สวัสดีค่ะ...
มีเรื่องนึงที่อยากจะเล่าและอยากจะเก็บเรื่องเป็นความทรงจำของตัวเองเพราะมันมีค่าสำหรับเรา...
ก็อยากจะเล่าเรื่องๆนึงคือ เราแอบชอบเพื่อนมา 4ปีแล้วขอย้อนไปตั้งแต่วันแรกที่เรารู้จักกับเขา
แต่ก่อนจะเริ่มเล่า
อยากจะทุกคนที่อ่านอยู่..และอยู่ในสถานะแอบชอบหรือแอบรักเพื่อนสนิทที่เป็นเพศเดียวกันไม่ก็ต่างเพศ
จะบอกว่า..เราอย่าไปคาดหวังอะไรมากไป หวังมากก็ไม่ดีเพราะเขาอาจจะไม่ได้คิดเหมือนเราแล้วเราจะเสียใจทีหลัง
เพราะฉะนั้นอย่างที่เราต้องทำคือ เตรียมใจและยอมรับการตัดสินใจ แต่ใครที่สมหวังก็ยินดีด้วย
มา!! เรามาเริ่มกันเลย
ปล.มีคำหยาบด้วยนะฮับ
ย้อนไปตอน ม.2 ปี2559 (ขอนามเขาว่า บี นะคะ)
ตอนเปิดเทอมวันแรกๆ อยู่ห้องใหม่เราก็ไม่ค่อยคุ้นใครมากรู้จักเป็นบางคนแหละ
แรกๆเราก็ไม่ได้สังเกตว่ามี บี อยู่ห้องนี้ด้วย55555 แต่ดูไปดูมาเขาก็น่ารักดีนะ
เลยลองทำความรู้จักกับเขา หลังจากนั้นเราก็สนิทกันตอนไหนก็ไม่รู้5555
แต่รู้สึกว่าเราชอบนางมาก คือแบบนางนิสัยดี เป็นห่วงเพื่อน น่ารักด้วยแหละ
นางเป็นผู้หญิงที่อบอุ่นมากดูแมนๆ วันแรกที่เรารู้จักกันนึกว่านางเป็นทอมนะ
แมนกว่าผู้ชายอี๊กก ที่ไหนได้นางเป็นผู้หญิงแท้ๆแถมน่ารัก เล่นกีต้าร์เก่ง ร้องเพลงเก่ง
คือพึ่งรู้ว่า เราแพ้ผู้หญิงแบบนี้ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงแพ้ เขาดียังไง เราก็ไม่รู้ว่าลึกๆเขาเป็นคนยังไง
จากนั้น เราก็ฝึกเล่นกีต้าร์อยากเก่งเหมือนนางบ้าง5555 เอาง่ายๆนางเล่นอะไรก็เล่นด้วย
อีกอย่างนางเป็นนักกีฬาวิ่ง ถามว่าเราตามมั้ย ใช่เราตามหมดแต่ก็ไม่เคยทำให้สุด
เพราะเราก็ขี้เกียจด้วย55555 ตั้งแต่เราอยู่กับนางมาปีนึง จากที่เราเป็นเด็กไม่เอาไหน ดื้อด้าน
เกรดตก สอบตก เรียนไม่เก่ง ชีวิตเราก็ดีขึ้นแล้วเราเริ่มรู้ตัวเองอีกที เราชอบนางไปแล้ว
ชอบมากด้วย เวลาอยู่ใกล้ๆนางแล้วรู้สึกแปลกๆ ใจเต้นแรงมากแม่ แต่ถามใจตัวเองตลอดเลย
ว่าเราชอบแบบไหน ถ้าชอบมากกว่านั้นคงไม่ได้ เพราะเราก็เป็นเพื่อน สนิทเลยก็ว่าได้
เราคิดไปเองตลอดเลย เขาคงไม่ชอบเรามากกว่าเพื่อนหรอก เพราะเขา... "ชอบผู้ชาย"
และมี "คนที่ชอบ" แล้ว เรารู้สึกเจ็บหน่อยๆ... เราก็ตัดสินใจถอยจุดนั้น แต่จะให้เลิกชอบ
ก็คงทำไม่ได้ เพราะชอบไปแล้ว หลังจากนั้นเราก็คบกับคนอื่น หวังว่าเราจะเลิกชอบเขา
แต่ก็เลิกชอบไม่ได้เลย... เพราะอะไรว่ะ!! แต่ครั้งนี้เราสองคน ไม่เหมือนเดิมอีกเลย
จากที่ไปไหนไปด้วย กินข้าวด้วย เล่นด้วยกัน ร้องเพลงด้วยกัน ไม่มีอีกแล้ว...
