เพื่อนในวัยมัธยม

ผมนั้นพึ่งผมม.6มาประมาณ4-5เดือน เรื่องที่ผมจะบอกคือ  ก่อนผมจบ ประมาณม.5มั้ง ผมนั่งคุยกับเพื่อนถามว่าจบเเล้วะคิดถึงไหม เพื่อนบอกไม่ๆๆ5555 คือพอถึงวันปัจจิมจริงรู้สึกดีใจกับเสียใจที่ไม่ได้อยู่กับเพื่อนต่อ กับดีใจที่จบ คือผมอ่ะนิสัยคือ หลังเรียนพิเศษ ก็เดินกลับบ้านคนเดี่ยวเพราะบ้านเพื่อนคนละทาง คือผมก็ไม่ซีเรียส ผมเดินจนชิน เดินคุยกับตัวเองได้ล่ะ5555 เเต่ดีใจมากก ที่เพื่อนผมทุกคนไม่มีใครเป็นอะไร เเต่ในชีวิตผม มีเหตุการณ์อะไรมากมาย เช่น โดนเข้าห้องปกครองโดดเรียน เล่นเกม สูบบุหรี่ (ไม่ยุ่งยาเสพติด) เป็นต้น คือผมเป็นเด็กเรียนกลางๆ คือไม่เก่งมาก ไม่อ่อนมาก เรียนได้ เเต่ที่ผมรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิมคือความรู้สึกที่มีตอนจบ คือผมไปนอนบ้านเพื่อน หลังปัจจิม 2วันไปกัน3คน คือก็นั่งตั้งวงกินเหฃ้าเบียร์กันถามว่า จะไปไหนต่อ เพราะผมกับเพื่อนอีกคนไม่มีที่เรียนที่ ตอนนี้มีล่ะคับ อยู่ไกลกัน เพื่อนสนิทผมอยู่โคราช ผมอยู่เชียงราย555 รู้สึกเสียใจ เเต่อยากเริ่มอะไรใหม่ๆๆ5555 ที่พิมพ์ 55 กลั้นนำ้ตาที่ออกมา ช่วงชีวิตผมไม่เคยมีรักเเรกกับใคร เเต่เคยเเอบชอบตอนม.4 จนตอนนี้ก็ยังชอบ เเต่ไม่ได้บอก เพราะรู้คำตอบเเล้วว่า เพื่อน5555555 ผมอยากไปเริ่มเรียนใหม่เลย ทั้ง นศท. พละ ลีลา อยากคู่กับเธอจัง555  ใครเคยอยากไปอยู่ในช่วงนี้เเบบผมมั้งไหมคับ เเบบนั่งดูรุปเก่าๆๆที่ถ่ายกันเป็นกลุ่ม ถ่ายกับเพื่อน ถ่ายกับคนที่ชอบ ผมรู้สึกดีใจมากกที่ผมมีเพื่อนกลุ่มนี้  ผมรู้สึกเลยว่าชีวิตมัธยมนี่คือชีวิตที่ดีสุดๆๆ 5555 เพื่อนทุกคนก็ดีกับผม( บางคนผมยังไม่เคยพูดเลย)เเต่มันก็มีคนนินทาพวกผม พวกผมก็ไม่สน เพื่อนผมเองยังมีนินทาผมเลย ไม่ใช่กลุ่มผมน่ะ 55 เพื่อนอีกห้อง คือผมไม่เเคร์ว่าจจะพูดอะไร เเต่ถถ้าพูดอะไรเเล้วเรื่งอมาถึงพวกผม พวกผมจะไปเคลียร์ ไม่ใช่ต่อยน่ะคับ ไม่คุย555 ในชีวิตมัธยมของผม ผมว่าผมสุดเเล้ว เเต่เหลือนิดหน่อย55 คือผมไม่ชอบเข้าพลับ ไม่ชอบเเสงสีเสียง เเต่ชอบไปงานใหญ่เช่นbig mountain เเต่ไม่เคยที55555 ชอบงานเเบบ นั่งคุยไปเรื่อยๆๆ นั่งคุยไปกินไป คุยกันขำดังๆๆ คุยกันไม่มีเรื่องปิดกัน555 เช่นหมูกระทะ ไปเล่นเกมส์ เล่นบอล เป็นต้น เเต่ผมขอพูดกับคนที่เเอบชอบน่ะคับ ผมรู้สึกว่าตัวผมเองไม่ได้ดีเลิศอะไร ผมก็เเค่คนธรรมดา ที่ไม่มีอะไรดี555 คือเป็นคนที่ไม่เหมาะสมกับคนสวยอย่างเธอหรอก เราจะคอยชอบเเบบนี้ตลอดไปน่ะ ใครอยากไปอยู่ช่วงเวลาเดีย่วกับผมมาตอบเลย555