ทางแรก เลือกครอบครัว ชีวิตจะสโลวไลฟ์ วนลูป ใช้ชีวิตโดยมีคนคอยเฝ้ามอง แต่เพราะสถานะทำให้มีช่องห่างปรึกษาไม่ได้ทุกเรื่อง ขนาดพี่ที่อายุห่างแค่1ปี แต่ขาดวุฒิภาวะ บางเรื่องไม่มีประสบการณ์พอที่จะแชร์ ยังอยากใช้ชีวิตตามใจ คนที่มีวุฒิภาวะก็อายุห่างทำให้จำกัดคำถามที่ควรถาม ต้องอ่อนน้อม ถ้าเราถามเยอะ กลัวว่าจะถูกวางกรอบ ชีวิตมั่นคงแต่นานไปเราก็ต้องโต ความมั่นคงก็มีแปรผัน
ทางสอง เลือกคนรัก ชีวิตจะดิ้นรน วุ่นวาย แต่มีคนทำอะไรทำด้วย ไปไหนไปกัน เรียนรู้ชีวิตตามประสา อนาคตมีความผลิกแพลงง่ายกว่า แปรปรวนกว่า แต่ตอนนี้เขาเป็นคนที่ใส่ใจความรู้สึกเรามากที่สุดแล้ว
เราคิด แค่คนในครอบครัวเปิดใจยอมรับปัญหาก็ไม่เกิด แต่นี่ยิ่งดูยิ่งแย่ลง นับวันยิ่งไหลไปที่จุดเริ่มต้น ไม่มีอะไรก้าวไปข้างหน้าซะที ทางหนึ่งเหมือนลงทุนระยะยาว มีกินตลอดแต่แค่เล็กน้อยพออยู่รอด อีกทางเหมือนลงทุนระยะสั้น มีความเสี่ยง ได้ก็ก้อนโต สูญหายก็ก้อนโตเช่นกัน ทำให้เรารู้ว่าชีวิตไม่ต่างจากการลงทุนเลย
เดินไปทางไหนก็มีแต่เสีย งั้นเลือกเดินตามใจสะดวกละกัน
ทางสอง เลือกคนรัก ชีวิตจะดิ้นรน วุ่นวาย แต่มีคนทำอะไรทำด้วย ไปไหนไปกัน เรียนรู้ชีวิตตามประสา อนาคตมีความผลิกแพลงง่ายกว่า แปรปรวนกว่า แต่ตอนนี้เขาเป็นคนที่ใส่ใจความรู้สึกเรามากที่สุดแล้ว
เราคิด แค่คนในครอบครัวเปิดใจยอมรับปัญหาก็ไม่เกิด แต่นี่ยิ่งดูยิ่งแย่ลง นับวันยิ่งไหลไปที่จุดเริ่มต้น ไม่มีอะไรก้าวไปข้างหน้าซะที ทางหนึ่งเหมือนลงทุนระยะยาว มีกินตลอดแต่แค่เล็กน้อยพออยู่รอด อีกทางเหมือนลงทุนระยะสั้น มีความเสี่ยง ได้ก็ก้อนโต สูญหายก็ก้อนโตเช่นกัน ทำให้เรารู้ว่าชีวิตไม่ต่างจากการลงทุนเลย