เนื้อหาก็อปจากเพจของผม
ใน MV เพลง JABAJA จะได้เห็นว่าน้อง ๆ มีการแต่งกายด้วยชุดประจำภาคต่าง ๆ ของไทย คือ อร มิวสิค แบมบูแต่งชุดประจำภาคเหนือ เฌอปราง จีจี้ โมบายล์ เจน แต่งชุดภาคใต้ เนย น้ำหนึ่ง แก้ว แต่งชุดภาคอีสาน และไข่มุก เจนนิษฐ์ ปัญ ตาหวาน แต่งชุดภาคกลาง แม้อาจจะไม่ได้ชุดที่เป็นต้นแบบจริง ๆ แต่ก็ประยุกต์จากชุดเหล่านั้น
ซึ่งผมชอบนะที่มันเป็นแบบนี้ เพราะผมเป็นคนชอบความเป็นไทยอยู่แล้ว และมันก็เป็นการเผยแพร่วัฒนธรรมไทยไปในตัวแบบเนียน ๆ แต่ตั้งแต่ที่เห็นครั้งแรกว่ามีการใส่ชุดไทยใน MV นี้ก็คิดว่าน่าจะต้องมีคนที่มองว่าการเอาชุดไทยมาใส่เต้นใน MV แบบนี้มันไม่เหมาะสมแน่ ๆ เพราะเคยมีอยู่หลายกรณีที่มีการนำเอาชุดไทย หรืออะไรก็ตามที่เป็นวัฒนธรรมไทยมาสอดแทรกลงในสื่อบันเทิงแล้วมีคนออกมาวิจารณ์ว่าเป็นการลบหลู่
ผมเคยเขียนบทความเนื้อหาคล้าย ๆ กันนี้มาแล้วลงในนิตยสารเล่มหนึ่งที่ปิดตัวไปแล้ว ในหัวข้อว่า จะเผยแพร่วัฒนธรรมไทย ต้องดึงลงจากหิ้งให้ได้ก่อน ก็หมายความว่า การที่เราจะเผยแพร่วัฒนธรรมไทยนั้น จะต้องไม่ห้ามนั้นห้ามนี่จนเกินไป จนทำให้กลายเป็นการปิดกั้นช่องทางในการเผยแพร่วัฒนธรรม ยกตัวอย่างง่าย ๆ ทุกวันนี้คนไทยเรารู้จักวัฒนธรรมญี่ปุ่นและเกาหลีหลาย ๆ อย่างเพราะอะไร ก็เพราะเขาเอาวัฒนธรรมแทรกอยู่ตามละครหรือซีรีส์ต่าง ๆ แบบเนียน ๆ ที่ผมเคยเจอก็เช่น ละครคาบูกิของญี่ปุ่น ที่มีการนำมาทำเป็นปีศาจในหนังขบวนการห้าสี ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมได้รู้จักกับละครคาบูกิเป็นครั้งแรก
ในขณะที่ของไทย ถ้ามีการนำโขน หรือการแสดงของไทยต่าง ๆ มาทำแบบนั้นคงโดนดราม่าแน่ ๆ เอาง่าย ๆ ที่เมื่อหลายปีก่อนมี MV เพลงเพลงหนึ่งที่มีคนใส่ชุดโขนทศกัณฐ์ไปทำกิจกรรมต่าง ๆ ทั้งหยอดขนมครก ขับรถโกคาร์ท ก็มีคนออกมาวิจารณ์ หรือที่ผมเคยอ่านเจอในดราม่าคือเคยมีคนออกแบบตัวละครในเกมที่ใส่เทริด (เซิด) มโนราห์ ก็มีคนวิจารณ์อีกว่าลบหลู่ แล้วแบบนี้เมื่อไรวัฒนธรรมไทยจะได้เผยแพร่ออกไป ลองนึกดู สมมติมีคนต่างชาติได้เล่นเกมนั้นแล้วเห็นตัวละครสวมหมวกแปลก ๆ แล้วเกิดความสนใจจนเอาไปค้นคว้า เขาก็จะรู้แล้วว่ามันคือเทริด ที่เอาไว้ใช้ใส่แสดงมโนราห์
สิ่งที่อยากจะบอกคือการจะเผยแพร่วัฒนธรรมไทย ไม่ได้หมายความว่าจะต้องทำเป็นสารคดี หรือเผยแพร่แบบตรง ๆ โต้ง ๆ แต่การสอดแทรกตามสื่อบันเทิงนี่แหละที่จะเข้าถึงคนได้ง่ายและเป็นการเผยแพร่วัฒนธรรมที่ทรงพลังที่สุด ถ้าจะมัวแต่กลัวนั่นกลัวนี่ ก็ปล่อยวัฒนธรรมให้ฝุ่นจับอยู่บนหิ้งต่อไป ไม่ต้องเผยแพร่ก็แล้วกัน คนที่ชอบอ้างถึงบรมครูทางศิลปะหรือการแสดงต่าง ๆ ผมว่าบรมครูท่านจะดีใจด้วยซ้ำถ้าวัฒนธรรมไทยได้รับการเผยแพร่ออกไป ไม่ใช่อยู่แต่ในเมืองไทยแบบนี้
