นิสัยไม่กล้าหาญ ไม่กล้าเริ่มต้น ผลัดวันประกันพรุ่ง ควรแก้ไขยังไงดีครับ

เล่าเรื่องของผม ผมเป็นเด็กที่เกิดมาในบ้านและครอบครัวที่มีฐานะ แต่มีปัญหาเรื่องการเข้าสังคมแม้แต่เข้าสังคมกับคนในครอบครัว เป็น sensitive จนไม่กล้าพูดกับใคร มีปัญหาสมาธิในการพูดฟัง พูดไม่รู้เรื่อง ฟังจั

8-)

คือรู้สึกว่า ช่วงนี้ไม่อยากทำอะไรเลย อยากนอนอย่างเดียว ตอนนี้เรียนอยู่ชั้นม.ปลายแล้ว การบ้านเยอะมาก แต่ขี้เกียจทำมากๆ บ่นเหนื่อยหลายครั้งมาก รู้สึกท้อแท้กับชีวิต ยิ่งเรียนวิชาที่ไม่เข้าใจ ยิ่งไม่อยากจ

มันเป็นการผลัดวันประกันพรุ่งที่ไม่ได้เกิดจากความขี้เกียจ แต่ผลัดวันประกันพรุ่งเพราะสนใจสิ่งใหม่ๆแทนไปเรื่อยๆจนค้างคาสิ่งเก่าๆ เหมือนคนกระหายในความรู้ เป็นคนที่ไม่รู้จักพอในความรู้ พอเจอเรื่องอะไรให้สน

ตอนนี้ผมเป็นนักศึกษาครับ นิสัยเสียๆคือ  ไม่มีความรับผิดชอบในหน้าที่ ปล่อยดองงาน ไม่จัดสรรเวลา ไม่มีเป้าหมายที่ชัดเจน ผลัดวันประกันพรุ่ง ชอบทำหลายๆอย่างพร้อมกัน ชอบมีคำว่า"เดี๋ยวค่อยทำ

นานมาแล้ว ผมจำได้ว่าเคยอ่านธรรมบทเรื่องหนึ่ง เกี่ยวกับผลัดวันประกันพรุ่ง ประมาณว่า มีคนๆหนึ่ง เข้าใจเรื่องเกี่ยวกับธรรมเทศนาของพุทธองค์ แล้วก็ตระหนักว่า ควรจะทำบุญบ้าง แต่คิดว่าพรุ่งนี้ค่อยทำ สุดท้าย

ก่อนอื่นต้องบอกก่อนนะครับว่าส่วนตัวเป็นคนที่เครียดง่ายมากและเป็นขี้กลัวมากๆ แม้แต่สิ่งเล็กๆน้อยๆ ที่ไม่ควรจะกลัว ก็มักจะมีความคิดมาทำให้กลัวจนได้ แล้ววิตกกังวลบ่อย จนเริ่มกระทบกับสุขกายภาพ และยังมีก

คือ เราอายุมากแล้ว (34) แต่มีนิสัย(โคด)เสียเลย คือเรื่องการผลัดวันประกันพรุ่ง ที่แก้ยังไงก็ไม่หายสักที เคยพยามแก้ในตอนเด็กๆได้ไปช่วงหนึ่ง ช่วงนี้กลับมาอีกละ อาการของโรค ในใจพะวงถึงงาน ถึงภาระที่มี(แต่

ทำยังไง ให้เลิกนิสัย ผลัดวันประกันพรุ่ง