มีพี่ก็เหมือนไม่มี

เรื่องอาจจะยาวหน่อยนะคะแต่ก็อยากเล่าถ้าใครอ่านแล้วเป็นเหมือนเราก็เข้ามาแสดงความคิดเห็นได้นะคะคือเรากับพี่สาวห่างกัน4ปี เราจะเป็นคนที่ติดปู่กับย่ามากตอนเด็กๆ ปู่กับย่าจะสอนงานบ้านงานครัวทุกอย่างจนเราทำเป็นหุงข้าวทำอาหารตั้งแต่1 ส่วนพี่เราไม่เคยทำอะไรเลยพ่อกับแม่เป็นคนขี้บ่นแต่ไม่เคยตีลูกพอเริ่มโตขึ้นพี่สาวเค้าบอกไม่อยากมีน้องแบบเราเค้าบอกเราหน้าตาไม่ดีเค้าอยากมีน้องที่สวยสวยหน้าตาดีแล้วเค้าก็ไม่ชอบที่พ่อ กับแม่ชอบพาเราไปขายของที่ตลาดบ่อยๆ แต่ที่พ่อกับแม่ให้เราไปเพราะว่าพี่สาวไม่ชอบงานแบบนี้ชอบอยู่กับบ้านและอ่านหนังสือหมกตัวอยู่ในห้องตั้งแต่เล็กจนโตพ่อขึ้นมัธยมเราอยู่มอต้นพี่อยู่มอปลายเรามีปัญหากันครั้งใหญ่ตอนนั้นเราอายุ 17 ย่าง 18 เรามีลูกหนึ่งคนเพิ่งคลอดได้ประมาณ4-5 เดือนแม่ลูกอ่อนน่ะเนาะเราก็ไม่ค่อยมีเวลาดูแลเพราะว่าแม่เราก็ทำงานแต่พี่สาวไม่ได้ทำงานตอนนั้นยังไม่ได้มีปัญหาอะไรกันก็คุยกันปกติเผอิญบ้านเราเป็นปั๊มน้ำมันปั๊มหลอดสมัยก่อนก็จะมีพี่สาวพ่อเราแล้วก็แม่ที่ช่วยกันทำงานเราก็เลี้ยงลูกมีครั้งหนึ่งคนเข้ามาเติมน้ำมันพร้อมกันสามคันพี่เราให้ไปช่วยแต่ลูกเราร้องงอแงเลยบอกว่าให้เค้ารอแป๊บหนึ่งเดี๋ยวแม่ก็ออกมาแค่นั้นพี่สาวก็บอกว่า เราไม่ทำอะไรช่วยเขาเลยนอกจากเลี้ยงลูกตอนนั้นพี่สาวเราก็มีแฟนแล้วแต่แฟนเค้ายังไม่ได้มาอยู่ที่บ้านด้วยก็เลยทะเลาะกันครั้งใหญ่เพราะพี่สาวเป็นคนไม่ยอมคนจะเอาชนะอย่างเดียวจนปู่ที่ตอนนั้นอายุ 90 กว่าพูดขึ้นมาว่าน้องมาเลี้ยงลูกก็ช่วยทำไปก่อนแต่พี่สาวบอกว่าปู่เข้าข้างเราคนอื่นเข้าข้างเราหมด จนสุดท้ายไม่คุยกันมาเป็นเวลานะตอนนี้ก็เกือบจะ 10 ปีแล้วแต่เค้าไม่คุยกับเราไม่เท่าไหร่นะมีวันนึงแม่ไปในเมืองกับพี่สาวตอนนี้คือพ่อได้เสียไปก่อนหน้านั้นแล้วเหลือแต่แม่กับปูแล้วก็ลูกสาวหนูที่อยู่บ้านกับพี่สาวแม่ไปซื้อของที่ห้างแล้วแม่กับลูกหนู คือเค้าไม่มีอาชีพทำอ่ะแม่อ่ะเวลาเค้าซื้อของใช้เค้าก็จะซื้อแค่ทีละชิ้นแต่พี่สาวเขาจะชอบซื้อยกแพ็คเพราะเขาคิดว่ามันถูกกว่าซื้อทีละชิ้นเค้าก็เลยถามแม่ว่าแม่จะเอาไหมแม่ก็ไม่ได้ตอบอะไรพอซื้อเสร็จหลายหลายอย่างอ่ะก็กลับบ้านพอถึงบ้านปุ๊บแม่ก็ยังไม่พูดอะไรแต่พี่สาวพูดขึ้นว่าอันนี้ของแม่ให้แม่จ่ายตังค์มาแม่ก็บอกว่ากูไม่ได้บอกให้ซื้อกูกับหลานใช้แค่ยาสีฟันหลอดละ 10 บาทสบู่ก้อนละ 10 บาทก็อยู่ได้เป็นเดือนแล้วแค่นั้นแหละพี่สาวไม่พอใจบอกว่าแม่ไม่ยอมหารค่าของที่ซื้อมาจากในห้างแหละพี่สาวก็ไม่คุยกับแม่เลยมา 