หนูเป็นยังงี้นานละค่ะตั้งแต่ประถมคือหนูชอบตั้งตัวละครสมมุติแล้วก้ให้คุยกันเองแล้วหนูก็ทำปากพูดไปเองมุบมิบๆของหนูเองล่ะค่ะแล้วเพื่อนก็จะชอบถามว่าคุยกับใครหนูก็จะบอกปัดๆไปว่ากูร้องเพลงหนูเป็นงั้นจนตอนนี้ค่ะตอนมัธยมค่ะหนูจากพูดออกมาต้องคิดในใจพูดในใจเพราะกลัวคนอื่นเค้าสังเกตุจนคิดว่าหนูบ้าไปแล้วค่ะแล้วตอนหนูอยู่โรงเรียนหนูชอบอยู่คนเดียวเดินคนเดียวก็จะเป็นแบบนี้แหละค่ะพูดคนเดียวตอนอยู่กับเพื่อนก็ช่างเถอะค่ะเพื่อนคุยกันหนูนั่งเหม่อพูดคนเดียวจนเพื่อนขำค่ะหนูจะหยุดพฤติกรรมแบบนี้อย่างไรดีคะ
หนูชอบพูดคนเดียวแปลกมั้ยคะ