คือว่า...เรากับแฟนคบกันมาได้1ปี4เดือนแล้ว ตอนนี้เราอายุ16 แฟน17 เราสองคนรักกันมากนะ(แรกๆ) แต่พอเวลาผ่านไปรักของเรามันก็จางลง แต่ก่อนเเฟนเรามีเวลาให้เราเยอะนะ คุยกันตลอด เลิกเรียนก็เดินไปส่งเราขึ้นรถกลับบ้าน จนใครหลายๆคนในโรงเรียนระดับมัธยมต้นก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า อิจฉาอ่ะ แหมรักกันดีนะเนี่ยคู่นี้ เรามีความสุขมากที่ได้เป็นแฟนกับพี่เขา แต่พอเราต้องแยกโรงเรียนกัน อะไรๆก็ไม่เหมือนเดิม เขามีเวลาส่วนตัวของเขามากขึ้น ติดเพื่อนบ้าง ไปเตะบอลแล้วกลับดึกบ้าง บางทีเขาก็บอกว่าต้องทำงานบ้าน(ตั้งแต่5โมง-1ทุ่ม) แต่ก่อนไม่ใช่แบบนี้555 แต่ก็ชั่งเถอะ เราเริ่มทะเลาะกันบ่อยขึ้นทุกวันเลยก็ว่าได้ ทะเลาะเรื่องเดิมๆ เรายอมรับนะว่าเรางี่เง่า แต่....ถ้าคุณเป็นเหมือนเดิมกับเราเราจะเรียกร้องในสิ่งที่เราเคยได้หรอ? บางทีเราก็อยากเลิกกับเขาให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยนะ แต่สุดท้ายก็วนกลับมาอยู่ดี เขาเริ่มพูดทำร้ายจิตใจเราบ่อยขึ้น ใช้คำหยาบคายทั้งๆทีแต่ก่อนเขาพูดดีกับเรา ทำไมเราถึงยังทนกับเขาอยู่ ทำไมเราตัดขาดจากเขาไม่ได้ หรือเรายังเข้าใจคำว่ารักไม่มากพอ? เรายังเด็กเกินไป? ทุกคนคิดว่าผู้ชายคนนี้เขาจะใช่คนสุดท้ายของเราหรือป่าวคะ? หรือว่ารักในวัยเรียนไม่มีอยู่จริง?
รักในวัยเรียนเป็นรักสุดท้ายได้ไหมคะ?