ยามมืดใช่มืดแท้   ทุกสถาน
ดูสิเมื่อรัตติกาล             หม่นเศร้า
ดาวศุกร์กลับชัชวาล       สุกสว่าง
แม้บ่มีจันทร์เจ้า             ใช่ว้างหวาดหวิว

        คราหิวใช่จักต้อง    เสียศรี
อุทกกลั้วนาภี                อยู่ได้
เย็นซ่านผ่านอินทรีย์       พอชื่น จิตนา
แม้มิได้อิ่มไซร้             ใช่ต้องวางวาย

        พรากหายใช่พรากร้าง     นิรันดร์กาล
มีพรากมีพบพาน                    เพื่อนพ้อง
ชิงโศกโศกพาผลาญ               เผาจิต
วันหนึ่งนั้นจักต้อง                   กลับร้ายกลายดี

        ถึงทีสบเหตุร้าย             แรงเข็ญ
พึงพินิจนั่นใช่เป็น                  สิ่งร้าย
พักหนึ่งจึ่งจิตเย็น                   ระลึกอยู่ เถิดรา
รู้แยกรู้ยักย้าย                      จักได้ทางเกษม

        จุ่งเปรมปรีติด้วย            ปัจจุบัน
ศานติอยู่คู่กัน                       แกร่งกล้า
เพียรระลึกรู้ทันในเหตุ             ผลนอ
โลกทัศน์จักเจิดจ้า                 แจ่มด้วยปัญญา