เพื่อนร่วมงานที่เข้ามาพร้อมเรา ไม่ยอมคุยกับเรา เรียกได้ว่า วันทั้งวันนั่งข้างกันไม่คุยกันเลยดีกว่า
ทั้งๆที่อยู่แผนกเดี๋ยวกัน เพื่อนร่วมงานคนนี้คุยกับทุกคนยกเว้นเรา เราก็คุยกับทุกคนยกเว้นเค้า
เราเคยพยายามทำดีกับเค้าแล้วด้วยการทักก่อนทุกครั้ง เค้าก็รับทักเรานะ อย่างเช่น เรายกมือ
แล้วพูดว่า หวาดดีเพื่อน มันก้ตอบกลับมาว่า หวาดดี แต่ระหว่างวันจะไม่คุยกันเลย
ขากลับเวลาเค้ากลับก่อนเค้าไม่เคยจะพูดเลยว่าไปก่อนแล้วนะ หรือ อะไรเลย
มีแต่เราที่พยายามทักเ้คาก่อน ชวนคุยก่อน แต่เค้าก็เหมือนจะเย็นชากลับเราเหลือเกิน
บางครั้งรู้สึกเหมือนเ้ค้าไม่จริงใจ บางครั้งรู้สึกเหมือนเค้าดูถูกเรา
เราเลยเลิกที่จะพยายามทำความสัมพันธ์ให้ดีขึ้น โดยการไม่ทักก่อน เค้าไม่อยากคุยเราก็ไม่คุย
เลยกลายเป็นภาพว่า เรา 2 คน คุยกับคนอื่น รอบตัว ยกเว้นคุยกันเอง มีงานอะไรก็ไม่อธิบายกัน
ข้อมูลก็ CC ทุกคนยกเว้นเรา มีข่าวอะไรก็บอกทุกคนยกเว้นเรา จนบางครั้งเราต้องไปขอข้อมูลจากคนอื่นแทน
เพราะไม่กล้าขอเค้า เค้าก็ไม่ขอข้อมูลเราเหมือนกัน ประมาณว่าต่างฝ่ายต่าง ไม่อยากพึงอีกฝ่าย เพราะไม่อยากจะต้องมาขอบคุณ และ ปั่นหน้า
ใส่กัน มีอะไร เค้าไม่เคยแบ่งเราเลย ทั้งๆ ที่แต่ก่อนเราพยายามจะเสียสละอะไรๆให้เค้าเป็นคนได้ไปก็ตั้งเยอะ
เค้าอยากได้อะไร เราก็เสียสละให้เค้าหมด แต่พอเวลาเราขอบางก็เหมือนรำคาญ
เลยกลายเป็นว่า ตอนนี้เราไม่พูดกันเลย แต่ทำเหมือนใช่ชีวิตกันอย่างปกติ
บางข้อมูลที่แผนกส่งให้เค้าแต่ไม่ได้ส่งให้เรา เราก็ต้องไปขอหัวหน้าเอง ทั้งๆที่ระดับบเดียวกันน่าจะขอกันง่ายกว่าด้วยซ้ำ
เรารู้สึกว่าพอแล้วถ้าจะทำอย่างนี้กลับเรา ต่อไปเรื่อยๆ เราก็ยอมรับสภาพนี้แล้ว งานไม่บอกก็อย่าบอก ข้อมูลไม่ส่งก็อย่าส่ง
มีอะไรอยากกั๊กก็กั๊กให้สบายใจเลย ไม่อยากทักก็ไม่ต้องทัก เพราะเราทักก่อนจนเบื่อแล้ว เรามันไม่มีประโยชน์กับเค้าให้เค้ามา
สนใจเรา ต่างคนต่างทำงานกันไปแล้วกัน อยากทำอะไรก็ทำ
เราควรปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปดีไหม เพราะปัญหาน้อยดี แค่อัดอัดใจเท่านั้น
ไม่ต้องมาเสียใจกับคำพูดเค้า
เพื่อนร่วมงานที่นั่งโต๊ะข้างๆไม่คุยด้วย แม้แต่เรื่องงานก็ไม่ยอมบอก ข้อมูลก็ไม่เคยส่งต่อ จะรับมือยังไง ???
