ทำไมไม่มีใครเข้าใจเรา

เราคิดมาก จนร้องไห้เลยค่ะ ไม่มีใครเข้าใจเราเลยขนาดบอกแล้วนะค่ะว่าเป็นคนแบบผิดปกติ แต่ไม่มีใครเข้าใจเลยค่ะ เราเหนื่อย เราไม่อยากจะอยู่เลย.....แม่ป่วยโรคหลอดเลือดจนไม่รู้ว่าลูกกำลังคิดอะไร ส่วนพ่อทำงานนานๆมาครั้ง เรญาติก็มีแต่คนเกลียดเรา คือหันไปทางไหนก็ไม่ได้ ชีวิตเรานะตั้งแต่เด็กๆคือก็ไม่ได้ดีมันจะมีช่วงดีขึ้นมาสักพักก็แย่ลง เราไม่ชอบความรู้สึกเลย เราปรึกษาใครไม่ได้เลย อีกอย่างเวลาเราโกรธและพูดกับแม่ แม่จ้ะไม่ฟังคิดว่าเราหาเรื่องตลอด เราบอกว่าเราอย่างนี้ เค้าเหมือนไม่เชื่อ คิดว่าเราทำไปเล่นๆมั้ง คืออยากมีคนที่เข้าใจเราน่อยช่วยแนะนำชีวิตเราได้ไหม เราเอาตรงๆเราไม่ได้อยากเครียดจนตายเราเสียดายชีวิต