@@@เมื่อไหร่เธอจะกลับมา ประชาธิปไตยจ๋า@@@ —-ผลึกหิน—-

เชื่อว่าทุกคนในนี้ล้วนเคยรอ ไม่ว่าจะรอคนรัก รอเพื่อน รองาน รอเวลา…

แต่สำหรับฝ่ายที่ใครๆเขาเรียกว่าแดง รอวัน…ที่จะได้ยิ้มกับเขาบ้างเสียที

ตลอดนานนับทศวรรษที่เฝ้าติดตามเชียร์ฝ่ายที่ตัวเองชอบ 

ทุกครั้งที่เกิดวิกฤติการเมืองทำได้เพียงส่งใจไปเชียร์  และแทบทุกครั้งจะพบแต่ความผิดหวัง เรียกว่าผิดหวังจนชินเป็นกิจวัตร

มีบางครั้งดีใจจนขนลุกว่าจริงรึเนี่ย เป็นไปได้รึเนี่ย ความหวังเริ่มลุกโชน
แต่แล้วมันก็มิต่างอะไรจากพลุที่สว่างวาบ แล้วก็ดับวูบหายไปกับความมืด
:
:
:
การเมืองได้สร้างความแตกแยก สร้างรอยร้าวไปทั่วแผ่นดินไทย
การเมืองได้สร้างความแตกแยก แม้กระทั่งคนในครอบครัวเดียวกัน
การเมืองทำให้เราเสียเพื่อน เพียงเพราะเพื่อนมีความคิดเห็นต่าง
การเมืองทำให้เราเสียคนรัก เพียงเพราะต่างเทใจให้คนละฝั่ง
:
:
:
ผลึกหิน เคยพูดหลายครั้ง สรรพสิ่งมีขั้วตรงข้ามและขั้วตรงข้ามจักปรากฏยามเมื่อมันข้ามเส้น

การแสดงความคิดเห็นใดๆหากมิแรงจัดจนข้ามเส้นก็จักมิเป็นไร

ยามใดจัดหนักข้ามเส้นยามนั้นขั้วตรงข้ามจักปรากฏขึ้นมาทันที

เฉกเช่น สส.หญิงราชบุรีหรือดาราชายคนหนึ่ง สามารถแสดงความเห็นต่างได้ ให้ข้อคิดเห็นต่างได้
แต่ตราบใดเมื่อคุณจัดหนักหยาบคายก้าวร้าว ดูถูกแบ่งแยกชนชั้น เมื่อนั้นขั้วตรงข้ามจักปรากฏเด่นชัดเพื่อซัดกลับทันทีเช่นกัน

จำไว้ “เมื่อคุณแรงชัดจัดเต็มขั้วตรงข้ามจักปรากฏชัดจัดเต็มเช่นกัน”

ความจริงแล้วเราทั้งสองฝ่ายล้วนเป็นประชาชนเพียงแต่อยู่คนละฝั่ง เราสามารถอยู่อย่างสงบได้เพียงแค่ไม่ก้าวข้ามเส้น
:
:
:
—-ผลึกหิน—-

ฝากเพลงเพราะๆมาให้ฟัง รอ…เมื่อไหร่เธอจะกลับมา