สวัสดีครับ ปกติ ผมเป็นคนที่เขียนไดอารี่เป็นประจำอยู่แล้ว แต่ช่วงหลังๆมานี่ ผมยุ่งมาก จนไม่มีเวลามานั่งเล่าชีวิตตัวเองลงในไดอารี่ได้
แต่สิ่งที่ทำให้ผมอยากกลับมาเขียน ก็คือความฝันของผมเมื่อคืนนี้ ในความเชื่อของผม ผมว่าความฝัน มันเป็นภาพที่สมองของเรา หรือจิตใต้สำนึก
ของเรามันเก็บกั้นเอาไว้ โดยมีอยู่สองแง่คือ อยากให้เกิดมากที่สุด หรือไม่อยากให้เกิดมากที่สุด โดยเราจะแยกความฝันทั้งสอง หลังจากเราฝันได้
ถ้าเรารู้สึกกลัว นั่นก็คือไม่อยากให้เกิด แต่ถ้าเรามีความสุขหลังจากฝัน แสดงว่ามันคือความหวังลึกๆ ในใจเรา ผมเข้าใจถูกมั้ย?
นั่นละครับ ผมดันฝัน ในเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่จี้จุดผมได้ดีมาก หัวใจผม เหมือนกลับมาพองโตอีกครั้ง แต่ก็แฝงความเจ็บปวดไปด้วย โดยระหว่างทางมานี้
ผมเฝ้าพร่ำบอกหลายกระทู้ที่ผมเข้าไปตอบว่า ผมยังไม่พร้อม ผมยังอยากโสด ยังอยากใช้ชีวิต แต่สิ่งที่ผมฝัน เหมือนมันย้อนแย้งกับการกระทำเอามากๆ
ขอเล่าเลยละกัน………
…………ในสมัยผมอยู่มัธยมต้น ผมก็เป็นคนหนึ่ง ที่รู้สึกรักชอบโกรธหลงเป็น
ผมรู้สึกชอบเพื่อนคนนี้ครับ เขาเป็นผช. ที่หุ่นก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบ หน้าตาก็พอไป
วัดไปวาได้ แต่นิสัยเขาเหมือนเด็ก น่ารัก ผิดกับตัวเขาที่รูปร่างค่อนข้างใหญ่ แต่
มีเนื้อมีหนังอะ ผมเป็นคนที่รุกแรงเอามากๆ พอรู้ว่าตัวเองชอบ ก็ทักไปหาเขาทุกวัน
จนผม สารภาพบอกชอบเขา เพื่อนทั้งห้องก็รับรู้กันหมด ไม่ใช่เพราะเขาเอาไปบอกเองนะ
ผมนี่แหละที่เอาไปบอกเอง เพื่อกันไว้ก่อน กันพวกสาวๆหนุ่มๆที่มาพัวพันเขา ผมเป็นพวกระแวง
จากเหตุการณ์นี้เลย ส่วนในด้านความรู้สึกของเขา เขาบอกกับผมตามตรงว่าเขาไม่ได้ชอบผช.
แต่ก็คุยได้ เป็นเพื่อนกันได้ เขาไม่รังเกียจ ในใจเราก็ทำใจไว้แล้วละ เพื่อนสนิทของเราก็รับรู้เรื่อง
นี้กันหมด หนึ่งในนั้นคือ B (นามสมมุติ) ช่วงหลังๆ B ดูสนิทสนมกับคนที่ผมชอบเอามากๆ จนผมก็แอบ
คิดระแวงในใจ ว่า มันต้องมีอะไรกันแน่ๆ แต่ B ก็บอกว่าไม่มีอะไร จนมันผ่านไปสามปี สามปีที่ผมถล่ำลึก
ไปกับผช.คนนี้เอามากๆ โดยที่ผมไม่รู้เลยว่า B กับเพื่อนคนที่ผมชอบ เขามีความรู้สึกดีๆให้กัน แต่เขาคบกัน
ไม่ได้เพราะผม เพราะ B กลัวว่าผมจะเสียใจ แต่ไม่ต้องกลัวหรอก ผมเสียใจมาก แอบโกรธในใจนิดหน่อย
แต่ก็คิดได้ ว่าเขาก็เหมาะกันดี B ก็เป็นผญ.เก่ง คนที่เราชอบ ก็เป็นผช.เก่ง เขาดูเหมาะสมมากกว่าเราอยู่แล้ว
เราก็เลยคุยกับ B เรื่องนี้ จนความสัมพันธ์ทั้งคู่เริ่มดีขึ้น ส่วนเรา ก็ใช้เวลาทำใจมากกว่าสองปี จนจะจบม.6 จน
