เราสูญเสียคนรักไปจากอุบัติเหตุ เป็นเวลา๔เดือนเต็มแล้ว แต่ยังทุกข์ทรมานใจ ยังรัก ยังอาวรณ์ ยังคิดถึง และเสียใจอย่างสุดซึ้ง

เหตุการณ์นี้ทำให้เราป่วยเป็นโรคซึมเศร้า ซึ่งคุณหมอวิเคราะห์ว่าเกิดจากการได้รับข่าวร้ายแบบกระทันหัน ทำให้สมองช็อค ส่งผลต่อสารเคมีในสมองอย่างรุนแรง และส่งผลกับจิตใจเราอย่างมาก

เคยคิดสั้น...แต่ผ่านมันมาแล้ว...
เราเกิดมาไม่เคยทุกข์ถึงขั้นล้มป่วยขนาดนี้ ใน2เดือนแรกน้ำหนักหายไป10กิโล

การพบแพทย์แต่ละครั้ง คือการเปิดปากแผลของเราใหม่ เพราะต้องทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นให้คุณหมอฟังและต้องเล่าสิ่งที่ผ่านมาให้คุณหมอทราบว่า ความคิดณ.เวลานี้คืออะไรบ้าง
ซึ่งมันทรมานใจเหลือเกิน และเราจะร้องไห้ทุกครั้งเพียงแค่นึกถึงหรือมีอะไรมากระตุ้นให้ย้อนกลับไปในวันที่ยังมีเขาอยู่

เราเหนื่อย เราทรมาน เราหลับไม่สนิทสักคืน หากทานยานอนหลับที่หมอสั่ง วันรุ่งขึ้นเราจะซึมทั้งวันและ Down อย่างมาก

ที่เราเป็นแบบนี้..เพราะสายสุดท้ายที่คุยกับเขาผู้ล่วงลับ..คือเรา
และอีก 10 นาทีต่อมา..เขาตาย....

ใครเคยสงสัยเหมือนเราไหม? ว่าชีวิตหลังความตายเป็นอย่างไร?
คนตายนั้นเมื่อสิ้นสุดเวลาบนโลกนี้ เราไม่สามารถรู้ได้เลยว่าเขาไปอยู่ไหน สุข-ทุกข์หรือไม่?
แต่คนเป็นอย่างเรา...มันคือความทุกข์ในทุกๆนาทีที่หายใจจริงๆ

ใครมีประสบการณ์ที่ใกล้เคียงกัน ช่วยชี้แนะเราด้วย
เราไม่ไหวจริงๆ😢😢😢