เพื่อนๆ เคยเจอประสบการณ์หน้าแตกแหก..แบบหมอไม่รับเย็บอย่างไรกันบ้างครับ?
.........
ผมนี่เคยเจอเหตุการณ์นึงที่ต้องขึ้นไปพูดงานสัมมนาท่ามกลาง คนจับจ้องนับร้อยคนได้ เราก็พูดไปประมาณ 10 นาทีพอพูดจบเดินลงมาทุกคนจับจ้องมองที่เรา..มารู้สึกตัวอีกทีตอนลงมานั่งแล้วก้มมองช่วงล่างตัวเอง..
ตึ่งโป๊ะ..ตรูลืมรูดซิป
..อารมณ์ตอนนั้นประดุจยืน 1 ในทุ่งลาเวนเตอร์ หนาวเหน็บเย็นยะเยือกอย่างบอกไม่ถูก กายละเอียดตรูหลุดออกจากกายหยาบไปเรียบร้อย อายแบบอยากจะเอาหัวมุดลงไปที่ใต้พรมในงานนั้น แล้วที่แย่กว่าคือใส่กุงเกงดำ..ดันใส่ กกน.สีขาว..ไปงานเพื่อนๆคิดว่า...มันจะโดดเด่นเช่นไร..
...
...
...
...
หลังจากเหตุการณ์นั้นทำให้...สูญเสียความมั่นใจไม่กล้าขึ้นเวทีไปอีก 6 เดือนเต็ม...จนตอนนี้คิดได้ล่ะครับ ช่างมัน ถือว่าเป็นการคืนกำไรให้ผู้ชม....
หลังจากวันนั้นผมก็แก้ไขตัวเอง ..พกความมั่นใจมาเต็มร้อย ตรวจเชคร่างกายให้พร้อมก่อนขึ้นเวที..
..และที่ลืมเสียไม่ได้...
...
...
...
...
ผมก็ใส่กางเกงในสีเดียวกับกุงเกงทุกครั้งตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา
เพื่อนๆ เคยเจอประสบการณ์หน้าแตกแหก..แบบหมอไม่รับเย็บอย่างไรกันบ้างครับ?
.........
ผมนี่เคยเจอเหตุการณ์นึงที่ต้องขึ้นไปพูดงานสัมมนาท่ามกลาง คนจับจ้องนับร้อยคนได้ เราก็พูดไปประมาณ 10 นาทีพอพูดจบเดินลงมาทุกคนจับจ้องมองที่เรา..มารู้สึกตัวอีกทีตอนลงมานั่งแล้วก้มมองช่วงล่างตัวเอง..
ตึ่งโป๊ะ..ตรูลืมรูดซิป
..อารมณ์ตอนนั้นประดุจยืน 1 ในทุ่งลาเวนเตอร์ หนาวเหน็บเย็นยะเยือกอย่างบอกไม่ถูก กายละเอียดตรูหลุดออกจากกายหยาบไปเรียบร้อย อายแบบอยากจะเอาหัวมุดลงไปที่ใต้พรมในงานนั้น แล้วที่แย่กว่าคือใส่กุงเกงดำ..ดันใส่ กกน.สีขาว..ไปงานเพื่อนๆคิดว่า...มันจะโดดเด่นเช่นไร..
...
...
...
...
หลังจากเหตุการณ์นั้นทำให้...สูญเสียความมั่นใจไม่กล้าขึ้นเวทีไปอีก 6 เดือนเต็ม...จนตอนนี้คิดได้ล่ะครับ ช่างมัน ถือว่าเป็นการคืนกำไรให้ผู้ชม....
หลังจากวันนั้นผมก็แก้ไขตัวเอง ..พกความมั่นใจมาเต็มร้อย ตรวจเชคร่างกายให้พร้อมก่อนขึ้นเวที..
..และที่ลืมเสียไม่ได้...
...
...
...
...
ผมก็ใส่กางเกงในสีเดียวกับกุงเกงทุกครั้งตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา