ก่อนอื่นเลยต้องบอกก่อนว่าตัวเองต้องไปพบจิตแพทย์ทุกเดือนเพื่อรักษาอาการซึมเศร้าค่ะ
เคยคิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้ง คิดว่าตัวเองไม่สมควรอยู่บนโลกนี้เลย เวลาทำอะไรผิดพลาดนิดนึงก็จะรู้สึกเครียด รู้สึกโทษตัวเองว่าเป็นเพราะเราอีกแล้วหรอ แล้วอาการอีกหลายๆอย่าง
ที่พิมพ์มาทั้งหมด จขทก.เองก็ไม่รู้ว่ามันส่งผลกับตัวเองในด้านลบมากขนาดไหน หรือจริงๆมันไม่เกี่ยวข้องกันเลย
จขทก.เป็นคนที่เห็นอะไรก็รู้สึกสงสาร รู้สึกว่าถ้าเราต้องเป็นแบบเขาหล่ะเราจะรับตัวเองได้ไหมแล้วก็จะรู้สึกว่ามันบั่นทอนจิตใจเรามากเพียงเพราะบางทีอยากจะช่วยเขาแต่เราไม่สามารถเข้าไปช่วยอะไรได้ หรือบางทีเขาไม่ได้ต้องการให้คนช่วยมันอาจจะเป็นกิจวัตรของเขาก็ได้ อาจจะไม่เข้าใจที่ จขทก.พิมพ์ ยกตัวอย่างเช่น เราเห็นคนนั่งขอทานตามสะพานลอยเราจะรู้สึกว่าเราอยากจะให้เงินเขานะแต่มันจะมีอีกความคิดหนึ่งแทรกเข้ามาค่ะว่าแล้วการที่เราให้เงินเขาแต่เขาเอาไปทำอย่างอื่นหล่ะเราจะบาปนะแล้วก็ทำให้เราเดินผ่านเขาไป แล้วเรามาจะมารู้สึกผิดว่าทำไมเมื่อกี้เราไม่ให้เงินเขา เขาอาจจะไม่ได้กินข้าวมาทั้งวันก็ได้ เหรียญในกระเป๋าเล็กๆน้อยๆทำไมไม่ให้ถ้าวันนึงเป็นเราที่นั่งอยู่ตรงนั้นหล่ะ?? จะมีใครให้เราไหมแล้วตัวเองก็จะรู้สึกแย่ไปทั้งวันเลยค่ะ หรืออย่างบางทีแค่เห็นคนรีบเร่งทำอะไร เช่น เห็นคนถือของกินไปด้วยแล้วต้องรีบวิ่งไปขึ้นรถเมล์ก็จะรู้สึกและว่าถ้าเป็นเราหล่ะ ในหัวจะคิดแล้วว่าทำไมเขาต้องรีบแบบนั้นเดี๋ยวไอที่กินก็ติดคอหรอก หรือมีความคิดที่ว่าเห้ยเราโชคดีนะที่เราไม่ต้องรีบเร่งทำอะไรในตอนนั้นแบบเขา นี่เป็นตัวอย่างความคิดที่เกิดขึ้นในหัวของตัว จขกท.เอง เป็นแบบนี้บ่อยมากๆบ่อยจนรู้สึกว่าทำไมต้องคิดสงสารคนอื่นจนบั่นทอนตัวเองขนาดนี้ ทั้งๆที่มันไม่ใช่เรื่องที่เราจะเก็บมาคิดหรืออะไรเลย
เลยอยากจะรู้ว่ามีใครเป็นแบบเราไหม แล้วมีวิธีที่จะทำให้ความคิดบั่นทอนตัวเองน้อยลงไหม ตอนนี้เรารู้สึกว่าไออาการเก็บทุกอย่างมาคิดมันอาจจะมีผลกับสุขภาพจิตของเราก็ได้ หรือบางทีมันอาจจะส่งผลร้ายต่อตัวเราเองก็ได้