เรามั่นใจแล้วว่า เอ้อ เราเลิกชอบเพื่อนคนนี้แลัวแหละ ทุกครั้งที่อยู่ใกล้ ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บ หรือตื่นเต้นอะไรแล้ว
บางทีเราโตขึ้น เสปคเราควเปลี่ยนไปมั้ง ผมคิดแบบนั้น จนวันนี้ ผมกำลังขึ้นปีหนึ่ง เราทุกคนแยกทางกันแล้ว
B กับคนที่ผมชอบ ก็สุดท้ายเลิกกัน เพราะอะไร ผมไม่ทราบ แต่คนที่ผมชอบก็มาปรึกษาผมตลอดในเรื่องนี้
แต่ตอนนั้นผมไม่รู้สึกอะไรแล้ว ผมก็ให้เขาปรึกษาได้ จนทั้งคู่ ตอนนี้ก็เป็นได้มากสุดแค่เพื่อน โดย B ให้เหตุผล
ว่า เขาควรโตกว่านี้ ควรโตได้แล้ว ผมก็รู้สึกแบบนั้น ตลอด หก ปีที่เป็นเพื่อนกันมา ผช.ที่ผมชอบ เขามีทีท่าเป็น
เด็กมาตลอด แต่ก็มีล่วงที่เขาดโตเป็นผ้ใหญ่บ้าง แต่น้อยมาก ผมละห่างจากความรู้สึกรักใคร่พวกนี้ มาจนถึงตอนนี้
และเหมือนมันจะถาโถมเข้ามาใส่ผมตอนนี้จนรับไว้ไม่ไหว เมื่อไอ้ความฝันนั้น มันเหมือนเป็นเครื่องยืนยัน ว่าผม ยังคง
รู้สึกดีกับเขา และยังหวังให้เขาหันมาสนใจผม สรุป เวลาที่ผ่านมา ผมแค่สร้างกำแพง แล้วกลบหลุมทับความรู้สึกนี้ไว้หรอ
ผมยังรู้สึกดีกับเขาใช่มั้ย?
ผมเลิกชอบเขาแล้ว หรือแค่หลอกตัวเอง
แต่สิ่งที่ทำให้ผมอยากกลับมาเขียน ก็คือความฝันของผมเมื่อคืนนี้ ในความเชื่อของผม ผมว่าความฝัน มันเป็นภาพที่สมองของเรา หรือจิตใต้สำนึก
ของเรามันเก็บกั้นเอาไว้ โดยมีอยู่สองแง่คือ อยากให้เกิดมากที่สุด หรือไม่อยากให้เกิดมากที่สุด โดยเราจะแยกความฝันทั้งสอง หลังจากเราฝันได้
ถ้าเรารู้สึกกลัว นั่นก็คือไม่อยากให้เกิด แต่ถ้าเรามีความสุขหลังจากฝัน แสดงว่ามันคือความหวังลึกๆ ในใจเรา ผมเข้าใจถูกมั้ย?
นั่นละครับ ผมดันฝัน ในเรื่องไม่เป็นเรื่อง แต่จี้จุดผมได้ดีมาก หัวใจผม เหมือนกลับมาพองโตอีกครั้ง แต่ก็แฝงความเจ็บปวดไปด้วย โดยระหว่างทางมานี้
ผมเฝ้าพร่ำบอกหลายกระทู้ที่ผมเข้าไปตอบว่า ผมยังไม่พร้อม ผมยังอยากโสด ยังอยากใช้ชีวิต แต่สิ่งที่ผมฝัน เหมือนมันย้อนแย้งกับการกระทำเอามากๆ
ขอเล่าเลยละกัน………
…………ในสมัยผมอยู่มัธยมต้น ผมก็เป็นคนหนึ่ง ที่รู้สึกรักชอบโกรธหลงเป็น
ผมรู้สึกชอบเพื่อนคนนี้ครับ เขาเป็นผช. ที่หุ่นก็ไม่ได้สมบูรณ์แบบ หน้าตาก็พอไป
วัดไปวาได้ แต่นิสัยเขาเหมือนเด็ก น่ารัก ผิดกับตัวเขาที่รูปร่างค่อนข้างใหญ่ แต่
มีเนื้อมีหนังอะ ผมเป็นคนที่รุกแรงเอามากๆ พอรู้ว่าตัวเองชอบ ก็ทักไปหาเขาทุกวัน
จนผม สารภาพบอกชอบเขา เพื่อนทั้งห้องก็รับรู้กันหมด ไม่ใช่เพราะเขาเอาไปบอกเองนะ
ผมนี่แหละที่เอาไปบอกเอง เพื่อกันไว้ก่อน กันพวกสาวๆหนุ่มๆที่มาพัวพันเขา ผมเป็นพวกระแวง
จากเหตุการณ์นี้เลย ส่วนในด้านความรู้สึกของเขา เขาบอกกับผมตามตรงว่าเขาไม่ได้ชอบผช.
