรบ้าง จบวันนี้ เราจะได้ไปกินข้าวเย็นกัน เต็มที่นะครับ ผมไปประชุมก่อนละ”
“ค่ะ ! ทุกอย่างจะเรียบร้อยแน่นอนค่ะ”
เอาล่ะ ไอ้ที่หงุดหงิดเมื่อเช้า ถือซะว่าไม่ได้เกิดขึ้นละกัน เพราะวันนี้ชั้นจะต้องมงลง อะไร ๆ ต้องราบรื่น ง่ายดาย จบสวยแน่นอน ชนะเลิศคร่า ได้ค่าส่วนแบ่งงานนี้ก็จะมีเงินพอซื้อที่อยู่ใหม่ กินของดี ๆ ไปเที่ยวที่สวย ๆ แม่จะได้มีสุขภาพจิตดีขึ้น เราก็จะชีวิตดีขึ้น
“ซอง แหม จมูกใหม่เข้าที่แล้วเหรอ”
“เกือบละแก รอบนี้ปรับรูปคางด้วย เราว่าแบบเดิมไม่ค่อยหล่ออะ แต่อย่าเพิ่งดูนะ ปิดไว้ก่อน เขิน”
“โอ๊ยอะไร ปกติคางของซองก็ไม่น่าเกลียดอะไรนี่นา แหลมสวยแบบธรรมชาติจะตาย คนอื่นเขาเหลากัน ซองกลับไม่ชอบ”
“ก็เราว่ามันไม่ค่อยเข้ากับรูปหน้านี่นา เออ มิน เราติดต่อซินแสละนะ พอดีเขาอยู่แถวนี้เดี๋ยวเสร็จงานละจะมาหาเลย เดี๋ยวเราว่าเราไปนั่งแก้งานที่ร้านกาแฟตรงห้างนั้นกันนะ เราเลี้ยงเองแก”
“ไม่เอาอะซอง มินอยากไปกินขนมมากกว่า ห้างนั้นแหละ ชั้นล่างมีร้านโปรดอยู่ แล้วซองก็ค่อยไปซื้อกาแฟมานั่งด้วยกัน ปะ”
................
“เออ ที่ซองบอกว่าอยากเปลี่ยนงาน เปลี่ยนไมอะ นี่ทำงานมาสามปีก็เห็นว่าเงินดี งานก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรไม่ใช่เหรอ คืองงมาก คิดดี ๆ นะ มินต่างหาก อยากเปลี่ยนจะตาย แต่เปลี่ยนไม่ได้”
“เฮ้อ แก เอาจริง ๆ นะ งานไม่ยาก เงินดี แต่เราไม่มีชีวิตส่วนตัวเลยว่ะ ทุกวันนี้ สิ่งที่เราทำเพื่อตัวเองได้ในแต่ละวันโคตรน้อย ประสานงานนั้น ต่องานนี้ วิ่งไปธุระบอส ไม่มีเวลาเข้าออกตอกบัตรก็จริงนะแก แต่ทั้งชีวิตเราคือให้บอส วันหยุดอย่าไปพูดถึง เพราะงานมันไม่มีหยุด เราเลยอยากจะแบบ ทำงานใกล้บ้าน หรือไม่ต้องเดินทาง เงินน้อยหน่อยก็ได้ แต่ขอให้มีเวลาตื่นสาย ออกกำลังกาย ดูหนัง ไปเที่ยวบ้านเพื่อน ไรงี้อะ”
“เออ มินก็อยากจะทำงานที่บ้าน นอนตื่นสาย ๆ ไม่ต้องไปเจอการเดินทางแย่ ๆ ไม่เข้าใจว่านี่มันยุคไหนแล้ว การติดต่อสื่อสารคือล้ำยุคกว่าตอนเราเด็กมาก ๆ ปะวะ แต่ยังต้องเดินทางไปทำงานด้วยตัวเอง เพื่ออะไรอะ เสียเวลาไม๊”
“บ่นรอบที่ร้อยแล้วแก รีบแก้งานเหอะ อะ นี่คือรายละเอียดที่บอสอยากให้แก้ ซินแสมาใกล้ถึงละ เดี๋ยวไปห้องน้ำละก็หาซื้อกาแฟก่อนนะแก คุยกันไปเลย ไม่ต้องรอเรา”
“โอเค แปปเดียวเสร็จ ถ้าซินแสไม่เรื่องมากนะ”
"เออจริง"
................