ทั้งๆที่อยู่แผนกเดี๋ยวกัน เพื่อนร่วมงานคนนี้คุยกับทุกคนยกเว้นเรา เราก็คุยกับทุกคนยกเว้นเค้า
เราเคยพยายามทำดีกับเค้าแล้วด้วยการทักก่อนทุกครั้ง เค้าก็รับทักเรานะ อย่างเช่น เรายกมือ
แล้วพูดว่า หวาดดีเพื่อน มันก้ตอบกลับมาว่า หวาดดี แต่ระหว่างวันจะไม่คุยกันเลย
ขากลับเวลาเค้ากลับก่อนเค้าไม่เคยจะพูดเลยว่าไปก่อนแล้วนะ หรือ อะไรเลย
มีแต่เราที่พยายามทักเ้คาก่อน ชวนคุยก่อน แต่เค้าก็เหมือนจะเย็นชากลับเราเหลือเกิน
บางครั้งรู้สึกเหมือนเ้ค้าไม่จริงใจ บางครั้งรู้สึกเหมือนเค้าดูถูกเรา
เราเลยเลิกที่จะพยายามทำความสัมพันธ์ให้ดีขึ้น โดยการไม่ทักก่อน เค้าไม่อยากคุยเราก็ไม่คุย
เลยกลายเป็นภาพว่า เรา 2 คน คุยกับคนอื่น รอบตัว ยกเว้นคุยกันเอง มีงานอะไรก็ไม่อธิบายกัน
ข้อมูลก็ CC ทุกคนยกเว้นเรา มีข่าวอะไรก็บอกทุกคนยกเว้นเรา จนบางครั้งเราต้องไปขอข้อมูลจากคนอื่นแทน
เพราะไม่กล้าขอเค้า เค้าก็ไม่ขอข้อมูลเราเหมือนกัน ประมาณว่าต่างฝ่ายต่าง ไม่อยากพึงอีกฝ่าย เพราะไม่อยากจะต้องมาขอบคุณ และ ปั่นหน้า
ใส่กัน มีอะไร เค้าไม่เคยแบ่งเราเลย ทั้งๆ ที่แต่ก่อนเราพยายามจะเสียสละอะไรๆให้เค้าเป็นคนได้ไปก็ตั้งเยอะ
เค้าอยากได้อะไร เราก็เสียสละให้เค้าหมด แต่พอเวลาเราขอบางก็เหมือนรำคาญ
เลยกลายเป็นว่า ตอนนี้เราไม่พูดกันเลย แต่ทำเหมือนใช่ชีวิตกันอย่างปกติ
บางข้อมูลที่แผนกส่งให้เค้าแต่ไม่ได้ส่งให้เรา เราก็ต้องไปขอหัวหน้าเอง ทั้งๆที่ระดับบเดียวกันน่าจะขอกันง่ายกว่าด้วยซ้ำ
เรารู้สึกว่าพอแล้วถ้าจะทำอย่างนี้กลับเรา ต่อไปเรื่อยๆ เราก็ยอมรับสภาพนี้แล้ว งานไม่บอกก็อย่าบอก ข้อมูลไม่ส่งก็อย่าส่ง
มีอะไรอยากกั๊กก็กั๊กให้สบายใจเลย ไม่อยากทักก็ไม่ต้องทัก เพราะเราทักก่อนจนเบื่อแล้ว เรามันไม่มีประโยชน์กับเค้าให้เค้ามา
สนใจเรา ต่างคนต่างทำงานกันไปแล้วกัน อยากทำอะไรก็ทำ
เราควรปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปดีไหม เพราะปัญหาน้อยดี แค่อัดอัดใจเท่านั้น
ไม่ต้องมาเสียใจกับคำพูดเค้า