มาเรียนต่างแดน ความคิดถึงบ้านมันทรมานจริงๆ

สวัสดีครับ ผมอายุ 22 ปีครับ พอดีว่าผมมาเรียนภาษาที่ลอนดอนประมาณ 4 เดือนครับ มาอยู่นี่ได้ 5 วันแล้ว (ยังไม่เริ่มเรียน) รู้สึกยังปรับตัวไม่ค่อยได้เลยครับ เพราะนี่เป็นการออกมาใช้ชีวิตอยู่ด้วยตัวเองคนเดียวครั้งแรก ก่อนหน้านี้ ตั้งแต่ประถมยันมหาวิทยาลัยก็อยู่ที่บ้านมาโดยตลอด

ตอนนี้รู้สึกยังปรับตัวไม่ค่อยได้เลยครับ ไม่รู้ว่าแบบนี้เค้าเรียก Homesick รึเปล่า คิดถึงคนที่ไทยไปหมด ไม่ว่าจะพ่อ แม่ หรือแฟน ยิ่งพอตกเย็นยิ่งเคว้ง เพราะคนที่ไทยไปนอนกันหมดแล้ว ความรู้สึกมันทรมาน จุกอกแบบบอกไม่ถูก ไหนจะป่วยออดๆแอดๆ รู้สึกไม่สบายทั้งกาย ไม่สบายทั้งใจ มองไปทางไหนก็เจอแต่ผู้คนที่ไม่คุ้นเคย ถนนที่ไม่คุ้นเคย วัฒนธรรมที่ไม่คุ้นเคย มันเหงาแบบบอกไม่ถูก

ก่อนหน้านี้เคยมาอังกฤษแล้วครับ แต่เป็นการมาเที่ยวกับที่บ้าน รู้สึกชอบประเทศนี้มาก เลยคิดอยากจะมาเรียน แต่พอได้มาจริงๆ ไม่รู้ว่าความรู้สึกนั้นหายไปไหนหมด ทุกวันนี้แทบไม่มีกระจิกกระใจจะทำอะไรเลย ที่ที่เคยอยากไปเที่ยว อาหารที่เคยอยากไปทาน กลับไม่อยากไปเอาซะดื้อๆ มีแค่ความรู้สึกอยากกลับบ้าน อยากให้มันผ่านๆไป

แล้วนี่ต้องอยู่อีก 4 เดือน ไม่รู้เลยครับว่าจะผ่านไปยังไง ทุกวันนี้บอกอย่างไม่อายเลยครับว่านอนร้องไห้มาทุกคืนตั้งแต่วันแรก ใครเคยมีประสบการณ์ในการผ่านช่วงเวลาแบบนี้ หรือว่ามีคำแนะนำดีๆ จะเป็นพระคุณกับผมอย่างมากเลยครับ