เราใกล้จะเรียนจบแล้ว เหลือโปรเจ็กวิชาเดียวส่งเท่าไหร่ก็ไม่ผ่านซักทีแล้วก็ถูกอาจารย์ต่อว่ามาทุกครั้งทำนองว่าทำมาส่งผมแบบนี้ที่อาจารย์ที่ปรึกษาเธอให้ผ่านมาได้ยังไงซึ่งถ้าผ่านอาจารย์ท่านนี้คือเราเรียนจบเลยรอเกรดออกเลย แต่ก็ไม่ผ่านเราก็แก้ไขโปรเจ็กแล้วไปส่งใหม่เรื่อยๆทำมาตั้งแต่ปีที่แล้วตอนนี้ก็ยังไม่ผ่านเราเครียดมากโดนด่ามาทุกครั้งแล้วทุกๆครั้งก็จะด่าอาจารย์ที่ปรึกษาเราตลอดจนเรามานอนคิดแล้วก็ศึกษาข้อมูลจากโปรเจ็กของเพื่อน
สรุปว่าโปรเจ็กที่ผ่านอาจารย์ท่านนี้ไปไม่เหมือนกันซักเล่มเดียวเว้นวัคตกบ้างพิมพ์ผิดบ้างใส่ชื่อเต็มบ้างชื่อย่อบ้าง เราก็หยิบโปรเจ็คของกลุ่มที่ผ่านมาเป็นตัวอย่างเล่มนึงแล้วทำไปส่งสรุปผิดอีก เราไม่รู้จะทำไงก็เลยลองสังเกตพฤติกรรมอาจารย์ท่านนี้ดู เวลาเราไปส่งงานเขาจะทำตัวไม่ว่างตลอด แล้วพอเราผิดไอที่ไม่ควรผิดเขาก็โยนทิ้งต่อหน้าเราเละเทะเราต้องก้มไปเก็บเองมาเรียงใหม่แล้วก็ด่าอาจารย์ที่ปรึกษาเราทุกวันนี้เราได้แต่ทนคิดอยู่ว่าเขาต้องเกลียดที่ปรึกษาเราแน่ๆเราก็ปรึกษาอาจารย์ที่ปรึกษาเรานะเขาก็ให้กำลังใจมาทุกครั้งที่ไปส่งสู้ๆนะอดทนนะในใจเราก็อยากจะถามเหมือนกันว่าพวกท่านมีปัญหาขัดแย้งอะไรกันหรือป่าว แต่ก็กลัวว่าถ้าพูดไปอาจจะทำให้ทั้ง2ฝ่ายผิดใจกันคือเราคิดว่าไม่ใช้สิ่งที่ผู้ใหญ่2ท่านทำใส่กันแต่เป็นผู้ใหญ่ทั้ง2ท่านทำใส่กันโดยผ่านเราใช้เราเป็นสื่อกลาง แล้วเรากลับมาถามตัวเองว่ามาตราฐานอยู่ตรงไหนในวิชาโปรเจ็กนี้ ตอนนี้เรามีทางเลือกให้เรา2ทางคือทิ้งใบปริญญาหรือจะทนต่อไปอย่างไร้จุดหมาย ซึ่งเราเลือกที่จะทนพอทนไปได้อีกซักพักปัญหาต่างๆก็เริ่มเข้ามาในชีวิตเราพ่อเราป่วยต้องเข้าโรงบาลส่วนแม่เราก็ต้องไปดูแลพ่อที่โรงบาลไม่มีรายได้มีแต่รายจ่ายไม่มีเงินส่งให้เราเรียนต่อเราต้องออกมาทำงานซึ่งเราก็เลือกออกไปหางานทำแต่ไม่มีใครรับปัญหาต่อมาต้องไปเป็นทหารเพราะเราไม่ได้ผ่อนผันเราคิดว่าจะจบในปีนี้แล้วก็ส่งงานไม่ผ่านทุกวันนี้บีบหัวใจเรามากจะเล่าให้ใครฟังก็ไม่ได้เราเป็นความหวังเเละอนาคตของครอบครัว จนมาถึงวันที่เรา....
ก่อนจบประสบการณ์