ใครเป็นบ้างคะ เห็นขอทาน คนแก่ หรือคนทั่วๆไปบนท้องถนนแล้วเอามาเปรียบเทียบกับตัวเองแล้วรู้สึกว่ามันบั่นทอนตัวเอง
เคยคิดจะฆ่าตัวตายหลายครั้ง คิดว่าตัวเองไม่สมควรอยู่บนโลกนี้เลย เวลาทำอะไรผิดพลาดนิดนึงก็จะรู้สึกเครียด รู้สึกโทษตัวเองว่าเป็นเพราะเราอีกแล้วหรอ แล้วอาการอีกหลายๆอย่าง
ที่พิมพ์มาทั้งหมด จขทก.เองก็ไม่รู้ว่ามันส่งผลกับตัวเองในด้านลบมากขนาดไหน หรือจริงๆมันไม่เกี่ยวข้องกันเลย
จขทก.เป็นคนที่เห็นอะไรก็รู้สึกสงสาร รู้สึกว่าถ้าเราต้องเป็นแบบเขาหล่ะเราจะรับตัวเองได้ไหมแล้วก็จะรู้สึกว่ามันบั่นทอนจิตใจเรามากเพียงเพราะบางทีอยากจะช่วยเขาแต่เราไม่สามารถเข้าไปช่วยอะไรได้ หรือบางทีเขาไม่ได้ต้องการให้คนช่วยมันอาจจะเป็นกิจวัตรของเขาก็ได้ อาจจะไม่เข้าใจที่ จขทก.พิมพ์ ยกตัวอย่างเช่น เราเห็นคนนั่งขอทานตามสะพานลอยเราจะรู้สึกว่าเราอยากจะให้เงินเขานะแต่มันจะมีอีกความคิดหนึ่งแทรกเข้ามาค่ะว่าแล้วการที่เราให้เงินเขาแต่เขาเอาไปทำอย่างอื่นหล่ะเราจะบาปนะแล้วก็ทำให้เราเดินผ่านเขาไป แล้วเรามาจะมารู้สึกผิดว่าทำไมเมื่อกี้เราไม่ให้เงินเขา เขาอาจจะไม่ได้กินข้าวมาทั้งวันก็ได้ เหรียญในกระเป๋าเล็กๆน้อยๆทำไมไม่ให้ถ้าวันนึงเป็นเราที่นั่งอยู่ตรงนั้นหล่ะ?? จะมีใครให้เราไหมแล้วตัวเองก็จะรู้สึกแย่ไปทั้งวันเลยค่ะ หรืออย่างบางทีแค่เห็นคนรีบเร่งทำอะไร เช่น เห็นคนถือของกินไปด้วยแล้วต้องรีบวิ่งไปขึ้นรถเมล์ก็จะรู้สึกและว่าถ้าเป็นเราหล่ะ ในหัวจะคิดแล้วว่าทำไมเขาต้องรีบแบบนั้นเดี๋ยวไอที่กินก็ติดคอหรอก หรือมีความคิดที่ว่าเห้ยเราโชคดีนะที่เราไม่ต้องรีบเร่งทำอะไรในตอนนั้นแบบเขา นี่เป็นตัวอย่างความคิดที่เกิดขึ้นในหัวของตัว จขกท.เอง เป็นแบบนี้บ่อยมากๆบ่อยจนรู้สึกว่าทำไมต้องคิดสงสารคนอื่นจนบั่นทอนตัวเองขนาดนี้ ทั้งๆที่มันไม่ใช่เรื่องที่เราจะเก็บมาคิดหรืออะไรเลย
เลยอยากจะรู้ว่ามีใครเป็นแบบเราไหม แล้วมีวิธีที่จะทำให้ความคิดบั่นทอนตัวเองน้อยลงไหม ตอนนี้เรารู้สึกว่าไออาการเก็บทุกอย่างมาคิดมันอาจจะมีผลกับสุขภาพจิตของเราก็ได้ หรือบางทีมันอาจจะส่งผลร้ายต่อตัวเราเองก็ได้