10 กว่าปีจนแม่ก็ทุกข์ใจมากแม่ก็แอบร้องไห้แล้วก็โทรมาหาเราซึ่งเราก็ทำงานอยู่ที่กรุงเทพแต่ที่เลวร้ายกว่านั้น พี่สาวหนูเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากเรามาทำงานกรุงเทพเราก็คิดว่าเค้าจะเป็นหลักดูแลแม่ทางบ้านได้แต่แม่โทรมาบอกตลอดว่าค่าน้ำค่าไฟไม่เคยช่วยเลยพอค่าน้ำมาปุ๊บค่าไฟมาปุ๊บเวลามีคนมาเรียกเก็บเงินเค้าก็จะเงียบทำเป็นเหมือนไม่มีคนอยู่บ้านเห็นแก่ตัวมากทั้งทั้งที่ตัวเองก็ใช้เยอะกว่าคนอื่นชาร์ทโทรศัพท์เป็น 10 กว่าเครื่องเพราะว่าเอาไว้โทรไปตอบคำถามรายการทีวีเพื่อชิงรางวัลต่างๆน้ำก็อาบทีเป็นชั่วโมง 2 ชั่วโมงอย่างน้อยน้ำหมดประมาณถัง50 ลิตรแต่เราไม่ได้พูดเว่อแต่มันคือเรื่องจริงแม่ซึ่งไม่มีอาชีพทำก็อาศัยเงินเดือนจากเราเท่านั้นที่ใช้จ่ายในชีวิตประจำวันพี่สาวจบปริญญาตรีคณะรัฐศาสตร์แม่ให้ไปสมัครงานที่อำเภอ เธอก็ไม่เคยคิดจะไปเพราะเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยสุงสิงกับใครไม่ค่อยพูดจากับใครอายในสิ่งที่ไม่สมควรอายนางก็เลยไม่ทำอะไรเลยพอสามีไม่อยู่บ้านด้วยสามีทำไร่ทำสวนสามีเค้าส่วนตั้งแต่ 7 โมงส่วนเมียพี่สาวเราตื่นประมาณ 8 โมงเข้าห้องน้ำไปขี้ก่อนอันดับแรก 1 ชั่วโมงก็เกือบ 9 โมงแล้วอาบน้ำแต่งตัวเสร็จประมาณเที่ยงถึงจะลงไปเค้าจะเป็นแบบนี้ทุกวันสามีเค้าก็ทนแบบนี้มาตลอดโดยที่เขาไม่พูดเพราะไม่อยากมีปัญหาอะไรเลยแม่ก็ไม่พูดเพราะว่าเขาพูดไม่ได้เพราะพูดก็ต้องโดนพี่สาวเอ็ดและต่อว่ากลับมาเค้าเป็นอย่างนี้มาตลอดทั้งชีวิตจนวันนึงพี่เขยกลับไปทำนาที่บ้านพี่สาวเราก็ไปด้วยวันนั้นแม่ของพี่เขยเค้าก็เป็นคนที่ไม่ค่อยมีฐานะเค้าไม่มีเงินจะไปซื้ออะไรก็ไม่รู้อาจจะเป็นข้าวหรืออะไรเราก็ไม่รู้ก็เลยมาขอยืมลูกสะใภ้คือพี่สาวเราไป 300 แล้วเค้าบอกว่าเดี๋ยววันพรุ่งนี้เค้าจะใช้ขึ้นเพราะถึงวันพรุ่งนี้ปุ๊บเขาก็ยังไม่เอ่ยปากจะคืนพี่เราพี่เราก็เลยออกอาการไม่พอใจ มากจนพี่เขยบอกว่าเธอเป็นคนเห็นแก่ตัวมากหลายครั้งแล้วที่เธอเป็นแบบนี้ฉันจะไม่กลับไปอยู่กับเธอที่บ้านแล้วพี่เขย ก็ไล่พี่สาวหรือให้กลับมาที่บ้านตัวเองแต่พี่สาวไม่ยอมเรื่องนี้หนูไม่ได้แต่งขึ้นแต่อย่างใดแม่ของหนูเองเป็นคนเล่าให้ฟังเพราะพี่เคยทนไม่ไหวบางครั้งเค้าจะไปช่วยแม่เค้าทำนาเพราะแม่เค้าก็อายุเยอะมากแล้วพี่สาวก็ไม่ให้ไปเราก็ไม่รู้ว่าทำไมเค้าถึงเป็นคนแบบนี้พี่เราเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากเห็นแต่ตัวเองเป็นใหญ่ไม่เคยสนใจคนรอบข้างแม้แต่พ่อแท้แท้เวลาที่พี่สาวโกรธจะชอบกระทืบเท้าขึ้นบันไดบ้านชั้นสองจนบันไดแทบหัก