“สวัสดีครับ อ่า คุณมินเนอะ โชคดีจังผมอยู่แถวนี้พอดี มาจบงานกัน ผมไม่อยากให้มันยืดเยื้อไปอีก”
“แหมมมม ซินแส ถ้าซินแสไม่สั่งแก้ซะเหมือนรื้อทำใหม่เหมือนครั้งที่แล้วนะคะ”
“คุณมินอ่า ก็ที่คุณมินวางเฟอร์มามันทับตำแหน่งโชคลาภจริง ขืนปล่อยไป จะให้ทนเห็นเจ้าของบ้านธุรกิจเจ๊งต่อหน้าต่อตาเหรอ ไม่มีทางอ่า”
“แล้วทำไมซินแสไม่มาช่วยมินคิดตอนวางแปลนคะ จะได้ไม่เสียเวลาทำหลายรอบ งานต่อไปขอร้องนะคะ มานั่งทำด้วยกันเลย ทีเดียวจบ สบายใจ”
“แหม่ ถ้ามีโอกาสนา ... ว่าแต่ ขอโทษนะ แต่คุณมินช่วงนี้ระวังตัวดี ๆ ไว้ดีกว่า ทั้งโหงวเฮ้ง ทั้งออร่าไม่ค่อยสดใสอ่า ระวังโดนคนหลอกเอา อย่าไว้ใจใครช่วงนี้ นี่เตือนไม่คิดเงินนะ”
“ค่า ซินแส ทักทุกครั้งที่เจอกันเรื่องเดิมเลย มีมุขใหม่ไม๊คะ รีบจบงานกันดีกว่า ไม่งั้นมันจะไม่สดใสก็ตรงนี้แหละ”
................
“อ่า เรียบร้อย ทุกอย่างลงตัว อยู่แล้วเฮง อยู่แล้วรวยแน่นอน ว่าแต่ คุณซองหายไปไหน”
“ไปหาซื้อกาแฟค่ะ แต่หายไปเลย สงสัยแอบไปดูซื้อของอะไรคนเดียว”
“แปลกแฮะ อ่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ซินแสขอไปก่อนละกัน คุณมินเสร็จงานรีบกลับบ้านนะ อย่าแวะไปไหน”
“แหม แบบนี้ถ้ามีหนุ่มชวนเดทก็อดกินสิคะ”
“ผมพูดจริงนา ไปก่อนละ ผมสัมผัสได้ถึงลางไม่ค่อยดี วันก่อนผมเพิ่งทักต่างดาวไปคนนึง เขาก็เชื่อนา สรุปวันนั้นยานที่เลื่อนเดินทางไปเกิดระเบิดใกล้หลุมดำ เขาขอบคุณใหญ่เลย”
“เดี๋ยวสิซินแส ถ้าจะแม่นจริงขนาดนั้น ดูเนื้อคู่ให้มินด้วย เมื่อไหร่จะเจอคะ”
อ้าว ไปซะละ มาไวไปไวแท้ คนเป็นซินแสนี่แปลก ๆ กันแบบนี้ทุกคนเลยปะเนี่ย ไม่น่าเชื่อว่าอาชีพที่ห่างไกลจากวิทยาศาสตร์แบบนี้ก็ยังคงทำเงินอยู่ สิ่งที่เชื่อ ๆ กันมาอาจจะไม่ใช่เรื่องจริงก็ได้ ใครจะไปรู้
................
