พิมพ์ไม่ยืดไม่ยาวนะ เพราะอารมณ์ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้วเริ่มสงบใจ
เริ่ม
หลายเดือนก่อน เพื่อนเราได้แต่งงาน เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนสมัยเด็กๆๆๆ เคยสนิทกันตามประสาเด็ก พอโตก็เฉยๆไม่ดีไม่ร้าย
ผ่านมาจนโตก็เจอกันบ้างปะปลาย เรียน รร เดียวกันหลายที่เลยเจอเห็นหน้าเห็นตากัน
แต่ๆๆ มาวันหนึ่ง เพื่อนคนนั้นแต่งงานจ้า ด้วยความที่เพื่อนเชิญเรานะ เเต่เราไม่สะดวกไป เลยแบบคิดในใจ เอาไงดีว้าตอนแรกจะไปไม่ไป
แต่ก็นะ ก่อนจะทำอะไรเราก็ต้องดูกำลังทรัพย์ตัวเอง เรางบน้อยมีค่าใช้จ่ายครองชีพตัวเองและบุตรที่ต้องพาไปพบหมอบ่อยๆ แบบสามเดือนที1หมอ อีกเดือนอีก1 หมอ ไรงี้ (ไม่ใช่โรคร้ายแรงแต่เป็นการติดตามอาการ)
เราก็เอาวะ ใส่ซองให้ดีกว่า ตามกำลังทรัพย์ ตอนแรกจะใส่เยอะๆ 500++ แต่ๆๆ ก็ก้มมองตัวเองแบบเห้ย เราก็กระเบียดกระเสียร ยังจะใส่ซองขนาดนั้นก็ไม่ควร เลยคิดๆๆมาเรื่อยๆเอาวะ จบที่หลักร้อยต้นๆ เลยโอนให้นาง
เราโอนปุ๊บ เพื่อนคนนั้นอ่านปั๊บ แล้วไม่ตอบใดๆอีกเลย (คืออ่านอย่างเดียว)
ตอนแรกเราคิดว่าเพื่อนคนนั้นคงเหนื่อย คงยุ่ง แต่ก็ดูผ่านโซเชียล ไม่จ้าาาาา เล่นมือถือปกตินี่!!
เลยมาถึงบางอ้อ... เราคิดว่า โถ่วตัวช้าน เขาจัดงานแต่งงานกันเป็นแสนๆ เราใส่ซองช่วยค่างานแค่หลักร้อยจะไปเอาอะไร๊
ปัจจุบันเลิกนอยแล้วจ้า แต่เราแค่แอบคิดในใจนะว่า ถ้าเราแต่งงานอะ เพื่อนจะใส่กี่บาทหรือไม่ใส่มันไม่สำคัญเท่ากับมิตรภาพดีๆที่ปัจจุบันหาได้ยาก แต่เืพ่อนคนนั้นคงไม่ได้รับจากเราแล้ว
ดราม่างานแต่งน้อยๆของเพื่อน (มั้ง) ..มาอีกแล้วจ้า
เริ่ม
หลายเดือนก่อน เพื่อนเราได้แต่งงาน เพื่อนคนนี้เป็นเพื่อนสมัยเด็กๆๆๆ เคยสนิทกันตามประสาเด็ก พอโตก็เฉยๆไม่ดีไม่ร้าย
ผ่านมาจนโตก็เจอกันบ้างปะปลาย เรียน รร เดียวกันหลายที่เลยเจอเห็นหน้าเห็นตากัน
แต่ๆๆ มาวันหนึ่ง เพื่อนคนนั้นแต่งงานจ้า ด้วยความที่เพื่อนเชิญเรานะ เเต่เราไม่สะดวกไป เลยแบบคิดในใจ เอาไงดีว้าตอนแรกจะไปไม่ไป
แต่ก็นะ ก่อนจะทำอะไรเราก็ต้องดูกำลังทรัพย์ตัวเอง เรางบน้อยมีค่าใช้จ่ายครองชีพตัวเองและบุตรที่ต้องพาไปพบหมอบ่อยๆ แบบสามเดือนที1หมอ อีกเดือนอีก1 หมอ ไรงี้ (ไม่ใช่โรคร้ายแรงแต่เป็นการติดตามอาการ)
เราก็เอาวะ ใส่ซองให้ดีกว่า ตามกำลังทรัพย์ ตอนแรกจะใส่เยอะๆ 500++ แต่ๆๆ ก็ก้มมองตัวเองแบบเห้ย เราก็กระเบียดกระเสียร ยังจะใส่ซองขนาดนั้นก็ไม่ควร เลยคิดๆๆมาเรื่อยๆเอาวะ จบที่หลักร้อยต้นๆ เลยโอนให้นาง
เราโอนปุ๊บ เพื่อนคนนั้นอ่านปั๊บ แล้วไม่ตอบใดๆอีกเลย (คืออ่านอย่างเดียว)
ตอนแรกเราคิดว่าเพื่อนคนนั้นคงเหนื่อย คงยุ่ง แต่ก็ดูผ่านโซเชียล ไม่จ้าาาาา เล่นมือถือปกตินี่!!
เลยมาถึงบางอ้อ... เราคิดว่า โถ่วตัวช้าน เขาจัดงานแต่งงานกันเป็นแสนๆ เราใส่ซองช่วยค่างานแค่หลักร้อยจะไปเอาอะไร๊
ปัจจุบันเลิกนอยแล้วจ้า แต่เราแค่แอบคิดในใจนะว่า ถ้าเราแต่งงานอะ เพื่อนจะใส่กี่บาทหรือไม่ใส่มันไม่สำคัญเท่ากับมิตรภาพดีๆที่ปัจจุบันหาได้ยาก แต่เืพ่อนคนนั้นคงไม่ได้รับจากเราแล้ว