สวัสดีค่ะทุกคน เราขอแทนตัวเองว่า E แทนแฟนว่า N นะคะเรากับแฟนคบกันมา 6 เดือนแล้วค่ะ ส่วนตัวคือเป็นคนที่คบใครไม่ได้นานแล้วไม่เคยจริงจังกับใครเลยค่ะจนมาเจอ N ตอนแรกเราก็ไม่ได้จริงจังกับเขาเท่าไหร่นะคะ จนช่วง1-2เดือนเราเล่นTINDERค่ะ555 แล้วเราเจอกับคนนึงขอแทนชื่อว่า J นะคะ ทุกคนพอเข้าใจแล้วใช่ไหมคะว่าเรานอกใจ N ไปหา J ตอนนั้นถามว่ารู้สึกผิดไหม ตอบเลยค่ะ “ ไม่ “ ระหว่างนั้นเหมือน N เขาเหมือนรู้สึกว่า เรานอกใจ ตามระแวงเราทุกอย่างมาก จนสงกรานต์ค่ะ เราก็ไปเล่นน้ำกับ J ส่วน N เขาไปพัทยากับครอบครัว เราไม่ได้เจอกันเลยค่ะช่วงนั้น N ก็ทะเลาะกับเราทุกวันค่ะช่วงสงกรานต์คือจะทำยังไงก็ได้ไม่อยากให้เราไปเล่น คือจะให้รอเขากลับจากพัทยาก็คือวันสุดท้ายค่ะ ตัวเองก็ไม่ยอมค่ะรั้นไม่ฟังจนเขาจะบอกเลิกเรา ตอนนั้นคงเพราะเราไม่โอเคด้วยเลยจะตอบตกลง แต่เขาไม่ยอมเลิกค่ะ -.- เราก็อะโอเค จนมาวันที่สองเราไม่ไหวค่ะคือยังไงเราก็จะเลิก เขาง้อเราทุกทางค่ะทุกทางทำทุกอย่างจริงๆ จนตอนนั้นก็ไม่เลิกนะคะมันใจอ่อน เลยกลับบ้านมาคอลกันปกติแต่เราเงียบค่ะแล้วคิดทบทวนว่าเออที่ผ่านมาอะ เขาดีกับเรามากๆดีมาตลอดทำไมเราต้องทำแบบนี้กับเขาด้วย มันมีความรู้สึกตัวและรู้สึกผิดในสิ่งที่ทำเราสงสารเขา แล้วเราก็พึ่งรู้ด้วยว่าเราเองรักเขามากๆ เราเลยตัดสินใจเลิกยุ่งกับ J ไปเลยจน 2-3 วันต่อมา เขาไปเข้ารหัสเฟสเราได้แล้วเราเองเชื่อมเฟสไว้กับไอจี เขาเลยรู้ทุกวันเลยค่ะจนทะเลาะกันหนักมากแล้วเขาเลยบอกเลิกเราอะเกนค่ะทุกคน😭 เราก็อะโอเคยอมรับผลที่เกิดเลยไม่ยุ่งกับเขาเราผิดเอง แต่เขาไม่หยุดค่ะตามด่าเราในแชทนู่นนั่นนี่แซะเราสาระพัดคือถ้าเราลงไรแบบลึกลับหน่อยก็จะคิดละมีคนใหม่ละหรอไม่ยอมค่ะ ตอนกลางคืนก็ต้องโทรมาไว้ จนสุดท้ายเขากลับมาหาเราอีกค่ะ เลยตกลงไปกินข้าวกันพอกลับบ้านบอกเลิกอีกแล้วค่ะเหตุผลเพราะเจ็บใจพอเจอหน้าเรามันก็ลืมไม่ได้อดคิดไม่ได้
เราเสียใจมากตอนนั้นเหมือนให้ความหวังแต่เราก็โอเคยอมรับ จนตอนนั้นห่างกันไปเกือบเดือนค่ะแล้วกลับมาคบกัน รอบนี้ ยาวมาถึง6เดือนเลยค่ะ แต่เชื่อไหมพอเข้าเดือนที่5เขาเปลี่ยนไปมาก แทบไม่ตอบเคาเลยเห็นแชทแต่ไม่ตอบเรา โทรไม่รับ บอกเพื่อนว่าเบื่อเราก็เลยปล่อยไปก่อนเพราะเขาเป็นคนที่ถ้าไม่อยากพูดเค้นให้ตายก็ไม่พูด จนล่วงเลยมาเดือนที่6 วันครบรอบเราทะเลาะกันค่ะทุกคนเลยเปิดใจคุยกันเลยเขาบอกว่ายอมรับตรงๆว่าลืมด้วยซ้ำว่าวันนี้ครบรอบเราตอนนั้นยอมรับว่าเสียใจมากไม่คิดว่าจะเปลี่ยนขนาดนี้ เราเลยเปิดใจคุยกันสาระพัดเรื่องของเรา จนทีนี้ เราเลยถามว่า “เธอเค้าถามตรงได้ไหมจาก100%ประมาณนี้เธอรักเค้าเท่าไหร่หรอตอนนี้?”