“แก โทษที พอดีเจอพวกขายอวัยวะเสริมดึงไปขายของอะ กว่าจะแยกตัวออกมาได้ อึดอัดจะแย่”
“โห่ ว่าแล้วทำไมไปนาน ทีหลังก็เดินออกมาเลยดิ อย่าไปตอบสนองอะไร ไม่เห็นต้องสนใจเลย”
“ก็เราขี้เกรงใจนี่หว่า แบบ ให้โอกาสเขาพูดนิดนึง”
“บ้าเหรอ เกรงใจเขา เราลำบาก ทีหลังไม่ต้องมอง ทำเป็นไม่เห็น เรียกก็ไม่ได้ยิน เป็นอากาศไปเลยซอง จะไปสนใจทำไม ปล่อยมินนั่งแก้งานกับซินแสคนเดียวเฉย โดนทักอะไรแปลก ๆ อีก อะเสร็จละเนี่ย เรียบร้อย ส่งให้หัวหน้าได้เลย”
“ซินแสก็งี้แหละ อย่าใส่ใจมากเลย ฟังผ่าน ๆ ไป ขอบใจแก เอ้อ เย็นนี้หลังกินข้าวเสร็จแกมีธุระไปไหนป่าว”
“ไม่อะ ทำไมซอง”
“เราว่าเราอยากชวนแกเที่ยวอะ”
“เที่ยว เที่ยวไร”
“ก็แบบ เดินเล่น ไปดูไฟไง คนไปถ่ายรูปกันเยอะเลยนะ สวย ๆ เก๋ ๆ “
“ตลก ปกติไม่เคยชวนไปไหน ไปโดนอะไรมา ไม่สบายป่าว หรือว่าชวนเดท จะสารภาพรักเหรอ”
“เฮ้ย แก อะไร ก็ชวนเฉย ๆ นาน ๆ เราจะว่างเว้ยแก แหน่ะ แกเองป่าวที่คิดอะไรกับเรา ตกลงไปปะเนี่ย เดี๋ยวถ่ายรูปให้เว้ย นี่ เพิ่งถอยกล้องตัวใหม่มา”
“แล้วซองยิ้มทำไม เขินเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า เนี่ย พอซองเป็นคนไม่ค่อยยิ้ม มินเลยลืมไปเลยนะเนี่ย ว่าซองก็มีลักยิ้มอยู่ ไม่แซวละ เดี๋ยวดูก่อนละกัน”
--- เพล้ง ! ---
--- ว๊าย ขอโทษค่ะ คุณลูกค้า ---
“มิน แกเคยเจอแบบนั้นปะ พนักงานมือลื่นแล้วน้ำหกใส่ทั้งถาดอะ เราเคยโดน โคตรซวยเลย”
“หา มินไม่ ... ไม่เคย ... เจอ ... นะ ... เดี๋ยวนะซอง มินว่ามินเคยฝันเรื่องนี้แล้วอะ แบบนี้เลย”
“แกแค่เจอเรื่องซ้ำป่าว”
“ไม่ซอง มินเป็นแบบนี้หลายครั้งแล้ว ชอบฝันถึงเหตุการณ์ล่วงหน้า เบลอบ้าง ชัดบ้าง ลืม ๆ ไปแต่พอเจอก็นึกขึ้นได้ หลัง ๆ มานี้รู้สึกบ่อยอะ”
“เหรอ แกไม่เคยเล่าเรื่องแบบนี้ให้เราฟังเลยนะ พอมันเกิดขึ้นแล้วถึงจะนึกได้ว่าเคยฝันมาแล้วเหรอแก”
“ใช่”
“งั้น เอาไว้แกไปฝึกจนจำได้เป็นฉากมากกว่านี้ แล้วไปหยุดไม่ให้พนักงานเมื่อกี๊ทำแก้วหล่นก่อนนะแก ถึงจะมีประโยชน์"
“มีประโยชน์สิ เพราะช่วงนี้ฝันเห็นเนื้อคู่บ่อยมาก สงสัยจะได้แต่งงานก็เร็ว ๆ นี้”
“อาการหนักละนะ ไป ไปกินข้าวกันเหอะ พักผ่อนบ้างนะ เริ่มเพ้อแล้ว”
“เออ ๆ “
................
เรื่องสั้น : ชายในฝัน สู่วันที่ดี
................