ไม่ได้คุยกันบ่อยเหมือนตะก่อน เราทักไป นางก็ตอบห้วนอ่านไม่ตอบเลยแหละจ้าาาา
ไอ้เราก็ถามตัวเองอี๊กก ควรพอดีมั้ย ยังไงก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะเอาเพื่อนมาเป็นแฟนได้!!
พอรู้อีก..นางมีคนคุยแล้วอยู่ห้องเดียวกันและผู้ชายคนนั้นคือคนที่นางชอบมาด้วย เป็นนักกีฬาวิ่งเหมือนนาง
เจ็บว่ะ ที่ต้องทนห็นพวกเขาสองคนรักกัน.. เดินไปไหนก็ไปด้วยกัน มีวันนึงเขาทะเลาะเกือบเลิกกัน
เห็นนางร้องไห้ เพื่อนๆก็เข้ากันไปปลอบให้กำลังใจ เราได้แค่ยืนมองทำอะไรไม่ถูกเลย เรานี่แย่จริงๆ
ผ่านไปหลายเดือน ใกล้จะขึ้นม.3 แล้วถึงแม้ว่าเราจะคบกับใคร แต่ยังไงในใจเรา
"กูยังเมิงตลอดว่ะ"
หลังจากขึ้นม.3 เราก็ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับเขาแล้ว แต่ก็คุยกันปกติ เล่นกันเหมือนเดิม...
แต่ไม่มากเหมือนตอนที่เราอยู่ห้องด้วยกัน เราแอบถ่ายรูปแกตลอดเลย สำหรับดราแกน่ารักมากเลยนะ
และเพื่อนที่ดีของเราด้วย แต่เธอนั้นก็ยังคบกับผู้ชายคนนั้น คบกันมาเกือบปี เห้อ..ทำไมต้องเจอแบบนี้อีกนะ
ไม่ชอบเลยที่จะเห็นอะไรแบบนี้...
///คราวหน้าจะกลับมาเล่าอีกนะ เราขอไปนอนก่อนแม่เรียกแล้ว
///เห้อ...ขนาดพิมพ์น้ำตายังไหลเลย
โคตรเจ็บเลยว่ะ
บันทึก*05.07.62 เวลา 00.34น.*
*กูชอบเมิง!!!*Friend Zone ญ-ญ #1
มีเรื่องนึงที่อยากจะเล่าและอยากจะเก็บเรื่องเป็นความทรงจำของตัวเองเพราะมันมีค่าสำหรับเรา...
ก็อยากจะเล่าเรื่องๆนึงคือ เราแอบชอบเพื่อนมา 4ปีแล้วขอย้อนไปตั้งแต่วันแรกที่เรารู้จักกับเขา
แต่ก่อนจะเริ่มเล่า
อยากจะทุกคนที่อ่านอยู่..และอยู่ในสถานะแอบชอบหรือแอบรักเพื่อนสนิทที่เป็นเพศเดียวกันไม่ก็ต่างเพศ
จะบอกว่า..เราอย่าไปคาดหวังอะไรมากไป หวังมากก็ไม่ดีเพราะเขาอาจจะไม่ได้คิดเหมือนเราแล้วเราจะเสียใจทีหลัง
เพราะฉะนั้นอย่างที่เราต้องทำคือ เตรียมใจและยอมรับการตัดสินใจ แต่ใครที่สมหวังก็ยินดีด้วย
ปล.มีคำหยาบด้วยนะฮับ
ย้อนไปตอน ม.2 ปี2559 (ขอนามเขาว่า บี นะคะ)
ตอนเปิดเทอมวันแรกๆ อยู่ห้องใหม่เราก็ไม่ค่อยคุ้นใครมากรู้จักเป็นบางคนแหละ
แรกๆเราก็ไม่ได้สังเกตว่ามี บี อยู่ห้องนี้ด้วย55555 แต่ดูไปดูมาเขาก็น่ารักดีนะ
เลยลองทำความรู้จักกับเขา หลังจากนั้นเราก็สนิทกันตอนไหนก็ไม่รู้5555
แต่รู้สึกว่าเราชอบนางมาก คือแบบนางนิสัยดี เป็นห่วงเพื่อน น่ารักด้วยแหละ
นางเป็นผู้หญิงที่อบอุ่นมากดูแมนๆ วันแรกที่เรารู้จักกันนึกว่านางเป็นทอมนะ
แมนกว่าผู้ชายอี๊กก ที่ไหนได้นางเป็นผู้หญิงแท้ๆแถมน่ารัก เล่นกีต้าร์เก่ง ร้องเพลงเก่ง
