เคยเจ็บแบบนี้ไหมคะ?

ต่อจากกระทู้ที่ผ่านๆมา เรากะแฟน ฝ. ตอนนี้เข้าสู่เดือนที่ 7 แล้วค่ะ เค้าเปลี่ยนไปจริงๆน้ะ จากเดือนเเรกๆ ถึงเค้าจะยุ่งกับงานแต่เค้าก็หาเวลาส่งข้อความหา โทรหาตลอด แต่หลังๆมา เค้าเริ่มบอกว่าเค้ายุ่ง จนไม่มีเวลาทำอะไร ส่งข้อความน้อยลง โทรหาน้อยลง ทะเลาะกันบ่อยขึ้น เราบอกเค้าว่าเราคิดถึงวันแรกๆที่เราคุยด้วยกัน เค้าก็บอกเราชอบชวนเค้าทะเลาะ เคยคิดถึงเวลาน่ารักๆมีเคยมีร่วมกับคนที่เรามั๊ยคะ? แรกๆเวลาที่เรานอนไม่หลับ เค้าจะคอยเล่านิทานให้เราฟังจนเผลอหลับไป บางวันไม่มีอะไรจะเล่า เค้าก็จะเอาโน้ตบุ๊คมาค้นหานิทาน แล้วก็อ่านให้เราฟัง เค้าน่ารักนะคะว่ามั๊ย คิดถึงมุมแบบนี้ของเค้าจัง เเต่ตอนนี้พอเราบอกว่าคิดถึงนิทานที่เค้าเคยเล่าให้ฟัง เค้าก็จะบอกว่า เค้าไม่มีเวลาแบบเมื่อก่อน เค้าต้องทำงาน เค้ายุ่ง บลาๆ เค้าบอกให้เราเข้าใจเค้าให้มากกว่านี้ เค้าบอกเราไม่เคยเข้าใจเค้าเลย เมื่อก่อนเวลาร้องไห้ เค้าก็จะชอบปลอบ แต่พอปัจจุบัน เวลาเราร้องไห้เค้าก็จะดูหงุดหงิด เจ็บปวดจัง ทำไมแรกๆผู้ชายดีจัง ดูอบอุ่นจัง พอผู้หญิงเทใจให้จนหมด เค้ากลับเปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิม ทำยังไงดีคะ? อยากหลุดพ้นจากอะไรแบบนี้ แต่ทำไม่ได้ เคยพยายามไม่ตอบข้อความ ไม่รับสาย แต่ก็ทำไม่เคยได้เลย ทำยังไงถึงจะหนีจากความเจ็บเหงาๆแบบนี้ไปได้คะ (Long distance relationship นี่มันเจ็บปวดจริงๆนะคะ อยากเจอก็ไม่ได้เจอ อยากอยู่ใกล้ๆก็ทำไม่ได้)