- เราล้มลงอีกแล้ว บนพื้นถนนที่ชื้นแฉะ แถมยังอยู่ในซอยเปลี่ยวยามค่ำที่ฝนพรำ ไม่รู้ว่าวิ่งมานานแค่ไหน แต่นานพอให้ขาล้า อ่อนแรง จนล้มลงง่าย ๆ แบบนี้ -
- เบื้องหน้ามีชายผู้หนึ่ง ชายที่ยืนใกล้เพียงก้าว เขายืนปลายเท้าชี้ไปข้างหน้า แต่เอี้ยวตัวหันมาพร้อมหงายมือยื่นเป็นสัญญาณให้จับอย่างอ่อนโยน ชายภายใต้ชุดสูทเรียบร้อย ค่อย ๆ ยิ้มให้มา -
- ลักยิ้มน้อย ๆ ที่แก้มซ้าย ฟันกระต่ายคู่หน้านั้น คางบุ๋มที่ดูเข้ากันกับโครงหน้า เสียดายที่ความมืดบดบังครึ่งบนของหน้าไว้ แต่รู้ว่าใจสั่นเหลือเกิน แม้ว่าครั้งนี้ จะเป็นความฝันครั้งที่เกือบร้อยแล้วแน่ ๆ –
ติ๊ด ติ๊ด ... ติ๊ด ติ๊ด
เฮ้อ ฝันแบบนี้อีกแล้วเหรอเนี่ย ช่วงนี้ฝันบ่อยขึ้นนะ เมื่อก่อนยังแค่เดือนละครั้ง พักนี้แทบจะวันเว้นวันได้ แต่ก็อาจจะเป็นลางดีก็ได้นะ อาจจะได้เจอเนื้อคู่เร็ว ๆ นี้ ใครกันนะที่ยื่นมือมาดึงเราในจังหวะที่เราอ่อนล้า น่ารักจัง
... แย่ละ กี่โมงแล้วเนี่ย วันนี้มีนัดกับลูกค้าด้วย หา ! 6 โมงแล้ว ซวยแน่ มัวแต่ฝันเพลิน เมื่อคืนอุตส่าห์อดใจไม่ดูซีรี่ส์ นอนตั้งแต่เที่ยงคืนแล้วนะ เอาไงดีเรา
“แม่ ! วันนี้ตื่นสาย กินข้าวไม่ทัน นี่น้ำคงไม่อาบละ ล้างหน้าเปลี่ยนชุดไปเลย”
“เออ ก็ว่าตะโกนขึ้นไปไม่มีใครตอบ โทรไปก็ไม่รับ กะว่าจะไปตามซะหน่อย เห็นสายแล้ว”
“ปกติก็ต้องออกบ้านก่อนหกโมง แม่ก็รู้ ทำไมไม่ขึ้นมาปลุกล่ะแม่”
“เอ้า กี่ครั้งแล้วที่ชั้นปลุกแล้วโดนเหวี่ยงกลับมา รู้ไม๊ว่าตื่นแต่เช้า ทำกับข้าว ซักผ้า มันเหนื่อยนะ แล้วก็กินมั่งไม่กินมั่ง ไม่กินก็ต้องเสียของ หัดตื่นเองให้ได้ซะบ้างเหอะ ขึ้นไปก็เมื่อยขา ขาชั้นไม่ดีแล้วนะ”
“พอเลยแม่ เมื่อคืนก็คุยกันอยู่ ว่าวันนี้ต้องรีบไป ให้ช่วยปลุกหน่อย แล้วข้าวถ้าวันไหนกินไม่ทัน มินก็ใส่กล่องไม่ใช่เหรอ ไอ้วันที่ต้องเททิ้งเพราะแม่ทำเยอะเกิน กินกันไม่หมดเอง จำไม่ได้เหรอไง แม่จะเสียงดังทำไม”
“อะไร ชั้นก็พูดแบบนี้ ชั้นจะพูดไม่ได้เหรอไง ชั้นแก่แล้ว คงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานหรอกนะ ถ้าไม่คิดจะรักษาน้ำใจกันคงต้องหนีไปอยู่พลูโตแล้วแหละ”
“โอ๊ยยยย ทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วยยย พอเถอะแม่ ต้องรีบไปแล้ว สวัสดีค่ะ”
“เออ เดินทางปลอดภัย ซื้อข้าวโพดทอดกลับมาด้วย”
เฮ้อ ประจำ ทุกเช้า จะมีวันไหนที่คุยกันดี ๆ ไม๊เนี่ย แม่ชอบคิดว่าเราดื้อ อวดดีตลอด แม่ชอบเชื่ออะไรแปลก ๆ ซึ่งไม่ตรงกับความจริงเลย ... หกโมงยี่สิบสอง แย่แน่ ๆ ขอให้ไปทันเถอะ
................
โอ๊ย เจ็ดโมงครึ่งแล้วยังไม่ขึ้นทางด่วนเลย กะแล้ว ทุกครั้งจริง ๆ พอออกหลังหกโมง ทั้งโรงเรียน ทั้งโรงงาน ทั้งทำท่อ พาติดกันไปหมด น่าเบื่อ ระยะทางแค่นี้แท้ ๆ เสียเวลา บอกใครไปก็ไม่เชื่อ ไปเถอะ ขยับไปเถอะ พลีสสสสส
- สวัสดีฮะ ผู้ฟังที่รัก คุยข่าววันนี้นะฮะเรามาดูกันว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างที่น่าสนใจ เรื่องแรกเกิดความขัดข้องตลอดเส้นทางสายที่ เอ-สามเก้า เนื่องจากมีขบวนไอพ่นส่วนบุคคลการกุศลขอใช้เส้นทางนะฮะ คาดว่าจะใช้เวลาสำหรับขบวนเพียง 5 นาทีเท่านั้น แต่ตอนนี้เริ่มเกิดเสียงบ่นจากคนใช้เส้นทาง เพราะรอประธานในพิธีมาสองชั่วโมงแล้ว ยังไงรออีกนิดนึงนะฮะ -
... เฮ้อ วิทยุก็มีแต่เรื่องเดิม ๆ ต่อให้การเดินทางจะพัฒนาไปยังไง ตั้งแต่ได้พบแร่จากอวกาศเมื่อ 20 ก่อน ก็มีแต่คนรวยเท่านั้นที่มีปัญญาได้ใช้งานเทเลพอร์ต ลำพังแคปซูลความเร็วเสียงยังแพงเกินไปสำหรับชนชั้นกลางอย่างเราเลย ทำได้แค่ทนใช้ลูกบอลท่อสาธารณะราคาถูก คุณภาพห่วยต่อไป
- ข่าวที่สอง ขอให้ทุกคนระวังตัวเรื่องฆาตกรต่อเนื่องที่ยังจับตัวไม่ได้นะฮะ จากที่คาดเดารูปแบบของการลงมือแล้ว เชื่อว่าน่าจะมีหลายคน และวันนี้น่าจะมีเหยื่อผู้โชคร้ายเพิ่มขึ้นอีกในบริเวณที่ท่องเที่ยวที่คนมารวมตัวกันจำนวนมาก ยังไงอย่าไปไหนคนเดียว หาเพื่อนเดินด้วยตลอด และคอยตื่นตัวระวังภัยเสมอนะฮะ -
... “เชื่อว่า” เหรอ หึ สิ่งที่เชื่ออาจจะไม่ใช่ความจริงก็ได้นะ อาจจะมีคนเดียวก็ได้ นี่ก็เรื่องเดิม ๆ คนก็ยังป่วยทางจิตยังไงยังงั้น ยิ่งเทคโนโลยีไปไกลเชื่อมกี่กาแลคซี่เท่าไหร่ คนบนโลกยิ่งแปลกไปทุกที กี่ล้านปีก็เหมือนเดิม เชื่อไม๊ ต่างดาวยังนิสัยกว่าเยอะ ขอให้อย่าเจออะไรแบบนี้เล้ยยยย
- ข่าวถัดมาที่ทุกคนรอคอยนะฮะ ประกาศรางวัลผู้โชคดีได้เปลี่ยนอวัยวะเหมือนเกิดใหม่ฟรีนะฮะ ผู้โชคดีคืออออ - ตรู๊ดดดดด ตรู๊ดดดดด ตรู๊ดดดดด
“หา ! สวัสดีค่ะ ! มินพูดสายค่ะ ... เอามาค่ะ ไฟล์ VR present สวยงามอร่ามตาแน่นอน เดี๋ยวระหว่างทางจะ upload ไปให้นะคะ ... ก็นั่นแหละค่ะ ตามที่หัวหน้าเห็น ติดอยู่ไม่ยอมขยับเลยเนี่ย ... เหรอคะ ได้เหรอคะ เกรงใจมากเลย แต่ก็จะดีมากเลยค่ะ ... โอเคค่ะ พร้อมไปเดี๋ยวนี้เลย ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ งานนี้เราต้องจบสวยแน่นอนค่ะ”
โอ๊ย ขอบคุณหัวหน้าที่ออกค่าเดินทางให้ จะได้วาร์ปไปซักที เอาล่ะ กำหนดเป้าหมายได้ใน 3 ... 2 ... 1 เดินทาง !