แต่ก็คุยได้ เป็นเพื่อนกันได้ เขาไม่รังเกียจ ในใจเราก็ทำใจไว้แล้วละ เพื่อนสนิทของเราก็รับรู้เรื่อง
นี้กันหมด หนึ่งในนั้นคือ B (นามสมมุติ) ช่วงหลังๆ B ดูสนิทสนมกับคนที่ผมชอบเอามากๆ จนผมก็แอบ
คิดระแวงในใจ ว่า มันต้องมีอะไรกันแน่ๆ แต่ B ก็บอกว่าไม่มีอะไร จนมันผ่านไปสามปี สามปีที่ผมถล่ำลึก
ไปกับผช.คนนี้เอามากๆ โดยที่ผมไม่รู้เลยว่า B กับเพื่อนคนที่ผมชอบ เขามีความรู้สึกดีๆให้กัน แต่เขาคบกัน
ไม่ได้เพราะผม เพราะ B กลัวว่าผมจะเสียใจ แต่ไม่ต้องกลัวหรอก ผมเสียใจมาก แอบโกรธในใจนิดหน่อย
แต่ก็คิดได้ ว่าเขาก็เหมาะกันดี B ก็เป็นผญ.เก่ง คนที่เราชอบ ก็เป็นผช.เก่ง เขาดูเหมาะสมมากกว่าเราอยู่แล้ว
เราก็เลยคุยกับ B เรื่องนี้ จนความสัมพันธ์ทั้งคู่เริ่มดีขึ้น ส่วนเรา ก็ใช้เวลาทำใจมากกว่าสองปี จนจะจบม.6 จน
เรามั่นใจแล้วว่า เอ้อ เราเลิกชอบเพื่อนคนนี้แลัวแหละ ทุกครั้งที่อยู่ใกล้ ก็ไม่ได้รู้สึกเจ็บ หรือตื่นเต้นอะไรแล้ว
บางทีเราโตขึ้น เสปคเราควเปลี่ยนไปมั้ง ผมคิดแบบนั้น จนวันนี้ ผมกำลังขึ้นปีหนึ่ง เราทุกคนแยกทางกันแล้ว
B กับคนที่ผมชอบ ก็สุดท้ายเลิกกัน เพราะอะไร ผมไม่ทราบ แต่คนที่ผมชอบก็มาปรึกษาผมตลอดในเรื่องนี้
แต่ตอนนั้นผมไม่รู้สึกอะไรแล้ว ผมก็ให้เขาปรึกษาได้ จนทั้งคู่ ตอนนี้ก็เป็นได้มากสุดแค่เพื่อน โดย B ให้เหตุผล
ว่า เขาควรโตกว่านี้ ควรโตได้แล้ว ผมก็รู้สึกแบบนั้น ตลอด หก ปีที่เป็นเพื่อนกันมา ผช.ที่ผมชอบ เขามีทีท่าเป็น
เด็กมาตลอด แต่ก็มีล่วงที่เขาดโตเป็นผ้ใหญ่บ้าง แต่น้อยมาก ผมละห่างจากความรู้สึกรักใคร่พวกนี้ มาจนถึงตอนนี้
และเหมือนมันจะถาโถมเข้ามาใส่ผมตอนนี้จนรับไว้ไม่ไหว เมื่อไอ้ความฝันนั้น มันเหมือนเป็นเครื่องยืนยัน ว่าผม ยังคง
รู้สึกดีกับเขา และยังหวังให้เขาหันมาสนใจผม สรุป เวลาที่ผ่านมา ผมแค่สร้างกำแพง แล้วกลบหลุมทับความรู้สึกนี้ไว้หรอ
ผมยังรู้สึกดีกับเขาใช่มั้ย?