เขาตอบว่า เหลือแค่40% ค่ะทุกคน ตอนนั้นเราแบบออื้อไปหมดคือทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะชีวิตเราสองก็ดำเนินต่อไปค่ะ จนเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เขาบอกเลิกเราค่ะเหตุผลเพราะไม่มีความสุข เราเองก็ถามเขา คือเราไม่ยอมเลิกค่ะ เขาก็บล็อกเราทุกทางจนเมื่อวานเราไปหาเขาไปกินข้าวเพราะเขาลืมของไว้ที่เราค่ะ พอมาถึงเราเจอเขาน้ำตาคลอเลยค่ะ (เขียนคลอถูกไหมคะไม่แน่ใจเลย) ก็เลยเดินไปกินข้าวระหว่างทางค่ะเราจับมือเขาแล้วเขาก็จับมือเราตอบตอนนั้นยอมรับค่ะว่าดีใจมาก คือร้องเลยค่ะ5555 จนไปถึงร้านข้าวประจำเลยค่ะ ร้านที่เขาชอบ5555 สั่งปุ๊ปมานั่งเรามองหน้าเขาค่ะ ร้องไห้ต่อรอบนี้คือร้องแบบหนักมากคือมันหยุดไม่ได้เลย เขาก็ลูบหัวเรา เราเลยเงยหน้าขึ้นมาเขาร้องไห้ค่ะ เราเองไม่ชอบให้เขาร้องไห้เลยขอให้เขาหยุดแล้วเราจึงหยุดด้วย จนเราบอกว่าอยากคุยมั้ยเาบอกว่าอยาก หลังจากกินข้าวเสร็จก็คุยกันค่ะ นู่นนั่นนี่จนเราถามว่ากลับมาได้ไหม เขาบอกว่าได้เขาจะกลับเขาสัญญา ทั้งเราทั้งเขาตกลงกันว่าจะล่วยกันให้เวลาส่วนตัวกันและกันมากขึ้น จนมาเมื่อเช้าเขาบอกว่าให้เขาอยู่คนเดียวก่อนได้ไหมเพราะเขาเองก็ยังไม่พร้อมขอเวลา2-3วันค่ะเราเลยอยากทราบว่าควรทำอย่างไรดีคะ? มาขอความคิดเห็นและคำปรึกษาค่ะ ด่าได้นะคะแต่อย่าแรงเลยค่ะช่วงนี้บอบบางเหลือเกิน😭 ปล.เมื่อวานก่อน้ราไปหาเขาเราโทรคุยกับแม่เขาค่ะแม่เขาบอกว่าเขาชอบเล่าให้แม่ฟังว่าเราดีมากๆสำหรับเขาคือเราใช่เลยค่ะสำหรับเขาเราสอนเขาทำทุกอย่างที่เขาทำไม่เป็นเขาทำหลายๆอย่างเป็นเพราะเราค่ะ ฟังตอนนั้นคือเราร้องไห้เลยค่ะมันไม่รู้จะทำยังไงมันเสียใจมันรู้สึกว่าทำไมเราทำแบบนั้นทำไมเราไม่ทำให้ดีในเมื่อได้โอกาศทำไมไม่รักษาเขาเอาไว้ เรารู้สึกเหมือนใจจะขาดเลยค่ะ
แฟนขออยู่คนเดียว 2-3 วัน😭
เราเสียใจมากตอนนั้นเหมือนให้ความหวังแต่เราก็โอเคยอมรับ จนตอนนั้นห่างกันไปเกือบเดือนค่ะแล้วกลับมาคบกัน รอบนี้ ยาวมาถึง6เดือนเลยค่ะ แต่เชื่อไหมพอเข้าเดือนที่5เขาเปลี่ยนไปมาก แทบไม่ตอบเคาเลยเห็นแชทแต่ไม่ตอบเรา โทรไม่รับ บอกเพื่อนว่าเบื่อเราก็เลยปล่อยไปก่อนเพราะเขาเป็นคนที่ถ้าไม่อยากพูดเค้นให้ตายก็ไม่พูด จนล่วงเลยมาเดือนที่6 วันครบรอบเราทะเลาะกันค่ะทุกคนเลยเปิดใจคุยกันเลยเขาบอกว่ายอมรับตรงๆว่าลืมด้วยซ้ำว่าวันนี้ครบรอบเราตอนนั้นยอมรับว่าเสียใจมากไม่คิดว่าจะเปลี่ยนขนาดนี้ เราเลยเปิดใจคุยกันสาระพัดเรื่องของเรา จนทีนี้ เราเลยถามว่า “เธอเค้าถามตรงได้ไหมจาก100%ประมาณนี้เธอรักเค้าเท่าไหร่หรอตอนนี้?”