................
“โอเค ผมชอบมาก ภาพรวมลงตัวขึ้นเยอะ ยังไงผมขอเปลี่ยนวัสดุตกแต่งห้องรับแขกนิดหน่อย ละก็คุณมินช่วยดูตำแหน่งของครัวดี ๆ นะครับ เดี๋ยวให้คุณซองช่วยประสานงานกับซินแสให้ ผมว่า คุณมินแก้งานกับคุณซองตรงนี้แหละ เดี๋ยวผมส่งรายละเอียดว่าอยากแก้อะไรบ้าง จบวันนี้ เราจะได้ไปกินข้าวเย็นกัน เต็มที่นะครับ ผมไปประชุมก่อนละ”
“ค่ะ ! ทุกอย่างจะเรียบร้อยแน่นอนค่ะ”
เอาล่ะ ไอ้ที่หงุดหงิดเมื่อเช้า ถือซะว่าไม่ได้เกิดขึ้นละกัน เพราะวันนี้ชั้นจะต้องมงลง อะไร ๆ ต้องราบรื่น ง่ายดาย จบสวยแน่นอน ชนะเลิศคร่า ได้ค่าส่วนแบ่งงานนี้ก็จะมีเงินพอซื้อที่อยู่ใหม่ กินของดี ๆ ไปเที่ยวที่สวย ๆ แม่จะได้มีสุขภาพจิตดีขึ้น เราก็จะชีวิตดีขึ้น
“ซอง แหม จมูกใหม่เข้าที่แล้วเหรอ”
“เกือบละแก รอบนี้ปรับรูปคางด้วย เราว่าแบบเดิมไม่ค่อยหล่ออะ แต่อย่าเพิ่งดูนะ ปิดไว้ก่อน เขิน”
“โอ๊ยอะไร ปกติคางของซองก็ไม่น่าเกลียดอะไรนี่นา แหลมสวยแบบธรรมชาติจะตาย คนอื่นเขาเหลากัน ซองกลับไม่ชอบ”
“ก็เราว่ามันไม่ค่อยเข้ากับรูปหน้านี่นา เออ มิน เราติดต่อซินแสละนะ พอดีเขาอยู่แถวนี้เดี๋ยวเสร็จงานละจะมาหาเลย เดี๋ยวเราว่าเราไปนั่งแก้งานที่ร้านกาแฟตรงห้างนั้นกันนะ เราเลี้ยงเองแก”
“ไม่เอาอะซอง มินอยากไปกินขนมมากกว่า ห้างนั้นแหละ ชั้นล่างมีร้านโปรดอยู่ แล้วซองก็ค่อยไปซื้อกาแฟมานั่งด้วยกัน ปะ”
................
“เออ ที่ซองบอกว่าอยากเปลี่ยนงาน เปลี่ยนไมอะ นี่ทำงานมาสามปีก็เห็นว่าเงินดี งานก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรไม่ใช่เหรอ คืองงมาก คิดดี ๆ นะ มินต่างหาก อยากเปลี่ยนจะตาย แต่เปลี่ยนไม่ได้”
“เฮ้อ แก เอาจริง ๆ นะ งานไม่ยาก เงินดี แต่เราไม่มีชีวิตส่วนตัวเลยว่ะ ทุกวันนี้ สิ่งที่เราทำเพื่อตัวเองได้ในแต่ละวันโคตรน้อย ประสานงานนั้น ต่องานนี้ วิ่งไปธุระบอส ไม่มีเวลาเข้าออกตอกบัตรก็จริงนะแก แต่ทั้งชีวิตเราคือให้บอส วันหยุดอย่าไปพูดถึง เพราะงานมันไม่มีหยุด เราเลยอยากจะแบบ ทำงานใกล้บ้าน หรือไม่ต้องเดินทาง เงินน้อยหน่อยก็ได้ แต่ขอให้มีเวลาตื่นสาย ออกกำลังกาย ดูหนัง ไปเที่ยวบ้านเพื่อน ไรงี้อะ”
“เออ มินก็อยากจะทำงานที่บ้าน นอนตื่นสาย ๆ ไม่ต้องไปเจอการเดินทางแย่ ๆ ไม่เข้าใจว่านี่มันยุคไหนแล้ว การติดต่อสื่อสารคือล้ำยุคกว่าตอนเราเด็กมาก ๆ ปะวะ แต่ยังต้องเดินทางไปทำงานด้วยตัวเอง เพื่ออะไรอะ เสียเวลาไม๊”
“บ่นรอบที่ร้อยแล้วแก รีบแก้งานเหอะ อะ นี่คือรายละเอียดที่บอสอยากให้แก้ ซินแสมาใกล้ถึงละ เดี๋ยวไปห้องน้ำละก็หาซื้อกาแฟก่อนนะแก คุยกันไปเลย ไม่ต้องรอเรา”
“โอเค แปปเดียวเสร็จ ถ้าซินแสไม่เรื่องมากนะ”
"เออจริง"
................
