สวัสดีค่ะ ตามหัวข้อเลยนะคะ คือว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นมาประมาณเมื่อตอนนั้นเราอยู่ ป.6 ค่ะ ตอนนี้อยู่มหาวิทยาลัยปี 4 ผ่านมาทั้งหมด 10 กว่าปี ที่แม่เริ่มมีอาการแปลกๆ ตอนแรกๆมีกุมารทองมาเข้าร่างแม่ แล้วเขาบอกว่าเขามาอยู่ด้วย ทีแรกแม่บอกว่าแม่จะไม่รับรูปปั้นกุมารทองมาไว้ที่บ้านและไม่รับขันธ์อะไรก็ไม่รู้ ซึ่งตอนนั้นเราเด็ก เลยไม่เข้าใจค่ะ ทีแรกแม่ไม่ยอมรับเลยทำให้แม่ใจสั่นและร้องไห้อยากกริ๊ดดดด ตอนเย็นๆค่ำๆทุกวัน แม่เลยตัดสินใจรับมา บอกก่อนนะคะแม่เราไม่ได้เรียนหนังสือ ไม่มีความรู้ใดๆเกี่ยวกับไสยศาสตร์เลย หลังจากรับร่างกุมารทองซึ่งเป็นตุ๊กตามาเลี้ยงที่บ้าน ก็เริ่มมีอาหารแปลกๆก็คือเข้าสิงแม่บ่อยขึ้น อยากได้นั้นอยากได้นี่ เราจะสังเกตคือ จะเข้าตอนที่กำลังกินข้าวเย็นทุกครั้ง เรากลัวมากๆ เราร้องไห้ ทุกครั้งที่แม่เป็นแบบนี้เราจะไปนอนบ้านป้า เพราะเรากลัวแม่มากๆที่แม่เป็นแบบนี้ เป็นแบบนี้มาตลอดอยู่มาวันหนึ่ง หนักเข้า เริ่มขอที่นอน ตอนกลางคืนแม่เราก็จะจัดที่นอนไว้กลางบ้าน ซึ่งเรากลัวมากๆ ตอนนั้นเรารู้สึกสุขภาพจิตเราแย่ไปหมด มันไม่อยากอยู่บ้าน เคยมีความคิดที่ว่าอยากย้ายไปอยู่กับป้า เพราะเรากลัวแม่ หลังจากนั้นก็มีอะไรไม่รู้มาเข้าสิงแม่บ่อยขึ้น เริ่มไม่ใช่แค่กุมารทอง เริ่มมีวิญญาณเร่ร่อนมาเข้าบ้าง เริ่มมีภาษาอะไรไม่รู้บ้าง บอกว่าเป็นองค์นั้นองค์นี้บ้าง ครอบครัวเราสุขภาพจิตแย่มากๆ ครอบครัวเรายากจนนะคะ บางทีเราก็คิดเหมือนกันว่าทำไมครอบครัวเราถึงเป็นแบบนี้ เราอยากกลับจากโรงเรียนมาใช้ชีวิตปกติ กินข้าวพร้อมหน้ากันอย่างอร่อย อาบน้ำ ดูทีวี แล้วเข้านอน เหมือนครอบครัวอื่นๆ แต่ครอบครัวเราต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้แทบทุกวัน จนบางครั้งตกเย็นแทบไม่กล้าที่จะกินข้าวเย็น เพราะรู้เลยว่าต้องเอาอีกแล้ว ต้องเข้าอีกแล้วแน่นอน มันกลัวไปหมด กินข้าวไม่เคยอิ่มทุกครั้ง ต่อนะคะหลังจากเป็นแบบนี้ได้สักระยะหนึ่ง พอเราอยู่ ม.ต้น แม่เราก็ไปรับขันธ์อะไรไม่รู้มาอีก บอกว่าเป็นภรรยาของรัชกาลองค์หนึ่ง ไม่ขอเอ่ยพระนามนะคะ เขาบอกว่าเราเสียเพราะเรือล่ม อ่ะเราก็ไปหาข้อมูลกับเรื่องพระองค์นี้ ก็พอรู้บ้าง พอเข้าอีกเราก็ถามคำถามไป ตรงบ้างไม่ตรงบ้าง แทบจะไม่ตอบไม่คุยกับเรา แม่จะมีชุดสีขาว เครื่องประดับสวยงามมาก ตอนที่เข้าร่างก็จะแต่งชุดนั้น แต่เรากลับรู้สึกกลัวมากยิ่งขึ้นไปทุกวัน ตอนนั้นเราแทบไม่อยากอยู่บ้านหลังนี้แล้ว เรากลัว เรารู้ว่าเราผิดที่คิดแบบนี้ แต่เรารู้สึกว่าตัวเองไม่ไหวแล้ว จนรู้สึกตัวว่าตัวเองเหมือนเป็นโรคซึมเศร้า จนมาถึงตอนนี้ก็ยังไม่แน่ใจว่าเป็นรึเปล่า เป็นแบบนี้มาเรื่อยๆเข้าร่างบ่อยๆสลับกับกุมารทอง จนมาวันหนึ่งพ่อทนไม่ไหวและได้นำสิ่งของทุกอย่างไปทำพิธีอะไรสักอย่างและได้นำสิ่งของพวกนั้นไปคืนที่ๆหนึ่ง จากวันนั้นมา ก็เริ่มหายไปบ้าง แต่ก็มีอาการนานๆที หลังจากนั้นช่วงที่เราอยู่ ม5-6 อาการเดิมมาอีกแล้ว เข้าแทบเกือบทุกวัน เราเครียดมาก พูดกับใครไม่ได้เลย เล่าไปก็เหมือนไม่มีใครเชื่อ พากันหัวเราไปหมด จนวันหนึ่งแม่เรามีอาการแปลกๆแต่วันนั้นคือพูดภาษาอะไรไม่รู้ เหมือนภาษาเขมร จนมาถึงทุกวันนี้ ตอนนี้เข้าทุกวัน พี่สาวแทบจะไม่ไหวแล้ว เหนื่อยจากการทำงานแล้ว กลับมาต้องมาเจอเรื่องแบบนี้อีกทุกวัน เขาบอกว่ามารักษาพ่อ เพราะว่าพ่อเป็นสะเก็ดเงินอยู่ บางครั้งก็สงสัยนะคะ ว่าบางทีอาจจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับด้านจิตใจรึเปล่า แต่ก็ไม่อยากคิดมากไป เพราะแม่ก็คือแม่ ไม่ควรจะไปว่าหรืออะไร ทุกวันนี้ที่บ้านแทบไม่ได้กินข้าวเย็นกันเลยค่ะ ตอนนี้เพราะอยู่หอพัก เพราะว่าต้องมาเรียนไกลบ้าน ใครมีคำแนะนำบ้างคะ ไม่อยากให้ครอบครัวเป็นแบบนี้อีกแล้ว มันทรมานมานานแล้ว จนสภาพจิตใจมันหน่วงไปหมด มันอธิบายไม่ถูก สิ่งที่พูดทีพิมพ์ออกมาทั้งหมดเป็นความจริงทุกประการค่ะ ไม่ได้เป็นเรื่องแต่งหรือโกหกแต่อย่างใด เราอยากให้หมอปลามาช่วย แต่ด้านคุณทรัพย์ไม่เอื้ออำนวย สักเท่าไหร่ ขอคำปรึกษาหน่อยค่ะ