คือพึ่งรู้ว่า เราแพ้ผู้หญิงแบบนี้ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงแพ้ เขาดียังไง เราก็ไม่รู้ว่าลึกๆเขาเป็นคนยังไง
จากนั้น เราก็ฝึกเล่นกีต้าร์อยากเก่งเหมือนนางบ้าง5555 เอาง่ายๆนางเล่นอะไรก็เล่นด้วย
อีกอย่างนางเป็นนักกีฬาวิ่ง ถามว่าเราตามมั้ย ใช่เราตามหมดแต่ก็ไม่เคยทำให้สุด
เพราะเราก็ขี้เกียจด้วย55555 ตั้งแต่เราอยู่กับนางมาปีนึง จากที่เราเป็นเด็กไม่เอาไหน ดื้อด้าน
เกรดตก สอบตก เรียนไม่เก่ง ชีวิตเราก็ดีขึ้นแล้วเราเริ่มรู้ตัวเองอีกที เราชอบนางไปแล้ว
ชอบมากด้วย เวลาอยู่ใกล้ๆนางแล้วรู้สึกแปลกๆ ใจเต้นแรงมากแม่ แต่ถามใจตัวเองตลอดเลย
ว่าเราชอบแบบไหน ถ้าชอบมากกว่านั้นคงไม่ได้ เพราะเราก็เป็นเพื่อน สนิทเลยก็ว่าได้
เราคิดไปเองตลอดเลย เขาคงไม่ชอบเรามากกว่าเพื่อนหรอก เพราะเขา... "ชอบผู้ชาย"
และมี "คนที่ชอบ" แล้ว เรารู้สึกเจ็บหน่อยๆ... เราก็ตัดสินใจถอยจุดนั้น แต่จะให้เลิกชอบ
ก็คงทำไม่ได้ เพราะชอบไปแล้ว หลังจากนั้นเราก็คบกับคนอื่น หวังว่าเราจะเลิกชอบเขา
แต่ก็เลิกชอบไม่ได้เลย... เพราะอะไรว่ะ!! แต่ครั้งนี้เราสองคน ไม่เหมือนเดิมอีกเลย
จากที่ไปไหนไปด้วย กินข้าวด้วย เล่นด้วยกัน ร้องเพลงด้วยกัน ไม่มีอีกแล้ว...
ไม่ได้คุยกันบ่อยเหมือนตะก่อน เราทักไป นางก็ตอบห้วนอ่านไม่ตอบเลยแหละจ้าาาา
ไอ้เราก็ถามตัวเองอี๊กก ควรพอดีมั้ย ยังไงก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะเอาเพื่อนมาเป็นแฟนได้!!
พอรู้อีก..นางมีคนคุยแล้วอยู่ห้องเดียวกันและผู้ชายคนนั้นคือคนที่นางชอบมาด้วย เป็นนักกีฬาวิ่งเหมือนนาง
เจ็บว่ะ ที่ต้องทนห็นพวกเขาสองคนรักกัน.. เดินไปไหนก็ไปด้วยกัน มีวันนึงเขาทะเลาะเกือบเลิกกัน
เห็นนางร้องไห้ เพื่อนๆก็เข้ากันไปปลอบให้กำลังใจ เราได้แค่ยืนมองทำอะไรไม่ถูกเลย เรานี่แย่จริงๆ
ผ่านไปหลายเดือน ใกล้จะขึ้นม.3 แล้วถึงแม้ว่าเราจะคบกับใคร แต่ยังไงในใจเรา "กูยังเมิงตลอดว่ะ"
หลังจากขึ้นม.3 เราก็ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกับเขาแล้ว แต่ก็คุยกันปกติ เล่นกันเหมือนเดิม...
แต่ไม่มากเหมือนตอนที่เราอยู่ห้องด้วยกัน เราแอบถ่ายรูปแกตลอดเลย สำหรับดราแกน่ารักมากเลยนะ
และเพื่อนที่ดีของเราด้วย แต่เธอนั้นก็ยังคบกับผู้ชายคนนั้น คบกันมาเกือบปี เห้อ..ทำไมต้องเจอแบบนี้อีกนะ
ไม่ชอบเลยที่จะเห็นอะไรแบบนี้...
///คราวหน้าจะกลับมาเล่าอีกนะ เราขอไปนอนก่อนแม่เรียกแล้ว
///เห้อ...ขนาดพิมพ์น้ำตายังไหลเลย
บันทึก*05.07.62 เวลา 00.34น.*