“สวัสดีครับ อ่า คุณมินเนอะ โชคดีจังผมอยู่แถวนี้พอดี มาจบงานกัน ผมไม่อยากให้มันยืดเยื้อไปอีก”
“แหมมมม ซินแส ถ้าซินแสไม่สั่งแก้ซะเหมือนรื้อทำใหม่เหมือนครั้งที่แล้วนะคะ”
“คุณมินอ่า ก็ที่คุณมินวางเฟอร์มามันทับตำแหน่งโชคลาภจริง ขืนปล่อยไป จะให้ทนเห็นเจ้าของบ้านธุรกิจเจ๊งต่อหน้าต่อตาเหรอ ไม่มีทางอ่า”
“แล้วทำไมซินแสไม่มาช่วยมินคิดตอนวางแปลนคะ จะได้ไม่เสียเวลาทำหลายรอบ งานต่อไปขอร้องนะคะ มานั่งทำด้วยกันเลย ทีเดียวจบ สบายใจ”
“แหม่ ถ้ามีโอกาสนา ... ว่าแต่ ขอโทษนะ แต่คุณมินช่วงนี้ระวังตัวดี ๆ ไว้ดีกว่า ทั้งโหงวเฮ้ง ทั้งออร่าไม่ค่อยสดใสอ่า ระวังโดนคนหลอกเอา อย่าไว้ใจใครช่วงนี้ นี่เตือนไม่คิดเงินนะ”
“ค่า ซินแส ทักทุกครั้งที่เจอกันเรื่องเดิมเลย มีมุขใหม่ไม๊คะ รีบจบงานกันดีกว่า ไม่งั้นมันจะไม่สดใสก็ตรงนี้แหละ”
................
“อ่า เรียบร้อย ทุกอย่างลงตัว อยู่แล้วเฮง อยู่แล้วรวยแน่นอน ว่าแต่ คุณซองหายไปไหน”
“ไปหาซื้อกาแฟค่ะ แต่หายไปเลย สงสัยแอบไปดูซื้อของอะไรคนเดียว”
“แปลกแฮะ อ่า ไม่เป็นไร ไม่เป็นไร ซินแสขอไปก่อนละกัน คุณมินเสร็จงานรีบกลับบ้านนะ อย่าแวะไปไหน”
“แหม แบบนี้ถ้ามีหนุ่มชวนเดทก็อดกินสิคะ”
“ผมพูดจริงนา ไปก่อนละ ผมสัมผัสได้ถึงลางไม่ค่อยดี วันก่อนผมเพิ่งทักต่างดาวไปคนนึง เขาก็เชื่อนา สรุปวันนั้นยานที่เลื่อนเดินทางไปเกิดระเบิดใกล้หลุมดำ เขาขอบคุณใหญ่เลย”
“เดี๋ยวสิซินแส ถ้าจะแม่นจริงขนาดนั้น ดูเนื้อคู่ให้มินด้วย เมื่อไหร่จะเจอคะ”
อ้าว ไปซะละ มาไวไปไวแท้ คนเป็นซินแสนี่แปลก ๆ กันแบบนี้ทุกคนเลยปะเนี่ย ไม่น่าเชื่อว่าอาชีพที่ห่างไกลจากวิทยาศาสตร์แบบนี้ก็ยังคงทำเงินอยู่ สิ่งที่เชื่อ ๆ กันมาอาจจะไม่ใช่เรื่องจริงก็ได้ ใครจะไปรู้
................
