คนเราต้องมีครั้งแรก.... จากคนซื้อ ลองมาเป็นคนขาย ผลพวงจากราคาทองขึ้นจ้ะ

สวัสดี....  หลังจากที่เราดูราคาทองขึ้น –ลง  รายวันมานาน  ในช่วงที่ผ่านมาขึ้นเอา ๆ จนเกิดความคิดว่าถ้าลองเอาสมบัติที่มีอยู่น้อยนิดไปขายดูบ้าง
ก็คงกำไรดี

ก่อนอื่นก็ต้องหาข้อมูล  เพราะเกิดมาก็ไม่รู้ว่าเค้าขายกันยังไง  ต้องไปขายที่ไหน

ส่วนมากก็จะบอกว่า ให้เอาไปขายร้านเดิมที่ซื้อมานั่นแหละ  แต่ข้อเสียคือเราไม่รู้ว่าของที่เรามีอยู่มาจากร้านไหนบ้าง  ไม่มีถุงหรือกล่องใด ๆ เพราะเล่นเก็บรวมในกล่องใหญ่  ๆ ใบเดียว สันนิษฐานว่าก็คงมาจากหลายแหล่งรวม ๆ กัน

เป็นข้อเตือนใจอย่างดีว่า  ควรรู้แหล่งที่มาของทองที่จะขายด้วย  จะได้ไม่เสียเวลาสุ่มเดาร้าน  หรือเสี่ยงต่อการถูกกดราคา  ร้านทองบางร้าน จะมีใบ
การันตีให้ตอนซื้อต้องเก็บไว้ให้ดี

วันแรก   เราไปร้านทองที่ตั้งอยู่ในห้างใหญ่ใกล้บ้าน  เพราะคิดว่าราคารับซื้อไม่น่าจะต่างจากราคากลางมากนัก  อาจจะถูกหักบ้างก็คงคุ้มกับค่าน้ำมันรถ
ที่ไม่ต้องเดินทางไปไกล    และที่นี่เองทำให้เราเพิ่งรู้ว่า    กิมตุ้ง    
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ รูปยืมจากในเนท  
ไม่ถือเป็นทองคำแท่ง หลงคิดว่าเป็นทองคำแท่งอยู่ตั้งนาน  สรุปได้ราคาน้อยจนไม่สมควรขายรีบกลับออกมาตั้งหลักใหม่แทบไม่ทัน

กลับมาปรึกษาคนที่บ้าน  สรุปคือ มุ่งไปเยาวราช  แหล่งรวมร้านค้าทองดีกว่า 

ระยะหลัง ๆ ไปเยาวราชแค่ไปไหว้พระ  (วัดมังกร)  กับหาของอร่อย ๆ กิน  และก็ไม่ได้ไปนานมากแล้ว  เสี่ยงดวงว่าวันอาทิตย์ร้านทองจะเปิดไหม
เพราะไม่เคยไปเดินวันอาทิตย์   สรุปเท่าที่กวาดสายตาดูรวม  ๆ ก็เปิดหลายร้านคึกคักพอ ๆ กับวันธรรมดาเลย 

เพิ่งเคยลองขายทองก็จะกระมิดกระเมี้ยนหน่อย  ผิดกับตอนเข้าไปซื้อ   มันผิดสถานะกันอ่ะ  หาร้านที่เงียบ ๆ ไม่ค่อยมีคน
เดินเข้าไปตัวลีบ ๆ   อาซ้อ ที่อยู่หลังเคาเตอร์ก็จะเงยหน้ามอง  ๆ  ร้านแรกพอเอากิมตุ้งให้ดู  อาซ้อส่อง ๆ  แล้วก็บอกว่าที่นี่ไม่รับ  ถึงรับก็ให้ได้แค่ครึ่งเดียว เพราะทองไม่ใช่ของเรา  โอ้... ม่ายนะ   รีบคว้ากิมตุ้งคืนอย่างไว  อาซ้อยังมีน้ำใจบอกว่าให้ไปขาย ..(ชื่อร้าน)...สิ
เค้าน่าจะรับ  เราขอบคุณแล้วรีบจูงมือกันออกมาจากร้าน

ออกมายืน งง ในดงร้านทองว่าร้านในห้างให้น้อยแล้ว  ยังมากกว่าร้านนี้อีกอ่ะ   เดินต่อไปไหน ๆ ก็มาแล้ว  หาร้านที่อาซ้อบอกเจอนะ   แต่เค้าปิดร้าน 
เริ่มใจเสียว่าจะมาเสียเที่ยวซะแล้ว  ...อยากขายอ่ะ อยากขาย ...
ผ่านอีกร้าน ท่าทางดี  เพราะคนน้อยตามที่เราต้องการ  และมีป้ายรับซื้อทองเก่าทุกชนิด  อาอี้ร่างท้วม ๆ  ยิ้มแย้มต้อนรับ เราบอกจุดประสงค์
และส่งกิมตุ้งให้ดู   อาอี้รับไปชั่ง  แล้วเอากล้องส่อง  ส่องแล้วส่องอีกพลิกซ้ายตะแคงขวา  อาอี้บอกเป็นของร้านทองเกรดบี  ให้ได้แค่.... 
ลดจากราคาที่ประกาศ 2 พันกว่า  เราก็เลยบอกว่า งั้นยังไม่ขาย  ขอบคุณ และเดินออกมา 

