นางกินรี (๔)

กระทู้คำถาม
กุนนีขาวสกาวอยู่บ่รู้โรย
ดอกคูนโปรยเสน่ห์บ่เฉไฉ
ดอกแคฝอยคอยเฝ้าเย้ายวนใจ
ดอกย่านทรายสายใยไฉนเอย

ดอกสาละระหงโน้มลงหนา
พวงพงามัวเพ้อเอ้อระเหย
ดิฉันนั้นแอบคิดแนบชิดเชย
สามีเอ๋ยจักแนมแซมดอกไม้

พวงสาละธุระจะปูลาด
จักเป็นอาสนะ ณ ที่ไหน
พอราตรีนี้จักนอนพักใด
เก็บกองไว้ปูนอนอ้อนสามี

กฤษณาดำจันทน์แดงลงแรงบด
จักพรมรดกายาสามีศรี
แล้วนอนแนบแอบร่างหว่างราตรี
ดิฉันนี้เลินเล่อมัวเหม่อมอง

ทันใดนั้น น้ำป่าไหลบ่าเทียว
ชั่วครู่เดียวก็ล้นหลั่งฝั่งทั้งสอง
แล้วพัดพาดอกไม้ไปทั้งกอง
ที่ร้อยกรองไว้หายวิบชั่วพริบตา

พอเย็นย่ำลำน้ำยังซ้ำซัด
ยังไหลลัดมะงุมมะงาหรา
ทั้งดอกสนสาละกณิการ์
โดนพัดพาหายวับไปกับน้ำ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้









แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่