เขาตอบว่า เหลือแค่40% ค่ะทุกคน ตอนนั้นเราแบบออื้อไปหมดคือทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะชีวิตเราสองก็ดำเนินต่อไปค่ะ จนเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา เขาบอกเลิกเราค่ะเหตุผลเพราะไม่มีความสุข เราเองก็ถามเขา คือเราไม่ยอมเลิกค่ะ เขาก็บล็อกเราทุกทางจนเมื่อวานเราไปหาเขาไปกินข้าวเพราะเขาลืมของไว้ที่เราค่ะ พอมาถึงเราเจอเขาน้ำตาคลอเลยค่ะ (เขียนคลอถูกไหมคะไม่แน่ใจเลย) ก็เลยเดินไปกินข้าวระหว่างทางค่ะเราจับมือเขาแล้วเขาก็จับมือเราตอบตอนนั้นยอมรับค่ะว่าดีใจมาก คือร้องเลยค่ะ5555 จนไปถึงร้านข้าวประจำเลยค่ะ ร้านที่เขาชอบ5555 สั่งปุ๊ปมานั่งเรามองหน้าเขาค่ะ ร้องไห้ต่อรอบนี้คือร้องแบบหนักมากคือมันหยุดไม่ได้เลย เขาก็ลูบหัวเรา เราเลยเงยหน้าขึ้นมาเขาร้องไห้ค่ะ เราเองไม่ชอบให้เขาร้องไห้เลยขอให้เขาหยุดแล้วเราจึงหยุดด้วย จนเราบอกว่าอยากคุยมั้ยเาบอกว่าอยาก หลังจากกินข้าวเสร็จก็คุยกันค่ะ นู่นนั่นนี่จนเราถามว่ากลับมาได้ไหม เขาบอกว่าได้เขาจะกลับเขาสัญญา ทั้งเราทั้งเขาตกลงกันว่าจะล่วยกันให้เวลาส่วนตัวกันและกันมากขึ้น จนมาเมื่อเช้าเขาบอกว่าให้เขาอยู่คนเดียวก่อนได้ไหมเพราะเขาเองก็ยังไม่พร้อมขอเวลา2-3วันค่ะเราเลยอยากทราบว่าควรทำอย่างไรดีคะ? มาขอความคิดเห็นและคำปรึกษาค่ะ ด่าได้นะคะแต่อย่าแรงเลยค่ะช่วงนี้บอบบางเหลือเกิน😭 ปล.เมื่อวานก่อน้ราไปหาเขาเราโทรคุยกับแม่เขาค่ะแม่เขาบอกว่าเขาชอบเล่าให้แม่ฟังว่าเราดีมากๆสำหรับเขาคือเราใช่เลยค่ะสำหรับเขาเราสอนเขาทำทุกอย่างที่เขาทำไม่เป็นเขาทำหลายๆอย่างเป็นเพราะเราค่ะ ฟังตอนนั้นคือเราร้องไห้เลยค่ะมันไม่รู้จะทำยังไงมันเสียใจมันรู้สึกว่าทำไมเราทำแบบนั้นทำไมเราไม่ทำให้ดีในเมื่อได้โอกาศทำไมไม่รักษาเขาเอาไว้ เรารู้สึกเหมือนใจจะขาดเลยค่ะ