ตามหัวข้อคำถามเลยค่ะ เรามักถูกมองข้ามมาตั่งแต่เด็กในหลายๆเรื่อง เรารู้ตัวดีนะว่าเราเป็นคนขี้น้อยใจ ก็พยายามคิดบวกในหลายๆสถานการณ์ เราอายุ25 ไม่กินเหล้า สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน ตอนนี้ทำงานแล้ว ระหว่างเรียนทำงานหาเงินแบ่งเบาภาระที่บ้านตลอดตั่งแต่มัธยม ทุกคนมักพูดเสมอว่า ไม่ห่วงเราเพราะเราเก่ง แต่ก็นะ ภาพที่เราแสดงออกมาใครจะรู้ว่าลึกๆแล้วเราแอบนั่งร้องไห้คนเดียวบ่อยแค่ไหน เราแค่ไม่อยากให้ที่บ้านเป็นกังวลใจ เลยพยายามทำให้ชีวิตไม่มีปัญหา ไม่ให้ใครต้องมารับรู้ปัญหาเรา แต่เหมือนสิ่งที่ทำย้อนกลับมาทำร้ายความรู้สึกเราเอง เรากลับถูกมองข้าม เวลาไปไหน ทำอะไร ทุกคนจะคิดถึงพี่ชายเราก่อนเป็นอันดับแรก เสมอ...
คุณเคยรู้สึกว่าตัวเองเป็นส่วนเกินสำหรับคนในครอบครัวไหม?