“แก โทษที พอดีเจอพวกขายอวัยวะเสริมดึงไปขายของอะ กว่าจะแยกตัวออกมาได้ อึดอัดจะแย่”
“โห่ ว่าแล้วทำไมไปนาน ทีหลังก็เดินออกมาเลยดิ อย่าไปตอบสนองอะไร ไม่เห็นต้องสนใจเลย”
“ก็เราขี้เกรงใจนี่หว่า แบบ ให้โอกาสเขาพูดนิดนึง”
“บ้าเหรอ เกรงใจเขา เราลำบาก ทีหลังไม่ต้องมอง ทำเป็นไม่เห็น เรียกก็ไม่ได้ยิน เป็นอากาศไปเลยซอง จะไปสนใจทำไม ปล่อยมินนั่งแก้งานกับซินแสคนเดียวเฉย โดนทักอะไรแปลก ๆ อีก อะเสร็จละเนี่ย เรียบร้อย ส่งให้หัวหน้าได้เลย”
“ซินแสก็งี้แหละ อย่าใส่ใจมากเลย ฟังผ่าน ๆ ไป ขอบใจแก เอ้อ เย็นนี้หลังกินข้าวเสร็จแกมีธุระไปไหนป่าว”
“ไม่อะ ทำไมซอง”
“เราว่าเราอยากชวนแกเที่ยวอะ”
“เที่ยว เที่ยวไร”
“ก็แบบ เดินเล่น ไปดูไฟไง คนไปถ่ายรูปกันเยอะเลยนะ สวย ๆ เก๋ ๆ “
“ตลก ปกติไม่เคยชวนไปไหน ไปโดนอะไรมา ไม่สบายป่าว หรือว่าชวนเดท จะสารภาพรักเหรอ”
“เฮ้ย แก อะไร ก็ชวนเฉย ๆ นาน ๆ เราจะว่างเว้ยแก แหน่ะ แกเองป่าวที่คิดอะไรกับเรา ตกลงไปปะเนี่ย เดี๋ยวถ่ายรูปให้เว้ย นี่ เพิ่งถอยกล้องตัวใหม่มา”
“แล้วซองยิ้มทำไม เขินเหรอ ฮ่าฮ่าฮ่า เนี่ย พอซองเป็นคนไม่ค่อยยิ้ม มินเลยลืมไปเลยนะเนี่ย ว่าซองก็มีลักยิ้มอยู่ ไม่แซวละ เดี๋ยวดูก่อนละกัน”
--- เพล้ง ! ---
--- ว๊าย ขอโทษค่ะ คุณลูกค้า ---
“มิน แกเคยเจอแบบนั้นปะ พนักงานมือลื่นแล้วน้ำหกใส่ทั้งถาดอะ เราเคยโดน โคตรซวยเลย”
“หา มินไม่ ... ไม่เคย ... เจอ ... นะ ... เดี๋ยวนะซอง มินว่ามินเคยฝันเรื่องนี้แล้วอะ แบบนี้เลย”
“แกแค่เจอเรื่องซ้ำป่าว”
“ไม่ซอง มินเป็นแบบนี้หลายครั้งแล้ว ชอบฝันถึงเหตุการณ์ล่วงหน้า เบลอบ้าง ชัดบ้าง ลืม ๆ ไปแต่พอเจอก็นึกขึ้นได้ หลัง ๆ มานี้รู้สึกบ่อยอะ”
“เหรอ แกไม่เคยเล่าเรื่องแบบนี้ให้เราฟังเลยนะ พอมันเกิดขึ้นแล้วถึงจะนึกได้ว่าเคยฝันมาแล้วเหรอแก”
“ใช่”
“งั้น เอาไว้แกไปฝึกจนจำได้เป็นฉากมากกว่านี้ แล้วไปหยุดไม่ให้พนักงานเมื่อกี๊ทำแก้วหล่นก่อนนะแก ถึงจะมีประโยชน์"
“มีประโยชน์สิ เพราะช่วงนี้ฝันเห็นเนื้อคู่บ่อยมาก สงสัยจะได้แต่งงานก็เร็ว ๆ นี้”
“อาการหนักละนะ ไป ไปกินข้าวกันเหอะ พักผ่อนบ้างนะ เริ่มเพ้อแล้ว”
“เออ ๆ “
................