ขอวิธีที่ทำให้รู้สึกอิจฉาแล้วเรียนอังกฤษได้ตลอดเวลาหน่อยครับ

กระทู้คำถาม

คำถามอาจจะฟังดูประหลาด แต่ความอิจฉาที่ผมต้องการให้มันกลับมาเหมือนเดิม คือ การที่ผมอยากจะเอาชนะเด็กรุ่นเดียวกัน ในเรื่องภาษา เพราะคงมีอยู่ทางเดียวเท่านั้น สำหรับคนที่เรียนไม่ทันเพื่อน เพราะว่าเพื่อนอยู่ชั้น ม.4-5 กันแล้ว ส่วนตัวเรายังจมปลักอยู่กับ วุฒิ ป.6

ย้อนกลับไปเมื่อตอนผมยังเรียนหนังสืออยู่ ตอนอายุ 12 ที่จังหวัดหนึ่งในภาคใต้ ผมสอบเข้าห้องพิเศษภาษาอังกฤษได้ แต่ฟลุ๊คมากกว่า ตอนนั้นผมอ่านอังกฤษไม่ออกด้วยซ้ำ ระหว่างเรียนเจอปัญหาชีวิต ทั้งเพื่อนแกล้ง ครูชอบพูดจาถากถาง การบ้านก็ให้มาทำตั้งมาก ตอนเย็นไม่มีแม้แต่เวลาจะพัก แต่ประเด็นหลักคือ สภาพแวดล้อมที่โรงเรียนเหมือนอยู่คุก แย่งกันซื้อข้าวกิน เพราะนักเรียนเยอะมาก ๆ รู้สึกแออัดจนเป็นบ้า 55555 ผมเลยไม่ไปเรียนละ เพราะเครียดหลายเรื่อง ถ้าอากาศเย็นแบบเมืองหนาวคงจะมีความสุขดีล่ะมั้ง หัวไม่ร้อนเหมือนอยู่ไทย

1) ผมเรียนอยู่โรงเรียนแรก ประมาณครึ่งเทอม แล้วไม่ไปเรียน 1-2 อาทิตย์

2) หลังจากนั้น พ่อเห็นว่าผมไม่เรียนที่นี่ เลยพาไปเรียนโรงเรียนใหม่ (โรงเรียนใหม่ เป็นโรงเรียนที่เด็กสอบเข้า โรงเรียนเเรกไม่ได้ เลยเข้ามาเรียนอยู่นี่แทน)

3) โดนเพื่อนโรงเรียนใหม่แกล้ง ตอนไปเข้าค่ายลูกเสือ กลับไปเรียนปกติได้ 3 วัน ก็ยิ่งโดนแบนอีก โมโห ไม่ไปแล้ว เพราะเหนื่อยใจ ทำไมต้องทน

4) ซักระยะนึง ก็ย้ายไปบ้านแม่ที่ กทม. ตอนนั้นเพื่อนผู้หญิงโรงเรียนแรก ทัก Facebook มา ถามประมาณว่าเรียนอยู่ไหน ผมก็พิมพ์ตอบเป็นภาษารัสเซีย ว่าอะไรไม่รู้นะ ผมจำไม่ได้ เพื่อนผญ.ก็ถามกลับว่า "ไปเรียนภาษารัสเซีย มาจากไหน" ถ้าจำไม่ผิด ผมเลยตอบไป "เรียนเอง"

จากข้อ 4 คือ จุดเริ่ม ที่ผมมีเป้าหมายเรียนภาษา เช่นรัสเซียเพราะชอบฟังเพลง แต่เรียนไม่ได้จริงจัง เพราะทุ่มเทกับการอยากเป็นไกด์ เลยตั้งใจฝึกอังกฤษมากกว่านะ ตอนอายุ 12 ทั้งวันผมก็เอาแต่ฟังแอพวิทยุภาษาอังกฤษ ดูการ์ตูนซับอังกฤษ แต่ก็ไม่ได้เก่งพอ ยังคงโง่อังกฤษ (มีอยู่วันนึงผมกับแม่นั่งรถเมล์ไปเที่ยววัด แล้วเห็นน้าผู้หญิงไทย พานักท่องเที่ยวรัสเซียมาทัวร์วัดกัน และน้าเค้าพูดภ.รัสเซีย เลยอยากจะเป็นแบบนั้นบ้าง)

======

1.1 ผมดรอปเรียนไป 1 ปี เข้าเรียน ม.1 ใหม่ที่ กทม. ตอนอายุ 13 หลังกลับจากโรงเรียนทุกวัน ผมจะเข้า
YouTube เรียนภาษาต่างประเทศผ่านภาษาอังกฤษ
เพื่อต้องการให้*ตัวเองดูเหนือกว่าคนอื่น ซึ่งมันได้ผล เรียนไปได้ 1 เทอม ผลสอบออกมา อังกฤษได้เกรด 4 ครูอังกฤษบอกว่า ผมเก่งอังกฤษที่สุดในห้อง ในบรรดาเด็กทั้งหมด 30 กว่าคน

1.2 ผมทนโดนเพื่อนผู้ชายแกล้งโรงเรียนที่ กทม.
ไม่ไหวอีกแล้ว โดนครูบางคนพูดจาแบบดูไม่เป็นผู้ใหญ่ที่ดี ประกอบกับสุขภาพจิตที่ไม่ดีด้วย ผมเลยหนี ไม่เรียนแล้ว

======

2.1 ผมดรอปเรียนไปอีก 1 ปี แต่เมื่อผมอายุ 14 ผมเกิดรู้สึกนึกอิจฉาพวกเด็กที่เคยเรียนรุ่นเดียวห้องพิเศษกับผม เมื่อตอนอยู่บ้าน ผมก็ยัดแต่ภาษาอังกฤษใส่หัวไปตลอด เช้าตื่น 6 โมง ฟังข่าวอังกฤษ เรียนแกรมม่าร์ จน 3 ทุ่มเข้านอน ผมคิดอยู่เสมอ "กรูต้องชนะพวกเมิง ถึงกรูไม่ได้เรียนในระบบ"

ขออนุญาตเล่าประวัติตัวเองมาไม่หมด เพราะมันคงยาวมากไป ตัดมาเหลือแค่ช่วงนึงเท่านั้น เอาเป็นว่าผมเรียนไม่จบมา 4-5 ปีได้แล้วแหละ (ยังดีที่เรียนก่อนเกณฑ์มา 2 ปี)

และตอนนี้ ผมอายุ 16 รู้สึกว่าพักหลังมานี้ กลายเป็นคนปล่อยวางไปซะละ ความอิจฉาเรื่องการเอาชนะมันได้หายไป ทำให้ไม่ตั้งใจเรียนอังกฤษเหมือนเดิม ใครพอมีวิธีช่วยผมบ้าง