ระหว่างคนที่เราชอบกับคนที่เราไม่ชอบ บางทีก็อธิบายยาก

 สำหรับผมแล้วถ้าผมแอบชอบใครสักคน ผมจะใส่ใจและอยากดูแลเป็นพิเศษ แต่ไม่กล้าพอจะบอกว่าชอบเพราะเขาเองก็เป็นผู้ใหญ่แล้วมีลูกอายุเท่ากับผม ผมจะแอบชอบคนที่มีอายุมากๆไม่รู้ทำไม แต่ละคนที่ผมแอบชอบผมก็รู้เหตุผลนะว่าทำไมผมถึงชอบ แต่กับคนนี้มันหาสาเหตุไม่ได้ หรืออาจเป็นเพราะผมสงสาร สงสัยและอยากให้กำลังใจเขามั้ง ผมแสดงออกจนเขาต้องรู้แหล่ะว่าผมชอบ แต่โดยส่วนตัวเขาเป็นคนนิ่งๆเงียบๆ จะคุยก็แต่เรื่องงาน นานครั้งจะถามเรื่องส่วนตัว พักหลังๆผมรู้สึกว่าทุกครั้งที่ผมทำงานอยู่ใกล้กันกับเขา ผมรู้สึกอึดอัด และไม่ค่อยมีความสุข ในขณะเดียวกันคนที่ผมไม่ได้ชอบ แต่ผมนับถือเขาเป็นพี่ที่คุยได้ทุกเรื่อง มองตาก็รู้กันว่าคิดยังไง อีกอย่างพี่เขาเป็นคนตลก ร่าเริง เช่นเดียวกับผม คล้ายกันแม้กระทั่งเรื่องกินก๋วยเตี๋ยว เจอกันที่ห้างพี่เขาก็เข้ามาคุยด้วย ทั้งๆทีรมากับภรรยาและลูก อยู่คุยตั้งนาน วันนั้นเจอกัน3รอบได้มั้ง 55 ผมรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้เขา แม้ไม่ได้ทำงานอยู่ด้วยกัน แต่พี่เขาก็หาเวลามากวน มาคุยด้วย มาช่วยงาน ผมอุ่นใจที่มีพี่เขาอยู่ข้างๆ พี่เขาเป็นคนมีน้ำใจ สุภาพ และยอมรับความคิดคนอื่น ไม่ได้มีอีโก้มากมาย ในขณะที่คนที่ผมแอบชอบผมกับหาข้อดีเขาไม่เจอเลย ผมตัดสินใจที่จะถอยออกมาจากการแอบชอบเขา ไม่ว่าเขาจะรู้สึกชอบผมหรือไม่ก็คงไม่สำคัญอีกต่อไป เพราะถ้ามองในความเป็นจริงแล้ว ถ้าสมมุติพ่อของผมมีแฟนเป็นเด็กซึ่งอายุเท่ากันกับเรา ก็คงทำใจลำบาก การที่ผมถอยออกมา ผมรู้นะว่าเขาเองก็คงจะรู้แต่เขาก็ไม่พูดอะไร ผมอยากให้เขาได้รู้ซึ้งถึงความเย็นชาบ้างว่ามันเป็นอย่างไร ผมมองเขาเป็นแค่อากาศ ถามคำก็ตอบคำ ยอมเจ็บตอนนี้ไม่นานก็คงหายดีกว่าเจ็บแบบนี้ไปเรื่อยๆ บางทีคนที่เราชอบ อาจไม่ใช่คนที่ใช่จริงๆสำหรับเราก็ได้ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