ชอบการสอดแทรกวัฒนธรรมไทยใน JABAJA
ใน MV เพลง JABAJA จะได้เห็นว่าน้อง ๆ มีการแต่งกายด้วยชุดประจำภาคต่าง ๆ ของไทย คือ อร มิวสิค แบมบูแต่งชุดประจำภาคเหนือ เฌอปราง จีจี้ โมบายล์ เจน แต่งชุดภาคใต้ เนย น้ำหนึ่ง แก้ว แต่งชุดภาคอีสาน และไข่มุก เจนนิษฐ์ ปัญ ตาหวาน แต่งชุดภาคกลาง แม้อาจจะไม่ได้ชุดที่เป็นต้นแบบจริง ๆ แต่ก็ประยุกต์จากชุดเหล่านั้น
ซึ่งผมชอบนะที่มันเป็นแบบนี้ เพราะผมเป็นคนชอบความเป็นไทยอยู่แล้ว และมันก็เป็นการเผยแพร่วัฒนธรรมไทยไปในตัวแบบเนียน ๆ แต่ตั้งแต่ที่เห็นครั้งแรกว่ามีการใส่ชุดไทยใน MV นี้ก็คิดว่าน่าจะต้องมีคนที่มองว่าการเอาชุดไทยมาใส่เต้นใน MV แบบนี้มันไม่เหมาะสมแน่ ๆ เพราะเคยมีอยู่หลายกรณีที่มีการนำเอาชุดไทย หรืออะไรก็ตามที่เป็นวัฒนธรรมไทยมาสอดแทรกลงในสื่อบันเทิงแล้วมีคนออกมาวิจารณ์ว่าเป็นการลบหลู่
ผมเคยเขียนบทความเนื้อหาคล้าย ๆ กันนี้มาแล้วลงในนิตยสารเล่มหนึ่งที่ปิดตัวไปแล้ว ในหัวข้อว่า จะเผยแพร่วัฒนธรรมไทย ต้องดึงลงจากหิ้งให้ได้ก่อน ก็หมายความว่า การที่เราจะเผยแพร่วัฒนธรรมไทยนั้น จะต้องไม่ห้ามนั้นห้ามนี่จนเกินไป จนทำให้กลายเป็นการปิดกั้นช่องทางในการเผยแพร่วัฒนธรรม ยกตัวอย่างง่าย ๆ ทุกวันนี้คนไทยเรารู้จักวัฒนธรรมญี่ปุ่นและเกาหลีหลาย ๆ อย่างเพราะอะไร ก็เพราะเขาเอาวัฒนธรรมแทรกอยู่ตามละครหรือซีรีส์ต่าง ๆ แบบเนียน ๆ ที่ผมเคยเจอก็เช่น ละครคาบูกิของญี่ปุ่น ที่มีการนำมาทำเป็นปีศาจในหนังขบวนการห้าสี ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมได้รู้จักกับละครคาบูกิเป็นครั้งแรก
ในขณะที่ของไทย ถ้ามีการนำโขน หรือการแสดงของไทยต่าง ๆ มาทำแบบนั้นคงโดนดราม่าแน่ ๆ เอาง่าย ๆ ที่เมื่อหลายปีก่อนมี MV เพลงเพลงหนึ่งที่มีคนใส่ชุดโขนทศกัณฐ์ไปทำกิจกรรมต่าง ๆ ทั้งหยอดขนมครก ขับรถโกคาร์ท ก็มีคนออกมาวิจารณ์ หรือที่ผมเคยอ่านเจอในดราม่าคือเคยมีคนออกแบบตัวละครในเกมที่ใส่เทริด (เซิด) มโนราห์ ก็มีคนวิจารณ์อีกว่าลบหลู่ แล้วแบบนี้เมื่อไรวัฒนธรรมไทยจะได้เผยแพร่ออกไป ลองนึกดู สมมติมีคนต่างชาติได้เล่นเกมนั้นแล้วเห็นตัวละครสวมหมวกแปลก ๆ แล้วเกิดความสนใจจนเอาไปค้นคว้า เขาก็จะรู้แล้วว่ามันคือเทริด ที่เอาไว้ใช้ใส่แสดงมโนราห์
สิ่งที่อยากจะบอกคือการจะเผยแพร่วัฒนธรรมไทย ไม่ได้หมายความว่าจะต้องทำเป็นสารคดี หรือเผยแพร่แบบตรง ๆ โต้ง ๆ แต่การสอดแทรกตามสื่อบันเทิงนี่แหละที่จะเข้าถึงคนได้ง่ายและเป็นการเผยแพร่วัฒนธรรมที่ทรงพลังที่สุด ถ้าจะมัวแต่กลัวนั่นกลัวนี่ ก็ปล่อยวัฒนธรรมให้ฝุ่นจับอยู่บนหิ้งต่อไป ไม่ต้องเผยแพร่ก็แล้วกัน คนที่ชอบอ้างถึงบรมครูทางศิลปะหรือการแสดงต่าง ๆ ผมว่าบรมครูท่านจะดีใจด้วยซ้ำถ้าวัฒนธรรมไทยได้รับการเผยแพร่ออกไป ไม่ใช่อยู่แต่ในเมืองไทยแบบนี้