ออกมาปรึกษากัน  ไหน ๆ ก็ไหน ๆ  เข้าร้านเล็ก คนน้อยไม่ประสบความสำเร็จ เข้าร้านใหญ่ชื่อดังมันเลยแล้วกัน ...ร้านนี้นี่เอง
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ฮั่วเซ่งเฮง
มาถึงร้านคนเยอะมาก  ตอนแรกยังแปลกใจว่าทองขึ้นแต่ทำไมคนเยอะจัง  พอเข้าไปถึงได้รู้ว่า  ที่เห็นคนเยอะ ๆ มีทั้งคนมาซื้อและคนมาขาย 
คึกคักมาก  ร้านนี้ทำเป็นระบบ  ตาชั่งมีแผ่นกระดาษออกมาให้ด้วย  คือไม่ได้ชั่งแล้วบอกน้ำหนักปากเปล่า  ไม่ว่าคนเข้ามาซื้อหรือเข้ามาขาย
ก็จะได้รับการต้อนรับแบบปกติ เหมือน ๆ กัน  ดีอ่ะ  การขายทองมันไม่ได้น่าอายเลย  เป็นเรื่องปกติ   เราคิดมากไปเอง
อย่างที่บอกว่าร้านนี้คนเข้าเยอะ   ถึงต้องรอบ้างแต่ก็ไม่นาน  เพราะพนักงานของเค้าก็เยอะเหมือนกัน   พอถึงคิวเรา 
เราเอากิมตุ้งออกมา ทีนี้ขี้เกียจเอาให้ดูทีละอันละ  ไหน ๆ จะขาย ส่งให้ดูทั้งหมดที่เอามาเลยค่ะ  5  ก้อน    อาเจ็กรับไปชั่ง  ส่อง  แล้วบอกเราว่า
ไม่ใช่ทองของที่ร้านรับซื้อไม่เต็มราคานะ   อาเจ็กกด ๆ  เครื่องคิดเลขส่งตัวเลขให้เราดูว่าพอใจไหม  เรารีบตกลงเลย  ถึงจะได้ไม่เต็มตามประกาศ
แต่ก็ไม่น้อยจนน่าเกลียดอ่ะ    พอตกลงขาย  อาเจ็กบอกขอเผาไฟนะ หายไปสักพัก  กลับมา  ถือคีมปากนกแก้วมาด้วย  ตัด ๆ ขอบ ๆ ทองทุกก้อน 
แล้วก็ส่อง ๆ พลิกดูไปมา  ขั้นตอนนี้ก็ลุ้นดีเหมือนกัน  ใครจะไปรู้  ทองที่เราเก็บรักษาไว้อย่างดี  อาจจะกลายเป็นทองปลอมขึ้นมาก็ได้  พออาเจ็กเลิกส่อง  หันมากดเครื่องคิดเลขอีกครั้ง  เราก็โล่งใจอย่างน้อย ๆ อาเจ็กก็ไม่ได้บอกว่า เอาทองคุณคืนไปมันปลอมงี้  อาเจ็กส่งเครื่องคิดเลข
ให้ดู... เฮ้ย...มันเพิ่มขึ้นอ่ะ  ชั้นประสบความสำเร็จในการขายสมบัติเก่าแล้ว  พอได้คืบก็เอาศอกอ่ะ  รีบควักสร้อยออกมาอีกเส้น  อาเจ็กทำหน้ามึน ๆ  คงสงสัยว่าอินี่ทำไมไม่เอาออกมาพร้อม ๆ กัน  อาเจ็กเอาไปส่อง ๆ  แล้วก็กดเครื่องคิดเลข  แล้วก็ส่ายหัวเอากล้องมาส่องใหม่ 
แล้วก็บอกว่า  เส้นนี้ของที่ร้าน ให้ราคาเต็ม  แล้วเขียนตัวเลขใส่กระดาษให้เรา  ว่าพอใจตามนี้ไหม  พอเราตกลงก็สู่ขั้นตอนกรอกใบรายการรับซื้อทอง  ต้องมีบัตรประชาชนไปแสดงด้วยนะ  ทางร้านจะกรอกข้อมูลของผู้ขาย  สิ่งที่นำมาขาย  น้ำหนัก  ราคา  ลายเซ็นทั้งของผู้ซื้อ  และผู้ขาย
ฉีกใบสำเนาให้เราเก็บไว้  ให้นั่งรอตากแอร์เย็น ๆ   ไม่เกิน 5 นาที  อาเจ็กก็เรียกให้ไปรับเงิน ตรวจนับให้เรียบร้อยตรงกัน    เป็นอันจบสิ้นกระบวนการขายทองครั้งแรกของเรา   

ปล.1  หวังว่าคงไม่ต้องมีครั้งสองเร็ว ๆ นี้   แต่ไม่แน่ถ้าราคาขึ้นไปเยอะ ๆ  อาจจจะไปขุดสมบัติในกรุมาขายอีก

ปล.2  ปกติซื้อทองไม่ค่อยเจาะจงร้าน  ต่อไปนี้ต้องเจาะจงร้านแล้วล่ะ  ร้านดีมีชัยไปกว่าครึ่ง คงไม่ต้องย้ำนะว่าร้านอะไร

สำหรับผู้ติดตามอ่าน