และไม่คุยกับพ่อปิดอาทิตย์อาทิตย์ก็เคยบางทีเราก็หนักใจเราไม่อยากให้แม่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้แต่ทำยังไงได้เราอ่ะต้องมาทำงานต่างจังหวัดใจหนึ่งก็อยากจะสร้างบ้านหลังใหม่ให้แม่แม่จะได้ดีใจที่ไม่ต้องอยู่บ้านเดียวกันกับพี่สาวแต่ตามความจริงบ้านหลังนั้นน่ะมันก็คือบ้านของหนูเองแต่เราให้เขากับพี่เค้าอยู่เพราะสงสารเรารู้นิสัยพี่เราว่าเค้าจะไม่มีปัญญาทำมาหากินอะไรได้เลยเราการันตีนาทำไร่ทำสวนม่าเงินได้มาร้านขอ 20 บาทบุญอยู่สามวันว่าพี่เคยเราเอาให้หลานทำไมบางทีสามีเค้าขอไปซื้อเหล้าเงินทอนบาทหนึ่งเค้าก็เก็บจนหมดจนเราเห็นพี่เคยเราเราก็สงสารเขาต้องมาทนอยู่กับพี่สาวเราที่เป็นคนแบบนี้แม่เคยพูดกับพี่เคยว่าถ้าพี่เคยเลิกกับลูกเขาไปเค้าจะไม่เสียใจเลยเพราะเค้ารู้ว่าลูกเค้าเป็นแบบนี้เราก็ไม่คุยกับเขามา 10 กว่าปีเวลากลับบ้านก็ไม่คุยกันจนตอนแรกแฟนเราก็งงงงว่าทำไมถึงไปคุยกันแต่พอเราเราทุกสิ่งทุกอย่างเค้าก็เลยเข้าใจและเรื่องที่จะพูดต่อไปนี้ก็คือตอนที่มีปัญหากันนะวันนี้หนูเอาหมาพันธุ์ชิวาวาไปให้แม่เลี้ยงที่บ้านแม่เค้าก็เลี้ยงอย่างดีแต่วันนี้พี่เขยปล่อยออกมาจากกรงแล้วมีมาจากข้างนอกมากัดหมาเราเราก็เลยบอกลูกว่า ทำไมหนูถึงไม่ดูเลิกโรงเรียนมาแล้วไม่ได้ยินหรอหมามันกัดกันทำไมไม่ออกมาดูเราก็ว่าลูกเราสารพัดโนนี่นั่นแต่พี่สาวเราพูดเสริมขึ้นมาว่ากูออกไปดูตอนที่มันเลิกกัดกันแล้วเราไม่เชื่อเพราะพี่สาวเราไม่ชอบหมาเราตั้งแต่วันแรกที่เราเอาไปให้แม่เลี้ยงบางทีก็แบบว่าแอบเอาไม้ตีมันทั้งบ้านหมาเรารู้ว่าคนไหนที่ดีกับมันไม่ดีกับมันเค้าจะเลือกเอาเฉพาะกับพี่สาวเราเท่านั้นคนอื่นเค้าจะไม่เห่าไม่กัดแต่แค่พี่สาวเราเดินผ่านและมันจะเห่าและเหมือนจะกัดตลอดเวลา วันนี้เราก็เลยเชื่อว่าเค้าอ่ะพี่สาวเราเค้าเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างตอนขณะที่หมากัดกันแต่เค้าไม่ห้ามเค้าอาจจะสะใจก็ได้ถ้าหมาแล้วโดนกัดแล้วตายขึ้นมาแต่วันนี้เราไม่ได้พาดพิงถึงเค้าเราพูดกับลูกเราคนเดียวว่าทำไมถึงไม่ออกไปดูหมาทั้งทั้งที่เลิกโรงเรียนมาตั้งนานแล้วเพราะลูกจะเป็นคนที่ติดโทรศัพท์มากและชอบใส่หูฟังแล้วก็บ่นว่าทำไมถึงฝากฝังอะไรไม่ได้ และแม่ก็ถามพี่สาวว่าน้องมันยังไม่ได้พูดอะไรถึงเลยแม่พูดแค่นี้แต่มันก็ไม่หยุดมันพยายามที่จะบอกว่าเราว่ามันอย่างโน้นอย่างนี้คือไม่ดูแลเราไม่เคยว่าเพราะเรารู้ว่าคุณไม่เคยสนใจใครในบ้านอยู่แล้วคุณเอาแต่ตัวคุณเองบางทีเราก็เคยคิดนะว่าเราอยากคุยดีดีกับพี่เราบ้างแต่ทุกครั้งที่เรากลับบ้านเค้าจะแสดงพฤติกรรมตลอดว่าเค้าไม่ชอบเราเขาไม่อยากให้เรามาที่บ้านเค้าไม่อยาก ให้เรากลับมาเหยียบบ้านเลยบางทีก็เหนื่อยใจเพราะว่าแม่หนักสุดต้องดูแลทั้งบ้านดูแลทั้งคนเงินที่ใช้ในบ้านก็แม่เป็นคนออกทั้งนั้นต้องซื้อทั้งอาหารหนูนี่นั่นมาใส่ตู้เย็นให้ค่าน้ำค่าไฟแม่ก็ต้องออกจิปาถะค่าของใช้ทุกอย่างแล้วแกไม่มีงานทำแกจะเอาตังมาจากไหนแต่คนที่ทำงานมีเงินกลับไม่เคยยื่นแม้แต่บาทหนึ่งสลึงหนึ่งให้แม่เธอแท้ของตัวเองเลยมีแต่คิดเอาแต่ได้จากแม่จากคนอื่นโดยที่ตัวเองไม่ยอมเสียอะไรเลยบ้านรกก็จะรกอยู่อย่างนั้นเพราะเขาไม่เคยคิดจะจับแม้กระทั่งไม้กวาดที่จะกวาดพื้นถูพื้นมันมีหลายสิ่งหลายอย่างที่พี่สาวเราทำตัวได้น่าเกลียดมากทุกวันนี้สงสารแม่คนเดียวที่ต้องมาทนอยู่กับคนแบบนี้ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เค้าจะคิดได้สักที 35 36 แล้วอายุไม่ใช่ในน้อย
ที่จะกวาดพื้นถูพื้นมันมีหลายสิ่งหลายอย่างที่พี่สาวเราทำตัวได้น่าเกลียดมากทุกวันนี้สงสารแม่คนเดียวที่ต้องมาทนอยู่กับคนแบบนี้ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เค้าจะคิดได้สักที 35 36 แล้วอายุไม่ใช่น้อยๆ ที่เรามาเล่าเพราะอยากระบายจริงๆเราเก็บเรื่องนี้มาเป็น 10 กว่าปีมันอืดอาจทุกสิ่งทุกอย่างเพราะว่าเราเป็นห่วงแม่ไม่มีใครดูแลแกไม่มีใครช่วยเหลือแกก็ได้แต่อยู่กับหลานสองคน ถ้าเรา มีเงินสักก้อนคงต้องกลับไปอยู่บ้านไม่งั้นคนที่ทุกข์ใจที่สุดก็คือแม่เพราะแม่ก็ทนพี่สาวเรามาตลอดขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านใครมีอะไรแนะนำหรือข้อคิดอะไรต่างๆก็พิมพ์มาได้นะคะหนูก็ไม่ใช่ดีทุกสิ่งทุกอย่างแต่หนูก็ไม่เคยเอาเปรียบใครไม่เคยให้แม่ลำบากเพราะส่งเงินให้แม่ตลอดโทรหาแกทุกวันเวลาแกไม่สบายหรือต้องการอะไรเราก็ส่งให้เขาตลอดแต่มีสิ่งเดียวที่เราทำไม่ได้ตอนนี้คือเราไม่สามารถที่จะดูแลเขาได้เต็มที่เพราะเรามีภาระหรือหน้าที่ต้องทำเพราะลูกต้องเรียนหนังสือถ้าเรากับไปอยู่บ้านงานก็ไม่ค่อยมีทำเพราะแถวบ้านอยู่นอกเมืองมากก็ไม่ค่อยมีงานทำจึงต้องทนอยู่ที่กรุงเทพไปก่อนจนกว่าจะมีเงินเก็บบางทีชีวิตคนเรามันก็ไม่ได้ดีพร้อมเสมอไปสิ่งสำคัญก็คือคนในครอบครัวต้องรักและดูแลกันให้มากที่สุดเราถึงจะมีความสุขอย่างแท้จริง